Θα δούμε τώρα τι είναι οι αιμοπαρασίτες και ποια από αυτά είναι αυτά που θα βρούμε πιο συχνά. Αυτά περνούν στην κυκλοφορία του αίματος ή στο δέρμα των σκύλων χρησιμοποιώντας ψύλλους, κουνούπια και κρότωνες ως φορείς, που είναι υπεύθυνοι για ασθένειες που διατρέχουν σοβαρά κίνδυνο για την υγεία του σκύλου.
Επιπλέον, η διάγνωση είναι περίπλοκη καθώς τα συμπτώματα δεν είναι συγκεκριμένα αφενός και αφετέρου μπορεί να υπάρχει ταυτόχρονη παρουσία διαφορετικών αιμοπαρασίτων. Λόγω των συνεπειών στην υγεία των σκύλων, η πρόληψη είναι ζωτικής σημασίας, καθώς υπάρχουν ακόμη και μερικά από αυτά που έχουν ικανότητα μετάδοσης σε άτομα (ζωονόσος).
Αιμοπαρασίτες σε σκύλους, τι είναι;
Οι αιμοπαρασίτες είναι γνωστοί ως μεγάλη ποικιλία υποχρεωτικών παρασιτικών οργανισμών των κυττάρων του αίματος, που εκδηλώνονται ως νηματώδη, βακτήρια ή πρωτόζωα.
Αυτά φτάνουν στα σκυλιά μέσω του δαγκώματος των εντόμων που είναι πολύ κοινά και είναι πάντα παρόντα στο περιβάλλον, όπως τσιμπούρια, κουνούπια ή ψύλλοι και ότι έχουν μολυνθεί με αιμοπαρασίτες, ενεργώντας ως φορείς.
Ποιοι είναι οι τύποι των αιμοπαρασίτων;
Στη συνέχεια θα αναφέρουμε τις πιο σημαντικές:
- Διυλοφιλία immitis.
- Αναπλάσμα πλατύ.
- Leishmania infatum.
- Μπορέλια Μποργκόρντερφη.
- Bartonella spp.
- Rickettsia conorii.
- Erlichia canis.
- Babesia canis.
- Ηπατοζωάριο κυνών.
Τα ονόματα των ασθενειών σε σκύλους που προέρχονται από αυτά τα παράσιτα έχουν ανατεθεί σύμφωνα με τον τύπο του αιμοπαρασίτου που το έχει δημιουργήσει, δηλαδή, τη φιλαρίαση, την αναπλασμίωση, τη βαβέλωση ή τη βαρτονέλωση κ.ο.κ. Πρέπει να σημειωθεί ότι παρόλο που ο σκύλος μπορεί να επηρεαστεί από ένα ή περισσότερα από αυτά, όλες οι ασθένειες που προκαλούν είναι πολύ σοβαρές, μέχρι το σημείο να προκαλέσει θάνατο.
Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ορισμένα από αυτά μεταδίδονται σε ανθρώπους, καθώς εξαρτώνται από έναν φορέα που μπορεί να δαγκώσει τους ανθρώπους. Κάθε παθολογία εξαρτάται από έναν διαφορετικό φορέαΕπομένως, η ασθένεια που μπορεί να προσβληθεί από τον σκύλο θα εξαρτηθεί από την περιοχή όπου ζει και το έντομο αυτών που αναφέραμε κυριαρχεί και το ζώο εκτίθεται.
Συμπτώματα αιμοπαρασίτων σε σκύλους
Λόγω του γεγονότος ότι δεν υπάρχουν κλινικές εικόνες που σχετίζονται με αυτόν τον τύπο λοίμωξης που είναι συγκεκριμένες και, αντιθέτως, είναι μεταβλητές, αυτές μπορεί να υπάρχει σε διαφορετικές παθολογίες, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη διάγνωση του είδους του αιμοπαρασίτου που προκαλεί τα συμπτώματα στο ζώο.
Εάν προσθέσουμε σε αυτό ότι πολλές ασθένειες μπορεί να εκδηλώνονται ταυτόχρονα, η κατάσταση γίνεται πιο περίπλοκη ενόψει μιας διάγνωσης. Ωστόσο, υπάρχει συμπτώματα που μπορούν να μας δώσουν κάποιες ενδείξεις για την παρουσία τους σε σκύλους, μεταξύ των οποίων:
- Πυρετός
- Νευρολογικές διαταραχές.
- Σημαντική απώλεια βάρους.
- Αναιμία.
- Ανορεξία
- Βήχας.
- Αδυναμία
- ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΝΑΠΝΟΗΣ
- Αλωπεκία.
- Οίδημα.
- Τραύματα.
- Αφυδάτωση
- Ρινορραγίες
- Ρινίτιδα
- Αίμα στα ούρα.
- Ηπατίτιδα.
- Αιματηρά κόπρανα
- Λήθαργος
- Ικτερός.
- Έμετος
- Νεφρική ανεπάρκεια
- Αυξημένη ποσότητα ούρων.
- Πρησμένοι λεμφαδένες
- Πίνετε περισσότερο νερό από το συνηθισμένο.
- Άφθονες εκκρίσεις στη μύτη και τα μάτια.
- Χαλαρός.
- Τροποποιήσεις στα μάτια.
Πού διαγιγνώσκονται τα αιμοπαρασίτα σε σκύλους;
Πρέπει να πάτε σε εξειδικευμένα εργαστήρια για να λάβετε τη διάγνωσηΦυσικά, ο κτηνίατρος θα συμμετέχει πάντα στη διεξαγωγή της εξέτασης και θα συλλέγει τα δείγματα σύμφωνα με τα συμπτώματα και ο ύποπτος αιμοπαρασίτης είναι αυτός που τους προκαλεί.
Οι συνιστώμενες εργαστηριακές εξετάσεις για τη διάγνωση περιλαμβάνουν: ορολογίες, PCR, κυτταρολογίες, καλλιέργειες ή επιχρίσματα και σε οποιαδήποτε από τις περιπτώσεις θα είναι δυνατή η παρατήρησή τους στο αίμα, καθώς και στα αντισώματα, αν και δεν είναι πάντα τόσο εύκολο να βρεθεί η ταυτοποίηση.
Ωστόσο, για την υποστήριξη της αναγνώρισης, υπάρχουν διαγνωστικά κιτ που διευκολύνουν την εργασία, εντοπίζοντας σε λίγα λεπτά την παρουσία αυτών στο αίμα του σκύλου και αυτά μπορούν να εφαρμοστούν στην ίδια κτηνιατρική κλινική, αν και τα αποτελέσματα δεν είναι 100% εγγυημένα. Η αλήθεια είναι ότι ο ειδικός πρέπει να αναζητήσει όλες τις πιθανές οδούς μέχρι να φτάσει στη σωστή διάγνωση και στη συνέχεια να είναι σε θέση να εφαρμόσει τη θεραπεία, εμποδίζοντας έτσι το σκυλί να κινδυνεύει από θάνατο.
Θεραπεία για τη θεραπεία των αιμοπαρασίτων σε σκύλους
Η θεραπεία είναι απαραίτητη και ειδικά εάν πρόκειται για αιμοπαρασίτες που επηρεάζουν τον άνθρωπο. Στην περίπτωση σκύλων που είναι άρρωστοι, το απαραίτητες εξετάσεις συμπεριλαμβανομένων των εξετάσεων αίματοςκαθώς είναι ένας τρόπος να προσδιορίσετε πόσο καλά είστε στη γενική υγεία και εάν τα όργανα σας λειτουργούν καλά.
Για τη θεραπεία ασθενειών υπάρχουν φάρμακα ειδικά σχεδιασμένα για την εξουδετέρωση του αιμοπαρασίτου που επηρεάζει την υγεία του σκύλου, το Η θεραπεία συμπληρώνεται επίσης με φάρμακα για συγκεκριμένα συμπτώματα και αντιβιοτικά, όλα με βάση τα αποτελέσματα των δοκιμών.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα του σκύλου, συνιστάται νοσηλεία για την εφαρμογή ενδοφλέβιας θεραπείας καθώς και υγρών. Αυτός ο τύπος θεραπείας πρέπει να εφαρμόζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και ακόμη και έτσι είναι πιθανό ότι ο σκύλος δεν θα επιβιώσει, γι 'αυτό το λόγο η πρόληψη είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.
Η πρόληψη περιλαμβάνει την αποφυγή, ωστόσο αυτά τα παράσιτα έρχονται σε επαφή με τον σκύλο, για να επιτευχθεί αυτό υπάρχουν πολλές επιλογές και από αυτή την άποψη ο κτηνίατρος μπορεί να συμβάλει πολύ. Ανάμεσά τους είναι η επιλογή της αφυδάτωσης, την οποία μπορείτε να κάνετε μόνοι σας πιπέτες, ψύλλοι, τσιμπούρια και κολάραΚ.λπ.
Σε περίπτωση που ο σκύλος έχει συρρικνωθεί λεϊσμανίασηΑν και είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί η μόλυνση από αυτήν, εάν υπάρχει ένα εμβόλιο που δεν επιτρέπει στο παράσιτο να εξαπλωθεί μέσω του σώματος και ως εκ τούτου τα συμπτώματα θα μειωθούν ή δεν θα εμφανιστούν στον σκύλο.
Η εφαρμογή αυτού του εμβολίου με προληπτικό τρόπο σε σκύλους που ζουν σε περιοχές όπου η μετάδοση είναι υψηλή, είναι μια λύση στην οποία έχετε πρόσβαση. Τοποθετείται για πρώτη φορά στους 6 μήνες και στη συνέχεια μια δόση πρέπει να τοποθετείται κάθε χρόνο και υπό τον έλεγχο του κτηνιάτρου.
Έχουμε δει πώς τα αιμοπαρασίτα έχουν την ικανότητα να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή των σκύλων και πόσο δύσκολο μπορεί να είναι γρήγορη η ακριβής διάγνωση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όταν έχετε τις πληροφορίες σχετικά με τις μορφές μετάδοσης και το τύποι αιμοπαρασίτων που υπάρχουν, οι κηδεμόνες σκύλων μπορούν να κάνουν προληπτική εργασία στα κατοικίδια ζώα τους, η οποία συνίσταται, αφενός, στην αποτροπή της επαφής τους με τους φορείς ή με αυτούς που προκαλούν τις ίδιες τις ασθένειες.
Από την άλλη πλευρά, οι ιδιοκτήτες έχουν την ευθύνη να το μεταφέρουν περιοδικά στον κτηνίατρο και να ζητούν εμβόλια ή οποιαδήποτε προληπτική θεραπεία ανάλογα με την περιοχή όπου διαμένουν και να αποφεύγουν τη μετάδοση. Ομοίως, υπάρχουν προληπτικές ενέργειες που είναι διαθέσιμες, όπως τα εντομοαπωθητικά κολιέ, μεταξύ άλλων.