Γιατί το σκυλί μου ανακουφίζεται από το σπίτι;

"Τα χρήματα μπορεί να σου αγοράσουν ένα πολύ καλό σκυλί, αλλά δεν θα σε αγοράσουν κουνώντας την ουρά του."
Henry Wheeler Shaw, Αμερικανός κωμικός.

Ένα από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα με τα οποία έρχονται περισσότεροι ιδιοκτήτες σκύλων, είναι ότι το ζώο ουρεί και αδαώνει μέσα στο σπίτι. Επιπλέον, το 80% των πελατών μου με ρωτούν συνήθως στην πρώτη συνεδρία. Και εκεί ξεκινά η δουλειά μαζί τους.

Σήμερα πρόκειται να δούμε ποια είναι τα κύρια λάθη που συνήθως κάνουν οι άνθρωποι όταν προσπαθούν να διδάξουν στα σκυλιά μας κάτι τόσο σημαντικό. Χωρίς άλλη καθυστέρηση, σας αφήνω με την είσοδο «Γιατί ο σκύλος μου ανακουφίζεται από το σπίτι;". Ελπίζω να σας αρέσει.

Οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων θεωρούν συνήθως κάτι πολύ σημαντικό ότι το ζώο τους σέβεται το εσωτερικό του σπιτιού τους, το σπίτι τους και δεν αφήνει τα πάντα γεμάτα ούρα και εναποθέσεις, ένα θέμα που είναι συνήθως ένας μεγάλος λόγος αποξένωσης με τον καλύτερο φίλο μας, Δεδομένου ότι είναι οι κύριες επιλογές που χειρίζεται ένας κάτοχος σε επίπεδο χρήστη, φωνάζει και επιπλήττει, αυτό περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση και προκαλεί την υποβάθμιση του συναισθηματικού δεσμού με τον καλύτερο φίλο μας και από τα δύο μέρη, προκαλώντας το γεγονός ότι το ζώο ανακουφίζει τους εαυτούς τους από αρνητικά συναισθήματα απογοήτευσης και θυμού, τα οποία εάν δεν ξέρουμε πώς να τα χειριστούμε, θα καταλήξουμε να ενεργοποιήσουμε το σκυλί, το οποίο θα μεταφραστεί σε ένα συναίσθημα τόσο καταστροφικό για τη μάθηση ως φόβο, κάτι που πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το σκυλί από το κουτάβι δεν πειραματίζεται ποτέ. Στην είσοδο, Εκπαίδευση σε συναισθηματικό επίπεδο: Το άγχος που προκαλούμε οι άνθρωποι, θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες για αυτό το θέμα. Ας προχωρήσουμε και ξεκινήσουμε με αυτό που έχει σημασία.

Η πιο κοινή αποτυχία

Έπρεπε να είσαι άνθρωπος ...

Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι γίνονται ιδιοκτήτες ενός σκύλου (ή του σκύλου ο ιδιοκτήτης μας, πολλές φορές δεν ξέρετε ποτέ πού είναι η γραμμή. Κοστίζει ...) χωρίς πρώτα να ενημερώσουμε τον εαυτό μας για το πώς λειτουργεί το μυαλό του ατόμου. γίνετε ο καλύτερος φίλος μας (και του οποίου πρέπει να είμαστε ο καλύτερος φίλος) ή πώς να τον αντιμετωπίζετε και να τον εκπαιδεύετε ως κουτάβι, κάτι βασικό εάν θέλουμε να είναι ευτυχισμένος.

Η παιδική ηλικία ενός σκύλου είναι εξίσου σημαντική με εκείνη ενός ανθρώπινου παιδιού, ενώ η περίοδος ανάπτυξής του που κυμαίνεται από 3 έως 6 μήνες είναι ιδιαίτερα σημαντική. Αυτή η περίοδος θα ήταν ισοδύναμη στα περισσότερα άτομα (με τις γνωστές παραλλαγές μεταξύ φυλών και μεγεθών) με την περίοδο ανάπτυξης που κυμαίνεται από 4 έως 12 χρόνια ενός ανθρώπινου παιδιού.

Η δημοφιλής κουλτούρα σχετικά με το σκυλί, μας κάνει να θέλουμε να το διδάξουμε με την ίδια μέθοδο που έχουμε διδαχθεί στις περισσότερες περιπτώσεις, με προσβολή και λεκτική και σωματική τιμωρία, η οποία δεν επιτυγχάνει καλά αποτελέσματα στον άνθρωπο, Λοιπόν, δεν θα ήταν διαφορετικό σε ζώα και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο όταν δεν καταλαβαίνουν πράγματα όπως εμείς.

Η μέθοδος καταστολής μιας συμπεριφοράς ή συμπεριφοράς μέσω της βίας μπορεί να μας οδηγήσει μόνο στην ενίσχυση της συμπεριφοράς, που στις περισσότερες περιπτώσεις οδηγεί σε περισσότερα προβλήματα για τον σκύλο μας, γεγονός που οδηγεί σε περισσότερα προβλήματα για εμάς.

Η πιο βρώμικη και λιγότερο αποτελεσματική μέθοδος εκπαίδευσης ποτέ

Τις περισσότερες φορές ρωτώ έναν πελάτη πώς προσπάθησε να διδάξει τον σκύλο του για να ανακουφιστεί στον δρόμο, Μου λέει ότι χρησιμοποιεί την παλιά και λανθασμένη μέθοδο για να τρίβει το ρύγχος του ζώου στα ούρα ή στα κόπρανα, δίνοντάς του μια γεύση ενώ χτυπάει και ως τελικό αποκορύφωμα, τον απομόνωσε αφήνοντάς τον κλειδωμένο σε ένα δωμάτιο ή βγάζοντάς τον έξω σε αίθριο ή μπαλκόνι. Και συνήθως αυτό το άτομο όταν μου λέει, δεν περιμένει να του πω ότι το σφάλμα είναι ακριβώς αυτό και ότι η ευθύνη για το θέμα (που δεν είναι δικό του λάθος) είναι αποκλειστικά δική του. Υπάρχουν πολλοί που το αρνούνται ακόμη και σε μένα. Αφιερώνω αυτό το άρθρο σε αυτούς.

Αυτή η μέθοδος δεν είναι μόνο άχρηστη στο 1000% (μην κάνεις λάθος, ήθελα να γράψω χίλια) αλλά είναι επίσης μια άσχημη, συγγνώμη, εννοούσα μια ΓΟΥΑΡΑΡΑΔΑ, και αυτό είναι πάνω από όλα ένα σημάδι του πόσο άχρηστοι είμαστε όταν πρόκειται να εκπαιδεύσουμε ένα άλλο ζωντανό ον. Εάν η πρώτη μας επιλογή όταν διδάσκουμε κάτι τόσο σημαντικό όσο το σκυλί δεν ουρήσει ή αφόδευση μέσα στο σπίτι μας, το σπίτι που μοιραζόμαστε μαζί του, είναι ένα τέτοιο βρεφικό σταθμό, θα πρέπει να ξανασκεφτούμε αυτήν τη στιγμή αν έχουμε ό, τι χρειάζεται για να καθοδηγήσουμε τη ζωή ενός όντος που εξαρτάται τόσο πολύ από τον ανθρώπινο οδηγό του (που μου αρέσει να το εκφράζω) για τα πάντα, από το φαγητό έως το να βγεις έξω για να κοινωνικοποιήσεις.

Ένα κουτάβι είναι μωρό

Ένα κουτάβι είναι ακριβώς το ίδιο με ένα μωρό. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να σταθεί για να ανακουφιστεί όλη την ημέρα. Είναι φυσικά αδύνατο και για τους ίδιους λόγους με το παιδί. Η σωματική του διάσταση δεν έχει τελειώσει ακόμα και οι μύες του σχηματίζονται. Ακριβώς όπως δεν θα απαιτούσατε ένα 3χρονο να κρατήσει όλη την ημέρα χωρίς ούρηση, δεν μπορείτε και δεν πρέπει να χρειαστείτε ένα κουτάβι ηλικίας 3 ή 4 μηνών.

Πρέπει να εσωτερικευτούμε από τη στιγμή που φροντίζουμε το ζώο, ότι ένα κουτάβι μεταξύ 2 και 6 μηνών πρέπει να ουρήσει τουλάχιστον μία φορά κάθε 60 λεπτά. Εάν δεν πρόκειται να το διαχειριστείτε, καλύτερα να μην έχετε σκύλο. Ή τουλάχιστον μην επιλέξετε ένα κουτάβι ως σύντροφο. Κατά την υιοθέτηση ενός σκύλου ηλικίας 4 ή 5 ετών, κάποιος συνήθως δεν αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η επιλογή για υιοθέτηση πρέπει πάντα να εκτιμάται.

Ρωτάμε πάρα πολύ; Ναι, πολύ…

Και είναι ότι ένα άτομο που δεν έχει εκπαιδευτεί ή ενημερωθεί, το οποίο έχει γνώση μόνο για ένα θέμα τόσο περίπλοκο και εκτεταμένο όσο η κυνική εκπαίδευση, δεν έχει ιδέα τι απαιτεί από το ζώο, όταν περιμένει να κρατήσει έξω χωρίς να ανακουφιστεί για ώρες από πολύ μικρή ηλικία.

Δεν διαλογίζουμε συνήθως ότι ο σκύλος είναι το μόνο κατοικίδιο που πρέπει να πάει έξω από το σπίτι μας, ένα σπίτι που είναι επίσης δικό του, για να κάνει τις βασικές φυσιολογικές ανάγκες του.

Τα πουλιά, τα ψάρια, οι γάτες, τα ινδικά χοιρίδια, και τελικά οποιοδήποτε από τα διαφορετικά είδη που έχουμε ως κατοικίδια ζώα, έχουν μια θέση μέσα στο σπίτι για να ανακουφιστούν, ενώ Απαιτούμε από το σκυλί να περιμένει και να το κάνει όταν θέλουμε (Με λίγα λόγια), και το κάνουμε και από την πρώτη του παιδική ηλικία. Δεν μου φαίνεται πολύ δίκαιο. Η αλήθεια.

Αν αγαπάμε τόσο πολύ το σκυλί μας, πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε τη ζωή σας όσο το δυνατόν πιο εύκολη, καθώς και να καλύπτετε όλες τις ανάγκες σας και να προσαρμόζεστε τέλεια στην κοινωνία μας. Αυτή είναι η αγάπη, που δεν περνά όλη την ημέρα δίνοντάς του φιλιά και αγκαλιές και στη συνέχεια χτυπώντας και κακομεταχείριση όταν ανακουφίζει τον εαυτό του στο σπίτι χωρίς να εξηγήσει τι θέλαμε με τρόπο που καταλαβαίνει. Αυτό είναι το σημαντικό πράγμα και δεν πιστεύουμε ότι αγαπάμε το κατοικίδιο ζώο μας περισσότερο επειδή τον αφήσαμε να πάρει στον καναπέ.

Γιατί ουρείτε μέσα και όχι στο δρόμο;

Διαφορετικοί τρόποι αποτυχίας

Είναι πολύ εύκολο να θέσετε αυτήν την ερώτηση, ωστόσο δεν είναι τόσο εύκολο να απαντήσετε, και η λύση δεν είναι εύκολη. Πρέπει να γίνει κατανοητό από την πρώτη στιγμή ότι το κουτάβι που δεν διδάσκεται σωστά, είναι πολύ πιθανό να συνεχίσει να ουρεί στο σπίτι. Και αυτός είναι ο λόγος που πολλές φορές αυτό το ζώο καταλήγει στο δρόμο. Ή ακόμα χειρότερα, σε ένα άθλιο Zoo-Sanitary, ένα παν.

Έχοντας πει και κατανοήσει αυτό, ας δούμε πώς τα σκυλιά μαθαίνουν από τα κουτάβια και, στη συνέχεια, μερικές πρακτικές περιπτώσεις που έχω συναντήσει.

Μαθαίνοντας να κάνω τα πάντα

Τα σκυλιά μαθαίνουν με έναν πολύ βασικό τρόπο, Και η μάθησή τους βασίζεται όπως η δική μας, σε ένα συναισθηματικό έδαφος, εκτιμώντας κάθε νέα εμπειρία ως «ευχάριστη» ή «δυσάρεστη» και συνδέοντας ένα συναίσθημα με αυτήν.

Όταν το αποτέλεσμα της αξιολόγησης είναι "δυσάρεστο" για αυτούς, συνήθως συνδέουν 3 τύπους βασικών συναισθημάτων όπως ο φόβος, ο θυμός ή η απογοήτευση. Αυτά τα συναισθήματα συνήθως οδηγούν σε ενεργοποίηση των μηχανισμών άγχους τους, ενεργοποιώντας το συμπαθητικό νευρικό του σύστημα, το οποίο θα κάνει τον μικρό μας φίλο να ενεργοποιήσει τις ανάγκες του και να ενισχύσει οποιαδήποτε συμπεριφορά, η οποία δεν είναι πολύ υγιής όπως μπορεί κανείς να φανταστεί.

Γι 'αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τρίβοντας το πρόσωπο ενός κουταβιού 4 μηνών με μια λακκούβα ούρων, για να το χτυπήσουμε και μετά να τον τιμωρήσουμε, θα το εκτιμήσει ως κάτι πολύ δυσάρεστο και ως αποτέλεσμα, πολύ μακριά από το να έχουμε εκπαιδευμένο σκυλί, θα έχουμε ένα σκυλί που αρχίζει να βιώνει άγχος από πολύ νεαρή ηλικία και ότι είμαστε το επίκεντρο. Αυτό δεν είναι πολύ υγιές όσον αφορά τον συναισθηματικό δεσμό μεταξύ ιδιοκτήτη και σκύλου, ούτε έχει διδακτική αξία. Είναι άγριο και πρέπει να το τελειώσουμε.

Δεν μπορούμε ΠΟΤΕ να διδάξουμε το σκυλί λέγοντας μόνο ό, τι δεν του αρέσει να κάνει, και λιγότερο με την καταστολή του φυσικού για να κάνει τις φυσικές του ανάγκες ή τα ένστικτα. Θα μπορέσουμε μόνο να προκαλέσουμε άγχος και να καταλήξουμε να αναπτύξουμε ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα.

Το πρόβλημα που βασίζεται στη φυσική τιμωρία για την εκπαίδευση είναι ότι το μόνο πράγμα που καταλήγει να διδάσκεται στον μαθητή είναι να επιλύει τις συγκρούσεις μέσω της βίας. Και αυτό δεν είναι κατάλληλο για παιδιά ή σκύλους.

Αυτό είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να αλλάξει εάν θέλουμε να μπορέσουμε να διδάξουμε το σκυλί μας να ανακουφιστεί στον δρόμο. Δεν πρόκειται για τιμωρία όταν το κάνετε, αλλά και για επιβράβευση όταν δεν το κάνετε.

Ας προσθέσουμε άγχος στην εξίσωση

Πρέπει να καταλάβετε ποια είναι η διαδικασία που περνούν πολλά σκυλιά όταν δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες τους, καθώς είναι από μόνη της ένας λόγος για τον οποίο δεν σταματούν να κατουρούν στο σπίτι.

Κανονικά, ένα νεαρό κουτάβι που είναι χωρισμένο από τη μητέρα του αντιμετωπίζει ήδη άγχος. Αυτό το άγχος είναι συνήθως αρκετά τραυματικό και πολλές φορές οι άνθρωποι δεν είναι τόσο συμπαθητικοί όσο απαιτεί η κατάσταση, και μπορούμε να κάνουμε σοβαρά λάθη, όπως προσπαθώντας να διδάξουμε από την τιμωρία και την επίπληξη, τα οποία μας οδηγούν να τον βάλουμε σε μια κατάσταση όπου δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί καλά, κάτι που θα είναι μια σίγουρη πηγή άγχους.

Όταν ένας σκύλος είναι άγχος, ούρει περισσότερο, Δεδομένου ότι μέσω των ούρων αφαιρεί μέρος της περίσσειας των ορμονών του στρες που βρίσκονται στο σώμα σας κατά τη διάρκεια του στρες. Όταν ουρείτε περισσότερο, χρειάζεστε περισσότερο νερό και όσο περισσότερο πίνετε, τόσο περισσότερο ουρείτε. Αυτό είναι για το απαραίτητο για να μπορείτε να ισορροπήσετε και να μπορέσετε να εισέλθετε σωστά σε κατάσταση ανάπαυσης.

Εάν, εκτός από τις διαδικασίες άγχους που υφίσταται, προσθέτουμε περισσότερο άγχος, τον επιπλήττουμε, τον φωνάζουμε και τον χωρίζουμε από την ομάδα, χωρίς να ξέρει πραγματικά γιατί, θα μπορέσουμε να προσθέσουμε περισσότερο καύσιμο στη φωτιά, ή περισσότερο υγρό στην ουροδόχο κύστη του, καθώς θέλετε να το κοιτάξετε.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που κάνουν είναι να περιορίζουν την πρόσβαση σε πόσιμο νερό ή να το αφαιρούν απευθείας. Σοβαρό λάθος. Αυτό θα αυξήσει μόνο το πρόβλημα, αφού η μη μόνιμη πρόσβαση σε έναν πόρο τόσο απαραίτητο για αυτούς, όπως το νερό στα δάχτυλά τους θα προκαλέσει μόνο περισσότερο άγχος, επομένως θα χρειαστούν περισσότερο νερό για να εξαλείψουν την περίσσεια ορμονών του στρες στο αίμα τους, και χωρίς να έχεις αυτό το νερό, θα αυξήσεις ακόμη περισσότερο το άγχος, ξεκινώντας έτσι έναν βρόχο από τον οποίο θα είναι αδύνατο να βγουν από μόνοι τους και στην οποία η βιοχημεία του σώματός σας έχει πολλά να πει.

Ανθρώπινη αδικία

Εκτός από όλα όσα αναφέρονται, είναι πολύ άδικο να σας λέμε μόνο όταν το έχετε κάνει λάθος και όχι όταν το κάνετε σωστά. Και είναι κάτι πολύ ανθρώπινο.

Όποιος έχει ένα σκυλί, και είναι πολύ γρήγορος και δυνατός να τον επιπλήξει δίνοντάς του ένα φυσικό χτύπημα, θα πρέπει να είναι ακόμη περισσότερο για να ανταμείψει το σκυλί του όταν κάνει κάτι με το οποίο συμφωνεί και τον κάνει ευτυχισμένο.

Το να πιστεύεις ότι ένα ζώο πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο ότι είμαστε ο κύριος του και ότι πρέπει να συνεχώς προσπαθεί να μας ευχαριστήσει, είναι να υποφέρει από μια επιθυμία για μεγαλείο που είναι πιο κοντά στο να είσαι κοινωνιοπαθής με μεσσιανικά σύμπλοκα παρά να είσαι το καλύτερος φίλος και σύντροφος ενός ζώου τόσο πιστός όσο τα σκυλιά.

Το κουτάβι μου είναι ακριβώς σαν μωρό

Θα επιπλήξατε ένα 2χρονο ανθρώπινο μωρό για ούρηση στον εαυτό του; Θα δείτε φυσιολογικό να το κάνει κάποιος άλλος; Σίγουρα όχι. Είναι κάτι πολύ φυσιολογικό και ανθρώπινο για το μωρό μας να ουρήσει τον εαυτό του, καθώς μπαίνει σε κάτι φυσικό στη φάση ανάπτυξής του μόλις γεννηθεί. Η ανατομία του δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως και η ουροδόχος κύστη και ο σφιγκτήρας του είναι αδύνατο να κρατηθούν. Πρέπει να εκκενώνεστε συχνά. Είναι κάτι φυσικό όπως έχω πει προηγουμένως. Λοιπόν, στο κουτάβι είναι ακριβώς το ίδιο.

Όχι μόνο τον επιπλήττει άχρηστο γιατί απλά δεν έχει ιδέα ότι αυτό είναι λάθος ή ότι δεν θέλετε να το κάνει αυτό, και η έκφρασή του σε αυτόν μέσω της βίας δεν θα τον κάνει να ανακαλύψει γρηγορότερα ή νωρίτερα, θα τον κάνει μόνο να νιώσει φορτωμένο άγχος και αυτό θα τα κάνει πιο ανασφαλή, όταν χειρίζεστε καταστροφικά συναισθήματα όπως θυμό, απογοήτευση ή φόβο από πολύ νεαρή ηλικία. Που δεν μας ταιριάζει στο ελάχιστο.

Τι είναι καλύτερα κατανοητό τώρα γιατί είναι αηδιαστικό να κάνεις, να τρίβεις τη μύτη του για τις ανάγκες του και να τον επιπλήττει;

Λοιπόν, αν έχετε καταλάβει ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για το σκυλί σας. Αλλά, Διαβάστε ξανά αυτό το άρθρο από την αρχή.

Αλλά τι μπορώ να κάνω Antonio;

Δεν υπάρχουν θεραπείες στο σπίτι

Πρέπει να το εσωτερικοποιήσετε. Δεν υπάρχουν θεραπείες στο σπίτι. Δεν υπάρχει εύκολο κόλπο ή τεχνική ή τακτική που μπορεί να μας βοηθήσει να σταματήσουμε το σκύλο μας από την ούρηση και την αφόδευση στο σπίτι μας, που είναι δικό του.

Και δεν πρέπει να θεωρηθούν ένοχοι ή αυτό θα μας κάνει να αναπτύξουμε όλα τα αρνητικά συναισθήματα γύρω από το κουτάβι, μειώνοντας τον συναισθηματικό δεσμό μαζί του, ο οποίος υποβαθμίζεται ταυτόχρονα και από τα δύο μέρη. Και αυτό θέλουμε λιγότερο.

Μιλώντας για το πώς να το διορθώσετε

Λοιπόν, δεδομένου ότι είναι ένα πολύ εκτεταμένο θέμα, έχω αποφασίσει να το καταγράψω σε μερικά άρθρα, αυτό το πρώτο όπου μιλάω για την πιο κοινή αποτυχία και τις διαφορετικές πτυχές της, όπου προσπαθώ να ξεκαθαρίσω πολύ βασικά πράγματα όπως αυτό ο σκύλος είναι μωρό (αν δεν το έχετε ακούσει για αυτό, ας πάμε στραβά), ότι η σωματική ή λεκτική βία δεν είναι εκπαιδευτική και ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα πρόβλημα σύλληψης από τον άνθρωπο, για το ποια είναι η ίδια η κατάσταση.

Γι 'αυτό σας προσκαλώ σε ένα επόμενο άρθρο που θα σας αφήσω την επόμενη εβδομάδα., σε αυτήν την αγαπημένη σας σελίδα για σκύλους και θα φέρει τον περιγραφικό τίτλο "Πώς να κάνω το σκυλί μου να σταματήσει να ουρεί μέσα στο σπίτι". Μην το χάσεις.

Χωρίς περισσότερο χαιρετισμό και μέχρι την επόμενη εβδομάδα. Φροντίστε τα σκυλιά σας ...