Πριν από μερικούς μήνες σχολιάσαμε την επίδραση των σκύλων στον κόσμο της μουσικής, απαριθμώντας πέντε γνωστά τραγούδια εμπνευσμένα από αυτό το ζώο. Αυτή τη φορά συνεχίζουμε με αυτήν την άπειρη λίστα μελωδιών, συλλέγοντας διαφορετικές εποχές και μουσικά είδη. Συνοψίζουμε εν συντομία καθένα από αυτά.
1. "Seamus", του Pink Floyd (1971). Ο David Gilmor, τραγουδιστής, κιθαρίστας και τραγουδοποιός για το βρετανικό συγκρότημα Pink Floyd, ήταν αυτός που ήρθε με αυτό τραγούδι. Είναι ένα αφιέρωμα στον Seamus, τον σκύλο του φίλου του, τραγουδιστή-τραγουδοποιού Steve Marriott, τον οποίο φρόντιζε για μια στιγμή. Κάθε φορά που ο Seamus άκουγε κάποιον να τραγουδάει ή να παίζει ένα όργανο, ουρλιάζει και γαυγίζει εγκαίρως με τη μουσική, κερδίζοντας τη θέση του πέμπτου ανεπίσημου μέλους της ομάδας. Τόσο πολύ ώστε οι καλλιτέχνες αποφάσισαν να συμπεριλάβουν το γαύγισμα στο πέμπτο κομμάτι στο άλμπουμ τους "Meddle", το οποίο ονόμασαν ακριβώς το σκυλί.
2. "Το σκυλί μου και εγώ", του John Hiatt (2003). Ο Αμερικανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός αναφέρεται σε αυτό το τραγούδι στην εξαιρετική φιλία που τα ανθρώπινα όντα μπορούν να δημιουργήσουν με τα σκυλιά μας. Μιλήστε για το πώς αυτά τα ζώα αλλάζουν τη ζωή μας και πόσο μπορούμε να τα αγαπήσουμε.
3. "Callejero" του Alberto Cortéz (1989). Ο Αργεντινός συνθέτης, τραγουδιστής και ποιητής, ο Alberto Córtez μιλάει για τον Fernando, έναν αδέσποτο σκύλο που έζησε στην πόλη Resistencia, επαρχία Chaco (Αργεντινή). Δεν είχε ποτέ ιδιοκτήτη, αλλά οι κάτοικοι της περιοχής αναλάμβαναν τη φροντίδα και έγινε δεκτός σε οποιοδήποτε μέρος ή σπίτι. Παρά το γεγονός ότι αγαπήθηκε τόσο πολύ, δυστυχώς μια μέρα εμφανίστηκε άσχημα τραυματισμένος, αφού δέχτηκε ξυλοδαρμό από εγκληματία που δεν ταυτοποιήθηκε ποτέ.
Ο Φερνάντο πέθανε και δύο δημόσια μνημεία ανεγέρθηκαν προς τιμήν του. Κάθε επέτειο του θανάτου του, οι γείτονες φέρνουν λουλούδια και προσφορές στον τάφο του, που γράφει: "Στον Φερνάντο, ένα μικρό λευκό σκυλί που, περιπλανιέται στους δρόμους της πόλης, ξύπνησε ένα όμορφο συναίσθημα σε αμέτρητες καρδιές." Ο Alberto Córtez κάνει το ιδιαίτερο αφιέρωμα του σε αυτό το τραγούδι με στίχους όπως αυτό: «Αν και ανήκε σε όλους, δεν είχε ποτέ έναν ιδιοκτήτη που να καθορίζει τον λόγο του. Ελεύθερος καθώς ο άνεμος ήταν ο σκύλος μας και από το δρόμο όπου γεννήθηκε ».
4. "Man of the hour", του Norah Jones (2009). Η αμερικανίδα τραγουδίστρια αφιερώνει αυτό το τραγούδι στον Ralph, το poodle της. Σε αυτό καθιστά σαφές ότι εάν πρέπει να διαλέξει μεταξύ του σκύλου του και ενός άνδρα, το ζώο θα κερδίζει πάντα. «Ξέρω ότι δεν θα μου φέρεις ποτέ λουλούδια. Τα λουλούδια θα πεθάνουν μόνο. Και ακόμη κι αν δεν πρόκειται ποτέ να κάνουμε ντους, ξέρω ότι δεν θα με κάνεις ποτέ να κλαίω », διαβάζει μία από τις στάντζες του.
5. «Σπασμένη ουρά», από τον Gepe (2013). Ο τραγουδιστής-τραγουδοποιός της Αργεντινής Daniel Alejandro Riveros Sepúlveda, γνωστός ως Gepe, συνέθεσε αυτό το τραγούδι προς τιμήν της Βικτώριας, ενός αδέσποτου σκύλου που υιοθέτησε πριν από χρόνια. Με αυτό το έργο ο συνθέτης σκοπεύει να «δημιουργήσει ευαισθητοποίηση σχετικά με τα εγκαταλελειμμένα ζώα». Επιπλέον, έχει δωρίσει όλα τα δικαιώματα του θέματος στην οργάνωση «Ένωση Φίλων Ζώων».