Ασθένειες που επηρεάζουν τόσο το στομάχι όσο και τα έντερα σε σκύλους είναι πιο συχνές από ό, τι νομίζουμε. Αυτό περιλαμβάνει μολυσματικές ασθένειες όπως βακτηριακά, ιογενή και παρασιτικά και μη μολυσματικά είναι όγκοι, οίδημα και απόφραξη.
Μεταξύ πιο συχνές πεπτικές διαταραχές ότι τα σκυλιά υποφέρουν μπορούμε να αναφέρουμε τα ακόλουθα.
Κυνικός παρβοϊός
Ο σκύλος παρβοϊός είναι μια ιογενής ασθένεια που προκαλείται από έναν ιό που ονομάζεται παρβοϊός, ο οποίος μπορεί να είναι θανατηφόρος εάν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως. Πιο συχνά επηρεάζει τα κουτάβια και ενήλικα σκυλιά που δεν έχουν εμβολιαστεί.
Ο ίδιος ο ιός είναι ανθεκτικός σε πολλά κοινά φάρμακα και μπορεί να επιβιώσει για αρκετούς μήνες και ακόμη και για λίγα χρόνια.
Ο ιός μεταδίδεται με άμεση ή έμμεση επαφή με μολυσμένους σκύλους ή κόπρανα. Αφού εισέλθει στο σώμα είτε μέσω του στόματος είτε της μύτης, ο ιός πολλαπλασιάζεται και εξαπλώνεται στην κυκλοφορία του αίματος. Επιτίθεται σε κελιά, τα οποία χωρίστε γρήγορα σε όλο το σώμαειδικά αυτά του μυελού των οστών, του ιστού που δημιουργεί τα κύτταρα του αίματος και της επένδυσης του λεπτού εντέρου.
Αυτή η σοβαρή ασθένεια μπορεί να είναι προκαλείται από άγχος και ακατάλληλη διατροφή και τα σημάδια μπορεί να επιδεινωθούν από άλλες λοιμώξεις του πεπτικού συστήματος.
Η παρατεταμένη επαφή με ένα σκύλο που ρίχνει υψηλά επίπεδα ιού αυξάνει την πιθανότητα μόλυνσης. Ένας μολυσμένος σκύλος μπορεί να είναι μεταδοτικός πριν από την έναρξη των σημείων.
Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την εξάλειψη του ιού, καθώς τα περισσότερα σκυλιά αναρρώνουν με κατάλληλη φροντίδα και υποστήριξη, στην οποία επικεντρώνεται αντικαταστήστε τα χαμένα υγρά και τους ηλεκτρολύτες.
Τα στοματικά διαλύματα ηλεκτρολυτών μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ήπια αφυδατωμένα σκυλιά χωρίς ιστορικό εμετού. Τα πιο σοβαρά σκυλιά θα χρειαστούν IV υγρά.
Τα περισσότερα σκυλιά που επιβιώνουν τις πρώτες τρεις έως τέσσερις ημέρες της ασθένειας γενικά αναρρώνουν μέσα σε μια εβδομάδα.
Κωλίτης
Τα σκυλιά που πάσχουν κολίτιδα ή φλεγμονή του παχέος εντέρουΤείνουν να εργάζονται σκληρότερα από το κανονικό για να έχουν μια κίνηση του εντέρου και τα κόπρανα τους μπορεί να είναι φορτωμένα με βλέννα, μερικές φορές με αίμα. Τα προσβεβλημένα σκυλιά μπορεί επίσης να έχουν οδυνηρή αφόδευση και τα σημάδια μπορεί να έρθουν και να φύγουν, ωστόσο τείνουν να επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αιτία αυτού η ασθένεια είναι άγνωστη, η προέλευση θεωρείται ότι είναι βακτηριακή, παρασιτική, τραυματική, σχετίζεται με τα νεφρά και αλλεργική.
Η κολίτιδα μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ενός ελαττώματος στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος στο παχύ έντερο. ΕΝΑ υπερβολική αντίδραση σε διαιτητικούς ή βακτηριακούς παράγοντες στο έντερο, γενετική προδιάθεση ή αποτελέσματα προηγούμενων μολυσματικών ή παρασιτικών ασθενειών.
Η θεραπεία για κολίτιδα θα εξαρτηθεί από τον τύπο της κολίτιδας που έχει ο σκύλος, γενικά, ο κτηνίατρος συνήθως συνιστά α δίαιτα πλούσια σε φυτικές ίνες και πρωτεΐνες, εκτός από ορισμένα αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Δυσκοιλιότητα
Η δυσκοιλιότητα συμβαίνει όταν ο σκύλος έχει δυσκολία στην αφόδευση, όπως συνήθως τα κόπρανα είναι ξηρά και σκληρά.
Είναι ένα αρκετά κοινό πρόβλημα στους σκύλους, όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, το πρόβλημα διορθώνεται εύκολα, ωστόσο, σε άρρωστα ζώα, η κατάσταση μπορεί να είναι σοβαρή. Όσο περισσότερο κόπρανα παραμένει στο παχύ έντερο, τόσο πιο ξηρό και πιο δύσκολο θα πάρει, προκαλώντας το ζώο να υποφέρει κατά την αφόδευση.
Η έλλειψη νερού ή η αντίσταση στην αφόδευση σε τακτική βάση λόγω του περιβαλλοντικού στρες ή του πόνου που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της αφόδευσης συμβάλλει στην σχηματισμός σκληρών, ξηρών κοπράνων.
Η δυσκοιλιότητα μπορεί επίσης να είναι το αποτέλεσμα του νευρομυϊκά προβλήματα, που μπορεί να προκληθεί από υποθυρεοειδισμό, δυσατονομία, νόσο του νωτιαίου μυελού, δυσλειτουργία του πυελικού νεύρου ή ανωμαλίες ηλεκτρολυτών. Μερικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα ως παρενέργεια.
Σκύλοι που πάσχουν από αυτή την ασθένεια πρέπει να πίνουν πολύ νερό. Η ήπια δυσκοιλιότητα μπορεί συχνά να αντιμετωπιστεί με τη μετάβαση σε δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, εμποδίζοντας τον σκύλο να τρώει οστά ή άλλα αντικείμενα, παρέχοντας γρήγορη πρόσβαση στο νερό και χρήση κατάλληλων καθαρτικών. Τα καθαρτικά που παρασκευάζονται για τον άνθρωπο μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνα για τα ζώα, ειδικά για τις γάτες.
Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις δυσκοιλιότητας, ένας κτηνίατρος μπορεί να αφαιρέσει τα κατακρατούμενα κόπρανα χρησιμοποιώντας το χρήση κλύσματος ή χειροκίνητης εξαγωγής ενώ ο σκύλος βρίσκεται υπό γενική αναισθησία.
Για να αφαιρέσετε πλήρως όλα τα κόπρανα, μπορεί να χρειαστούν δύο έως τρεις προσπάθειες για αρκετές ημέρες. Για να αποφευχθεί η επανεμφάνιση της δυσκοιλιότητας, οι κτηνίατροι συνιστούν συχνά δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, εύκολη πρόσβαση στο νερό και συχνές ευκαιρίες για αφόδευση.
γαστρίτιδα
Η γαστρίτιδα σε σκύλους προκαλεί ξαφνικό και μερικές φορές παρατεταμένο εμετό λόγω της φλεγμονή του στομάχου.
Αυτή η ασθένεια μπορεί να προκληθεί λόγω κατάποση κάτι που ερεθίζει ή βλάπτει το επένδυση στομάχου, λοιμώξεις, παράσιτα, ασθένειες σε όλο το σώμα, φάρμακα ή δηλητήρια. Στην οξεία γαστρίτιδα, ο έμετος είναι ξαφνικός και το εμετό υλικό μπορεί να περιέχει στοιχεία για το τι έφαγε το κατοικίδιο ζώο, όπως τα βότανα.
Η θεραπεία και ο έλεγχος αυτής της διαταραχής είναι οι ίδιοι με τον εμετό, δεδομένου ότι η πρόγνωση εξαρτάται από την αιτία του εμέτου και την ικανότητα να το σταματήσετε ή να το ελέγξετε.
Η βραχυπρόθεσμη γαστρίτιδα ανταποκρίνεται συχνά καλά στη νηστεία και αποφύγετε να καταναλώνετε περισσότερα από αυτά που προκάλεσαν την ασθένεια. Οι μακροπρόθεσμες προοπτικές για τη γαστρίτιδα είναι ποικίλες. Η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη σε αυτόν τον τομέα και δοκιμές διαφόρων δίαιτων και φαρμάκων μπορεί να παρέχουν νέες θεραπείες για τα επόμενα χρόνια.
Έλκη του γαστρεντερικού
Τα έλκη του στομάχου είναι το αποτέλεσμα του α κατάρρευση της φυσιολογικής στομαχικής επένδυσης και επιδεινώνονται από την αύξηση του υδροχλωρικού οξέος ή της πεψίνης, το οποίο είναι ένα πεπτικό ένζυμο.
Συνθήκες που οδηγούν σε αυξημένη παραγωγή οξέος και που βλάπτουν την επένδυση του στομάχου επιταχύνουν το σχηματισμό έλκους.
Τα γαστρεντερικά έλκη μπορεί να προκληθούν από διάφορους παράγοντες, όπως φάρμακα, όγκους, λοιμώξεις και γενικευμένες ασθένειες. Τα οξέα και τα πεπτικά ένζυμα που είναι βρέθηκαν μέσα στο στομάχι να διαλύσουν τα τρόφιμα. Η επένδυση του στομάχου πρέπει να προστατεύει το υπόλοιπο στομάχι από αυτές τις δυνητικά επιβλαβείς διαδικασίες.
Ο στόχος της θεραπείας με έλκος είναι να προσδιορίσει την αιτία του έλκους και στη συνέχεια να την αφαιρέσει ή να την ελέγξει.
Η φαρμακευτική αγωγή που στοχεύει το έλκος μειώνει τη γαστρική οξύτητα, αποτρέπει την καταστροφή του στομάχου και προωθεί τη θεραπεία του έλκους. Γενικά, η θεραπεία συνεχίζεται για έξι έως οκτώ εβδομάδες.
Η διαιτητική χρήση περιλαμβάνει χρήση μαλακών δίαιτων και μεταξύ των συνταγογραφούμενων τροφίμων είναι το κοτόπουλο και το ρύζι. Τα αντιβιοτικά μπορεί να ενδείκνυνται για ορισμένα σκυλιά.
Φλεγμονώδης νόσος του εντέρου
Η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου είναι στην πραγματικότητα μια ομάδα ασθενειών του πεπτικού συστήματος που αναγνωρίζονται από ορισμένα επίμονα σημάδια και από την παρουσία φλεγμονής χωρίς γνωστή αιτία. Οι διάφορες μορφές της νόσου ταξινομούνται από τη θέση τους και τον τύπο των κυττάρων που εμπλέκονται.
Η αιτία της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου είναι άγνωστη, αν και οι τροφικές αλλεργίες είναι απίθανη αιτία στις περισσότερες περιπτώσεις, μπορούν να συμβάλουν ανάπτυξη ασθενειών με ορισμένους τρόπους όπως η πρόκληση φλεγμονής μέσω υπερβολικών αλλεργικών αντιδράσεων σε ορισμένα τρόφιμα, βακτήρια ή παράσιτα στο έντερο.
Η φλεγμονή βλάπτει το βλεννογόνο που προστατεύει την εντερική επένδυση, καθιστώντας το ακόμη περισσότερο ευαίσθητα στα αντιγόνα.
Γλυκοκορτικοειδή, φάρμακα που είναι αντιφλεγμονώδη και καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, είναι από τα πιο διαδεδομένα φάρμακα για τη θεραπεία της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου.
Μπορεί επίσης να συνιστώνται αντιπαρασιτικά φάρμακα, ορισμένα αντιβιοτικά, συμπληρώματα βιταμινών ή άλλα αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Άλλες από τις ασθένειες που εμφανίζονται συχνότερα σε σκύλους είναι:
- Οίδημα
- Απόφραξη του εντέρου.
- Καρκίνος στο πεπτικό σύστημα.
- Αιμορραγική γαστρεντερίτιδα.
- Δυσαπορρόφηση.