Η δυσπλασία του ισχίου είναι συνήθως συχνή σε σκύλους που πληρούν τις προαναφερθείσες συνθήκες, ωστόσο υπάρχουν τρόποι για να τους αποτρέψει να επιτύχουν καλύτερη ποιότητα ζωής για τα κατοικίδια ζώα και να αποφύγουν τον πόνο. Αυτό το άρθρο θα δείξει σημαντικές πληροφορίες που θα βοηθήσουν τους ιδιοκτήτες να αποφύγουν ή να αποτρέψουν αυτήν την ασθένεια στα κατοικίδια.
Κατά την τεκμηρίωση των χαρακτηριστικών και της φροντίδας μιας συγκεκριμένης φυλής σκύλου, ορισμένες πληροφορίες μεταξύ των διαφόρων σκύλων συμπίπτουν πάντα. Μια λέξη που επαναλαμβάνεται συνεχώς μεταξύ ασθενειών γενετικής προέλευσης, υπερβολικού βάρους ή μεσαίων έως μεγάλων φυλών είναι η δυσπλασία ισχίου.
Έννοια και αιτίες της δυσπλασίας σκύλου
Η δυσπλασία του ισχίου είναι το όνομα με το οποίο είναι γνωστή μια κληρονομική οστική ασθένεια που μπορεί να εκδηλωθεί σε κουτάβια σκύλων ηλικίας μεταξύ XNUMX και XNUMX μηνών. Εμφανίζονται επίσης στους ανθρώπους, αλλά αυτό το άρθρο θα συζητήσει μόνο τη δυσπλασία σκύλου.
Αυτή η ασθένεια είναι εκφυλιστική και συνίσταται στην παραμόρφωση της άρθρωσης του ισχίου. Αυτό αναφέρεται στο σημείο προσάρτησης της κεφαλής του μηρού με την κοτύλη του ισχίου.. Η δυσπλασία μπορεί να προκαλέσει πόνο και χωλότητα και να γίνει ένα σοβαρό πρόβλημα για το κατοικίδιο. Η συνεχής τριβή προκαλεί φθορά του οστού του μηρού και του ισχίου προκαλώντας οστεοαρθρίτιδα.
Αιτίες
Όντας ένα συγγενές πρόβλημα, η κύρια αιτία είναι η γενετική κληρονομιά. Ωστόσο Υπάρχουν παράγοντες που μπορούν να το κάνουν να εμφανίζεται ακόμη και σε σκύλους, χωρίς αυτήν την προδιάθεση και σε όσους το έχουν επιδεινώσει την κατάσταση. Για παράδειγμα, το υπερβολικό βάρος είναι αρκετά επιβλαβής παράγοντας, ειδικά στα κουτάβια. Η καθιστική ζωή και η υπερβολική άσκηση είναι επίσης αντιπαραγωγικά, δηλαδή ανισορροπίες στη σωματική δραστηριότητα. Το φαγητό είναι θεμελιώδης παράγοντας εφόσον αυτό δεν είναι ισορροπημένο και σύμφωνα με τις διατροφικές απαιτήσεις της φυλής του κατοικίδιου ζώου, δημιουργεί παχυσαρκία ή ασθενή σκελετό επιρρεπές στην ασθένεια.
Οι μεγάλες και γιγαντιαίες φυλές είναι οι πιο ευαίσθητες στη δυσπλασία του ισχίου. Ο κύριος λόγος για αυτήν την περίσταση είναι ακριβώς το βάρος και το μέγεθός του. Θα πρέπει επίσης να θεωρηθεί ότι η ανάπτυξη αυτών των φυλών είναι ταχύτερη και οποιαδήποτε ορμονική ανωμαλία εμποδίζει τα οστά να λάβουν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξή τους, καθιστώντας τα πιο ευαίσθητα στην ασθένεια.
Πρόσφατες μελέτες από την Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια απέδωσαν σημαντικά αποτελέσματα που συνδέουν τον πρώιμο ευνουχισμό (πραγματοποιήθηκε πριν από έξι μήνες) με δυσπλασία ισχίου. Αυτό το συμπέρασμα καταλήφθηκε μετά την επιβεβαίωση αυτού Τα στειρωμένα κουτάβια είχαν 50% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν την ασθένεια. Το βάρος είναι ένας άλλος σημαντικός παράγοντας ως αιτία δυσπλασίας και όχι μόνο αναφέρεται στο σωματικό βάρος του κατοικίδιου ζώου, αλλά και σε αυτό που μπορεί να φέρει εάν πληροί μια λειτουργία που έχει αυτήν την απαίτηση. ο ξαφνικές κινήσεις και ασκήσεις με κακή εκτέλεση Είναι επίσης παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες δυσπλασίας.
Συμπτώματα δυσπλασίας σε κουτάβια και ενήλικες
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε τα συμπτώματα της δυσπλασίαςΔεδομένου ότι εξαρτώνται από τη στιγμή που εμφανίζεται η ασθένεια και το επίπεδο σοβαρότητας, θα πρέπει επίσης να λάβετε υπόψη το στρατηγικές πρόληψης και φροντίδας που εφαρμόζονται. Τα κατοικίδια πριν από το έτος εμφανίζουν τα ακόλουθα συμπτώματα δυσπλασίας, κάθονται για μεγάλο χρονικό διάστημα και δείχνουν λίγη σωματική δραστηριότητα. Τα κουτάβια συχνά παραπονιούνται εάν παίζονται χονδρικά. Αποφεύγουν επίσης τον φόβο και την ανασφάλεια στις σκάλες και τα πίσω πόδια τους είναι αδύναμα και κοντά.
Τα ενήλικα σκυλιά έχουν συμπτώματα που περιπλέκονται από την έναρξη της οστεοαρθρίτιδας. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές δείχνουν προφανή πόνο και χωλότητα. Τρέξτε με κινήσεις παρόμοιες με εκείνες των κουνελιών, δηλαδή, με τα δύο πίσω πόδια μαζί ή υπερβολικές κινήσεις ισχίου.
Δείχνει δυσκολία ή βραδύτητα κίνησης όταν ο καιρός είναι κρύος και το πρωί, ανάπτυξη μυών στα μπροστινά άκρα, απώλεια μυϊκής μάζας στα πίσω άκρα και μεταβολές της διάθεσης και πόνος εάν αγγίζονται τα ισχία.
πρόληψη
Η πρώτη πρόταση για την πρόληψη της δυσπλασίας του ισχίου είναι η εκτέλεση της δοκιμής PennHip στο κουτάβι πριν από τέσσερις μήνες. Μετά από αυτήν την περίοδο, εάν ο απόγονος έχει γενετική προδιάθεση, μπορεί να αναπτύξει την ασθένεια εάν πληρούνται ορισμένες περιβαλλοντικές συνθήκες όπως αυτές που αναφέρονται παραπάνω. Μια δοκιμή μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες από τη ζωή του κουταβιού γνωστή ως Dysgen, δοκιμή που πραγματοποιείται στο Labrador Retriever και έχει αξιοπιστία 95%.
Η ειλικρινή ενημέρωση για τους γονείς του κουταβιού είναι επίσης πολύ χρήσιμη. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι γονείς μπορούν να είναι φορείς χωρίς να εμφανίζουν συμπτώματα της πάθησης. Αφ 'ετέρου, οι γονείς μπορούν να έχουν την ασθένεια και να την μεταδώσουν και το κουτάβι θα ήταν φορέας χωρίς να υποφέρει από αυτό. Με αυτόν τον τρόπο, η απόδοση του τεστ PennHip γίνεται και πάλι σχετική.
σίτιση
Οι διατροφικές προτάσεις για κάθε φυλή πρέπει να ακολουθούνται, καθώς είναι σημαντικές επιλέξτε την καλύτερη τροφή για αυτήν την ασθένεια. Αυτό πρέπει να επεκταθεί στη μητέρα κατά το στάδιο της κύησης. Τα θρεπτικά συστατικά που πρέπει να καταναλώνει το κατοικίδιο θα παρέχουν βιταμίνες και μέταλλα απαραίτητο για τη βέλτιστη ανάπτυξή τους. Εάν είναι απαραίτητο, ένα συμπλήρωμα θα συνιστάται προληπτικά.
Αποφύγετε τα τραχιά παιχνίδια και το υπερβολικό βάρος είναι πολύ σημαντικό συνοδευόμενο από σωματικές ασκήσεις ανάλογα με τη φυλή και την ηλικία του κατοικίδιου ζώου. Η καθιστική ζωή είναι πολύ αντιπαραγωγική καθώς και μια δίαιτα που οδηγεί σε παχυσαρκία. Είναι σημαντικό η επιφάνεια όπου κινείται το κατοικίδιο να μην είναι ολισθηρή, καθιστώντας δύσκολη την κίνηση και διευκολύνοντας ατυχήματα ή δυσπλασίες κατά την ανάπτυξη.
Θεραπείες
Οι θεραπείες για δυσπλασία ισχίου ποικίλλουν ανάλογα με το επίπεδο σοβαρότητας της δυσπλασίας. Οι κτηνίατροι καθορίζουν αυτήν την πτυχή Γωνία Norberg, για τις οποίες χρειάζονται ακτίνες Χ του ισχίου του κατοικίδιου ζώου. Εάν η γωνία είναι μεγαλύτερη από 105º ο σκύλος δεν παρουσιάζει δυσπλασία. Ωστόσο, η βαρύτητα αυξάνεται καθώς μειώνεται η γωνία το πιο σοβαρό είναι εκείνες οι μετρήσεις κάτω από 90º που τείνουν να παρουσιάζουν εξάρθρωση.
Για λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις, υπάρχουν συντηρητικές θεραπείες όπως χονδροπροστατευτικοί παράγοντες για την επιβράδυνση της νόσου. Αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη μπορούν επίσης να δοθούν για να διευκολύνουν τα συμπτώματα του πόνου. Τα υποστηρίγματα ισχίου είναι πολύ χρήσιμα για τον έλεγχο της ταλαιπωρίας και τη μείωση της δόσης των θεραπειών. Ο έλεγχος του βάρους με σωστή διατροφή για το κατοικίδιο ζώο σας είναι απαραίτητος για την αποφυγή περιττών επιπλοκών.
Για τις πιο σοβαρές και περίπλοκες περιπτώσεις, η πιο αποτελεσματική λύση μπορεί να βρεθεί στη χειρουργική επέμβαση και ως παρηγορητική χειρουργική θεραπεία, η αρθροπλαστική ξεχωρίζει. Μια άλλη θεραπευτική θεραπεία είναι η τριπλή πυελική οστεοτομία που συνιστάται για κουτάβια μεταξύ έξι και δέκα μηνών. Υπάρχει επίσης χειρουργική αντικατάσταση ισχίου και τριπλή οστεοτομία για κουτάβια μεταξύ τριών και τεσσάρων μηνών..
Μετά από χειρουργικές επεμβάσεις που είναι πολύ αποτελεσματικές, ο σκύλος θα χρειαστεί σχεδόν πάντα φυσιοθεραπεία και φροντίδα για τη θεραπεία της δυσπλασίας του ισχίου, ακολουθήστε αυστηρά τις κτηνιατρικές συστάσεις. Η αναπηρική καρέκλα για σκύλους είναι πολύ χρήσιμη τόσο για θεραπεία όσο και για καλύτερη ποιότητα ζωής σε κατοικίδια που έχασαν την κινητικότητα των κάτω άκρων λόγω δυσπλασίας ή άλλων ασθενειών.