Όπως και εμείς, τα σκυλιά μπορούν επίσης να υποφέρουν από προβλήματα του θυρεοειδούς, ο αδένας που είναι υπεύθυνος για την έκκριση ορισμένων ορμονών για τη ρύθμιση του μεταβολισμού. Σε περίπτωση που υπερθυρεοειδισμός, είναι μια διαταραχή που ευνοεί την υπερβολική παραγωγή αυτής της ορμόνης, οδηγώντας σε προβλήματα όπως η αύξηση βάρους. Είναι η πιο κοινή ενδοκρινοπάθεια σε σκύλους, μετά από διαβήτη και σύνδρομο Cushing.
Τι είναι ο υπερθυρεοειδισμός σκύλου;
Es μια διαταραχή που προκαλείται από τον θυρεοειδή αδένα, η οποία παράγει περισσότερες θυρεοειδικές ορμόνες από την κανονική, οδηγώντας σε σοβαρά προβλήματα για το ενδοκρινικό σύστημα. Μπορεί εύκολα να συγχέεται με τον υποθυρεοειδισμό, που σημαίνει το αντίθετο. δηλαδή, η ανεπάρκεια αυτών των ορμονών.
Γιατί παράγεται;
εκεί διαφορετικές αιτίες. Θα μπορούσε να οφείλεται σε δυσπλασία στον θυρεοειδή αδένα, καθώς και στην εμφάνιση όγκου δίπλα του. Από την άλλη πλευρά, μερικές φορές εμφανίζεται μια διαταραχή στο ανοσοποιητικό σύστημα γνωστό ως «αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα», το οποίο προσβάλλει τους ιστούς που ευθυγραμμίζουν τον αδένα. Με τη σειρά του, αυτό, για να αμυνθεί από την επίθεση, εκκρίνει μια περίσσεια ορμονών έως ότου το ζώο αναπτύξει υπερθυρεοειδισμό.
Σύμφωνα με ειδικούς, οι μεσαίες και μεγάλες φυλές είναι πιο επιρρεπείς σε υπερθυρεοειδισμό από τις μικρές. Ομοίως, εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες, αν και μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε άνδρες. Μερικές από τις φυλές που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι Golden Retriever, Labrador, Irish Setter, Cocker Spaniel, Doberman και Airedale Terrier.
Κύρια συμπτώματα
1. Αύξηση βάρους.
2. Κατάθλιψη και άγχος.
3. Απάθεια και κόπωση.
4. Απώλεια γούνας.
5. Λοιμώξεις.
6. Εξαιρετικά ξηρό δέρμα.
7. Αργός καρδιακός ρυθμός.
Εάν παρατηρήσουμε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα, πρέπει να πάμε στον κτηνίατρο το συντομότερο δυνατό. Μόνο αυτός μπορεί να κάνει μια σωστή διάγνωση μέσω μιας εξέτασης αίματος και να χορηγήσει την κατάλληλη θεραπεία.
Θεραπεία
Ο υπερθυρεοειδισμός δεν έχει καμία θεραπεία, αν και τα συμπτώματά του μπορούν να ελεγχθούν με φαρμακευτική αγωγή. Τις περισσότερες φορές η θεραπεία συνίσταται στη χορήγηση ενός καθημερινού δισκίου για το υπόλοιπο της ζωής του ζώου. Ωστόσο, ο κτηνίατρος μπορεί να συστήσει άλλες θεραπείες εάν είναι απαραίτητο.