La βαρεία μυασθένεια είναι μια νευρομυϊκή ασθένεια που προσβάλλει τον σκύλο. Ευτυχώς, είναι σπάνιο, αλλά εξακολουθεί να είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι την προκαλεί, ποια είναι τα συμπτώματα και οι θεραπείες που υποδεικνύει ο κτηνίατρος.
Ως το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της παθολογίας βρίσκουμε αδυναμία στους μυς σε όλο το σώμα του σκύλου, έχει μια θεραπεία που είναι καλά νέα, ωστόσο, η πρόγνωση είναι κάτι άλλο και αυτό θα εξαρτηθεί από κάθε περίπτωση όπου θα υπάρχουν σκυλιά που καταφέρνουν να ανακάμψουν και άλλα που δεν θα τρέχουν με την ίδια μοίρα.
Τι είναι η μυασθένεια gravis;
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι αυτή η ασθένεια εκδηλώνεται όταν υπάρχει ανεπάρκεια των υποδοχέων ακετυλοχολίνης, το τελευταίο είναι ένα μόριο με λειτουργία νευροδιαβιβαστή που παράγεται σε νευρώνες που αποτελούν σημαντικό συστατικό του νευρικού συστήματος. Αυτά είναι υπεύθυνα για τη μετάδοση της νευρικής ώθησης.
Οι υποδοχείς εντοπίζονται κυρίως σε νευρομυϊκά άκρα των περιφερικών και κεντρικών νευρικών συστημάτων. Για να το καταλάβετε λίγο καλύτερα, όταν ο σκύλος κινεί οποιοδήποτε μυ στο σώμα, α απελευθέρωση ακετυλοχολίνης μέσω των οποίων θα μεταδοθεί η σειρά για την κίνηση, χάρη στους δέκτες της.
Κατά συνέπεια, εάν δεν υπάρχουν αρκετοί από αυτούς τους υποδοχείς ή δεν λειτουργούν σωστά, η κίνηση του μυός δεν θα συμβεί ή θα το κάνει ακανόνιστα. Είναι εκείνη τη στιγμή που το βαρεία μυασθένεια, οι οποίες Έχει διαφορετικές εκδηλώσεις που θα αναλύσουμε παρακάτω.
Αυτή η ασθένεια επηρεάζει μόνο τους μύες που κάνουν τη λειτουργία της κατάποσης τροφής. ο συγγενής μυασθένεια gravis, το οποίο είναι πολύ κοινό σε φυλές όπως το Springer σπάνιελ ή ο Τζακ Ράσελ, είναι επίσης κληρονομικό.
Στη συνέχεια, υπάρχει το Απόκτησε gravis μυασθένειας, η οποία είναι συχνή και μεσολαβεί ανοσοποιητικά σε φυλές όπως ο Γερμανός βοσκός, το Golden Retriever, το Dachshund, Labrador Retriever και το σκωτσέζικο τεριέ, το οποίο δεν αποτελεί εμπόδιο για να εκδηλωθεί σε άλλες φυλές.
Όταν μιλάμε για ανοσοδιαμεσολάβηση, αναφέρεται επίθεση και καταστροφή των αντισωμάτων του σκύλου ενάντια στους δικούς τους υποδοχείς ακετυλοχολίνης, μια κατάσταση που μπορεί να εμφανιστεί σε δύο ηλικιακά εύρη, το πρώτο από το 1ο έτος έως το 4 και το δεύτερο από 9 έως 13 χρόνια.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Υπάρχει γενική μυϊκή αδυναμία που τείνει να επιδεινωθεί από την άσκηση. Είναι πιο εμφανές στα πίσω πόδια, καθώς όταν προσπαθείτε να σηκωθείτε ή να περπατήσετε θα παρουσιάσει μεγάλη δυσκολία και θα είναι ακόμη και κλιμακωτό.
Si la βαρεία μυασθένεια είναι εστιακό, το πρόβλημα θα εντοπιστεί κατά την κατάποση όπου ο σκύλος θα δει τη λειτουργία των μυών που τον διευκολύνουν σε κίνδυνο. Αυτό θα αποτρέψει το σκυλί από την κατάποση στερεών τροφίμων αφού ο οισοφάγος θα γίνει μεγαλύτερο και διασταλμένο Όταν ο σκύλος προσπαθεί να καταπιεί τρόφιμα, μπορεί να καταλήξει στους πνεύμονες μέσω του αναπνευστικού συστήματος, προκαλώντας πνευμονία αναρρόφησης.
Θεραπείες
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να πάτε στον κτηνίατρο με τυχόν συμπτώματα που σας κάνουν να υποψιάζεστε ότι ο σκύλος σας έχει την ασθένεια. Γι'αυτό ο επαγγελματίας θα χρησιμοποιήσει τις απαιτούμενες αναλύσεις και αξιολογήσεις που επιτρέπουν τον εντοπισμό της νευρολογικής νόσου. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν αρκετές εξετάσεις για την ακριβή διάγνωση.
Στη συνέχεια, θα πραγματοποιηθεί η φάση θεραπείας, η οποία συνίσταται στη χορήγηση φαρμάκων που βοηθούν στην αύξηση των επιπέδων της ακετυλοχολίνης στους υποδοχείς και με αυτόν τον τρόπο βελτιώνουν κυρίως την αδυναμία των μυών, κάτι που ξεχωρίζει από αυτήν την παθολογία στο Σκύλοι.
Για την παροχή της θεραπείας στον σκύλο, ο κτηνίατρος θα δείξει τις επιλογές και ποια είναι η πιο βολική. είναι καθώς μπορεί να χορηγηθεί με ενέσεις ή από του στόματος. Η συνιστώμενη δόση θα εξαρτηθεί από τη δραστηριότητα του πιστού φίλου μας και αυτό πρέπει να ελέγχεται αυστηρά και να ακολουθείται από τον ειδικό. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η θεραπεία θα είναι μόνο προσωρινή, ενώ σε άλλους σκύλους είναι για πάντα.
Το σημαντικό πράγμα για τον κτηνιατρικό έλεγχο είναι ότι ο μεγαισοφάγος που είναι χαρακτηριστικός της εστιακής μυασθένειας gravis θα είναι σε θέση να ελέγχεται ή να θεραπεύεται. Ο κηδεμόνας του κατοικίδιου ζώου πρέπει να είναι προσεκτικός στη σίτιση που συνιστάται να είναι σχεδόν υγρό ή εντελώς, το δοχείο με το φαγητό πρέπει να βρίσκεται ψηλά και εάν εμφανιστούν επιπλοκές αναπνοής, θα πρέπει να το μεταφέρετε αμέσως στον κτηνίατρο.
Αυτή η ασθένεια μπορεί να συνοδεύεται από υποθυρεοειδισμό σκύλου, ωστόσο, η τελευταία μπορεί να αντιμετωπιστεί με ορμόνες χωρίς κανένα πρόβλημα. Μια άλλη ασθένεια που σχετίζεται με τη μυασθένεια gravis σκύλου είναι ο όγκος του θύμου αδένα, Αυτός είναι ένας αδένας που σχετίζεται με το λεμφικό σύστημα του σκύλου. Η λύση είναι η χειρουργική επέμβαση και ευτυχώς το ποσοστό επίπτωσης είναι πολύ χαμηλό.
Μπορεί να θεραπευτεί η ασθένεια;
Όταν εντοπιστεί εγκαίρως, με ακριβή διάγνωση και με εφαρμογή θεραπείας, η πρόγνωση ανάρρωσης είναι καλή. Ωστόσο, υπάρχει ένας παράγοντας που επηρεάζει επίσης και αυτή είναι η αντίδραση του σκύλου στη θεραπεία.
Στις περισσότερες περιπτώσεις η ανάκτηση έχει ολοκληρωθεί ακόμα και όταν μιλάμε για εστιακή μυασθένεια gravis όπου είναι 100% πιθανό να καταπιεί ο σκύλος με απόλυτη κανονικότητα. Όσον αφορά τον μεγαισοφάγο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου περιλαμβάνει επιπλοκές που οδηγούν σε δεσμευμένη πρόγνωση, ακόμη και όταν το δείγμα βρίσκεται υπό θεραπεία, μπορεί να παρουσιάσει κρίσεις που επιδεινώνουν σημαντικά τα συμπτώματα.
Η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να σώσει τον σκύλο πολλά προβλήματα υγείας καθώς και επιπλοκές, υπό αυτή την έννοια και επειδή γνωρίζετε λίγο περισσότερα για αυτήν την παθολογία, είναι ζωτικής σημασίας ότι όταν υπάρχουν συμπτώματα αυτής ή οποιασδήποτε άλλης ασθένειας ή ανωμαλίας, μπαίνετε επικοινωνήστε με τον κτηνίατρο.
Όσο περισσότερο προσέχετε τη συμπεριφορά του σκύλου, τόσο πιο γρήγορα θα εντοπίσετε τυχόν προειδοποιητικά σημάδια. Ομοίως, ο ειδικός στις ασθένειες των σκύλων με όλες τις πληροφορίες που μπορείτε να παρέχετε και τα συμπτώματα που παρουσιάζει το ζώο, θα είναι ευκολότερο να πραγματοποιηθεί η διάγνωση και την εφαρμογή της θεραπείας ανάλογα με την περίπτωση. Μην φοβάστε λοιπόν την ασθένεια και σταματήστε το συντομότερο δυνατόν.