سندرم محرومیت حسی در سگ

همانند افراد ، محرک های مختلف پیرامون ما به طور جداگانه بر روی هر سگ تأثیر می گذارند. از این رو ، برخی بیشتر از دیگران از جیغ زدن ، اتومبیل ، اسکوتر و سایر عواملی که بخشی از زندگی روزمره ما هستند ترس بیشتری دارند. وقتی این ترس نامتناسب باشد ، ممکن است با موردی روبرو شویم سندرم محرومیت حسی.

آنچه در آن است؟

سندرم محرومیت حسی نوعی آسیب شناسی رفتاری است که پس از قرار دادن سگ در شرایط انزوا برای مدت زمان طولانی ، از سه هفته تا چهار ماهگی رخ می دهد. به این ترتیب الف ناهنجاری نواحی عصبی مغز شما مسئول پردازش محرک های حسی است. بنابراین ، نقصی در توسعه اتصالات بین عصبی ایجاد می شود. در نتیجه ، حیوان رنج می برد مشکلات زیادی برای سازگاری با محیط وجود دارد، همیشه به دنبال خلوت باشید و با ترس یا اضطراب نسبت به هر محرکی واکنش نشان دهید.

نشانه ها

متداول ترین این سگ ها این است که ظاهری ترسناک ، وضعیت ترسناک از خود نشان می دهند و درباره محیط اطراف کنجکاوی ندارند. در موارد شدید ، ممکن است غذا و هرگونه تماس انسان یا حیوان را رد کند و همچنین انواع دیگر آن را نیز نشان دهد پاسخ های تخریب عصبی: مشکلات پوستی ، اختلالات دستگاه گوارش یا ادرار و غیره در بسیاری از موارد آنها دارای اختلالات خواب ، دلبستگی اغراق آمیز به خانواده خود ، ترس از هرگونه صدا و کمرویی شدید هستند.

درمان

بسته به وضعیت این آسیب شناسی و علائم آن ، یک روش درمانی یا دیگری مناسب خواهد بود. در بسیاری از مواقع لازم است چندین روش با هم ترکیب شوند که دو روش زیر متداول ترین آنها هستند.

1. رفتار درمانی. حل این مشکل ضروری است. و باید توسط یک متخصص اخلاق واجد شرایط یا مربی سگ انجام شود. این روش درمانی بسته به مورد هر سگ کاملاً شخصی سازی شده و هدف اصلی آن بهبود مدیریت عاطفی سگ در برابر محرک هایی است که باعث ترس می شوند.

2. تجویز داروهای روانگردان. در صورت لزوم ، می توانیم برای کاهش اضطراب سگ ، همیشه تحت نظارت دامپزشک ، مدیتیشن را انجام دهیم.
راهنمایی

مهم است که حیوان را مجبور نکنید که وقتی هنوز آماده نیست با ترس خود روبرو شود ، زیرا این مسئله می تواند مشکل را بسیار تشدید کند. به همین ترتیب ، ما باید محیطی آرام برای آنها فراهم کنیم و همیشه با محبت و حوصله بسیار با آنها رفتار کنیم. فراموش نکنیم که او در این شرایط مقصر نیست و اولین قربانی آن است.