Αιμορροφιλία σε σκύλους ανεπάρκεια πήξης που οδηγεί σε υπερβολική αιμορραγία. Ορισμένες προφυλάξεις πρέπει να ληφθούν για να αποφευχθεί ο τραυματισμός του σκύλου, με απαραίτητες μεταγγίσεις σε περίπτωση επαναλαμβανόμενης αιμορραγίας ή κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, εάν αυτό είναι απαραίτητο.
Η αιμορροφιλία είναι μια κληρονομική ασθένεια που επηρεάζει τη συντριπτική πλειονότητα των αρσενικών σκύλων, που είναι οι γυναίκες οι φορείς αυτού του γενετικού ελαττώματος και ως εκ τούτου οι μεταδότες αυτής της ασθένειας.
Τύποι
Ορισμένες φυλές είναι πιο προδιάθετες από άλλες για να προσβληθούν από αυτήν την ασθένεια και τα προσβεβλημένα σκυλιά πρέπει να απομακρυνθούν από τους απογόνους τους κατά την πρώτη παρουσία ή τη γνώση της. Πρέπει επίσης να το γνωρίζουμε Υπήρξαν περιπτώσεις σε γάτες, αν και στις περισσότερες από αυτές η διάγνωση έχει αποφευχθεί.
Υπάρχουν δύο τύποι αιμοφιλίας σε σκύλους, αιμοφιλία τύπου Α και Β, όλα εξαρτώνται από το γονίδιο που εμπλέκεται. Η δυσλειτουργία της πήξης του αίματος προκαλεί αιμορραγία, είναι δύσκολο να το σταματήσετε. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους που πάσχουν από αυτό, στην περίπτωση αυτή οι άνδρες επηρεάζονται περισσότερο.
Ποια σημεία και συμπτώματα υπάρχουν στην αιμορροφιλία;
Τα κλινικά σημεία είναι μεταβλητά και δεν απαιτούν ρουτίνα θεραπεία, εκτός από τον τραυματισμό που ακολουθείται από αιμορραγία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα συμπτώματα μπορεί επίσης να απουσιάζουν εντελώς. Οι πιο σοβαρές μορφές εμφανίζονται σε πολύ νεαρή ηλικία και οι πιο σοβαρές μορφές αιμοφιλίας κατά την ενηλικίωση έχουν πάντα κακή πρόγνωση.
Τα συμπτώματα της αιμορροφιλίας σε σκύλους ποικίλλουν, επαναλαμβανόμενη αιμορραγία, αιμορραγία κάτω από το δέρμα, μώλωπες κατά την ένεση ενός εμβολίου, αιμορραγία κατά την ανάπτυξη των δοντιών, αιμορραγία από τη μύτη, παρουσία αίματος στα κόπρανα ή στα ούρα κ.λπ. Σημεία που δεν γίνονται αντιληπτά, ειδικά όταν αφορούν εσωτερικά όργανα, για παράδειγμα αναπνευστική οδό, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του ζώου.
Εάν υπάρχει υποψία αιμοφιλίας, ο κτηνίατρος θα χρησιμοποιήσει συγκεκριμένες εξετάσεις για τον προσδιορισμό και την αποσαφήνιση της διάγνωσης. Υπάρχει επίσης μια ασθένεια, la ασθένεια von Willebrand, που εμφανίζεται κυρίως στη φυλή Doberman και είναι παρόμοια με την αιμοφιλία.
Ποια θεραπεία είναι η πιο κατάλληλη για αιμορροφιλία σε σκύλους; Δεν υπάρχει θεραπεία για την αιμορροφιλία. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο κτηνίατρος θα συστήσει τη χορήγηση πηκτικών ή επίσης μια θεραπεία με βάση τη βιταμίνη Κ για να προσπαθήσει να εξουδετερώσει τις επιπτώσεις της νόσου.
Πριν από οποιοδήποτε σημάδι ασθένειας στο σκύλο μας, πρέπει να πάμε στον κτηνίατρο το συντομότερο δυνατό. Αυτό θα δώσει τη διάγνωσή του και θα καθορίσει τις πιο ενδείξεις θεραπείας για το ζώο. Με έναν αιμοφιλικό σκύλο, θα είναι απαραίτητο να λαμβάνετε προφυλάξεις στην καθημερινή ζωή, στην πραγματικότητα, θα προσέχουν να μην βλάψουν τον εαυτό του. Πρέπει επίσης να δοθεί προσοχή σε άλλους σκύλους ή ζώα, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος να δαγκωθούν ή να γδαρθούν.
Τι είναι η αιμοφιλία τύπου Α σε σκύλους;
Η αιμοφιλία τύπου Α είναι η πιο κλασική μορφή στα σκυλιά. Αυτό οφείλεται σε ανεπάρκεια παράγοντα πήξης (παράγοντας VIII) και έχει ως αποτέλεσμα περισσότερο ή λιγότερο σημαντική αιμορραγία στο νεαρό ζώο. Η αιμορροφιλία είναι μια κληρονομική ασθένεια που σχετίζεται με το φύλο και πιο συγκεκριμένα με το χρωμόσωμα φύλου (X). Επομένως, είναι ουσιαστικά τα αρσενικά που πάσχουν από την ασθένεια.
Εκτός από την κληρονομική προέλευση, η αιμορροφιλία Α μπορεί επίσης να είναι συνέπεια μιας μετάλλαξης «αυθόρμητος»Στο χρωμόσωμα του φύλου. Σε αυτήν την περίπτωση, οι γονείς δεν έχουν «μη φυσιολογικό» χρωμόσωμα και επομένως δεν μεταδίδουν την ασθένεια, ωστόσο, αυτή η κατάσταση είναι σπάνια. Δεδομένης της γενετικής φύσης της νόσου, συνιστάται να μην αναπαραχθούν τα προσβεβλημένα ζώα.
Ποια είναι τα κλινικά σημεία στα σκυλιά;
Μπορεί να είναι πολύ μεταβλητές, αλλά οι πιο συχνές είναι αιμορραγία ή μώλωπες. Μερικά προσβεβλημένα σκυλιά μπορεί να μην έχουν κλινικά σημάδια ανά πάσα στιγμή στη ζωή τους. Σε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων, τα σημεία είναι εμφανή και δεν απαιτούν ειδική θεραπεία, εκτός από την περίπτωση τραυματισμού που ακολουθείται από αιμορραγία.
Από την άλλη πλευρά, οι πιο σοβαρές μορφές εμφανίζονται σε νεαρή ηλικία. Η αιμορραγία μπορεί να εμφανιστεί αυθόρμητα σε οποιοδήποτε όργανο, τα κλινικά σημεία θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από τη θέση του. Εάν εμφανιστεί αιμορραγία στις αρθρώσεις ή στους μύες, μπορεί να υπάρχει χωλότητα. Μπορούν επίσης να εμφανιστούν κατά την απώλεια δοντιών γάλακτος (4 έως 6 μήνες). Το φρέσκο αίμα μπορεί στη συνέχεια να ρέει από το στόμα του κουταβιού.
Η αιμορραγία μπορεί να υπάρχει μόνο κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης (για παράδειγμα ευνουχισμός) και μπορεί να μοιάζει με δερματικό αιμάτωμα ή όσχεο. Οι πιο επικίνδυνες αιμορραγίες είναι αυτές που περιλαμβάνουν εσωτερικά όργανα και τα κλινικά συμπτώματα είναι συνήθως απογοητευμένα ή απαρατήρητα, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του σκύλου και μπορεί να οφείλεται στο ότι χαμηλά αιμοπετάλια. Η διάγνωση της αιμοφιλίας Α βασίζεται στο προσδιορισμός του παράγοντα πήξης VIII στο αίμα του σκύλου. Η ολοκλήρωση μιας πλήρους αξιολόγησης πήξης μπορεί να αποκλείσει άλλες συχνότερες αιτίες αιμορραγίας, όπως δηλητηρίαση από αντιπηκτικό τρωκτικοκτόνο.
Προς το παρόν δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την καταπολέμηση της αιμορροφιλίας Α σε σκύλους. Η θεραπεία είναι επομένως κυρίως συντηρητική. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μετάγγιση αίματος μπορεί να είναι απαραίτητη για μείζονα αιμορραγίαΓια το λόγο αυτό, συνιστάται η εκτέλεση ομάδας αίματος οποιουδήποτε σκύλου με αιμοφιλία Α.
Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες από τον David A. Wilcox το 2013 ανέφερε τη θεραπεία τριών σκύλων με σοβαρή αιμορροφιλία Α με την ένεση ενός γενετικά τροποποιημένου ιού φορέα (φορέας του ελαττωματικού γονιδίου Παράγοντα VIII) στα αιμοσφαίρια σας. Δύο από τα τρία σκυλιά κατάφεραν να παράγουν αρκετό παράγοντα VIII για να σταματήσουν την αιμορραγία για 30 μήνες. Αυτό το έργο είναι πιθανό να οδηγήσει σε πρακτικές εφαρμογές σε ανθρώπους και σκύλους στο εγγύς μέλλον.
Ποια είναι τα προληπτικά μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν;
Σε σκύλους με αιμορροφιλία είναι απαραίτητο για την πρόληψη της αιμορραγίας. Ο σκύλος πρέπει να ζει σε περιβάλλον όπου μειώνεται ο κίνδυνος τραυματισμού, χωρίς να ξαφνικά παίζει με άλλα σκυλιά, γάτες ή παιδιά. Πριν από οποιαδήποτε διαβούλευση (ακόμη και για μία ένεση), ο κτηνίατρος πρέπει πάντα να ενημερώνεται.
Το αιμοφιλικό αρσενικό σκυλί εξακολουθεί να έχει ελαττωματικό γονίδιο στο Χ χρωμόσωμά του. Δεν πρέπει να αναπαραχθείΔιαφορετικά, όλοι οι νέοι τους θα φέρουν ένα ελαττωματικό γονίδιο (αλλά δεν θα είναι άρρωστοι). Στον αρσενικό σκύλο, το ελαττωματικό γονίδιο προέρχεται από τη μητέρα του (εκτός από τη σπάνια περίπτωση αυθόρμητης μετάλλαξης). Επομένως, θα είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε τη μητέρα από την αναπαραγωγή και να εντοπίσετε όλους τους απογόνους της. Θα υπάρχουν μερικοί άρρωστοι γιοι και κάποια αναπληρωματικά κορίτσια.