Dysplazja stawu biodrowego jest zwykle powszechna u psów, które spełniają powyższe warunki, jednak istnieją sposoby, aby temu zapobiec, aby osiągnąć lepszą jakość życia zwierząt domowych i uniknąć cierpienia. Ten artykuł zawiera ważne informacje, które pomogą właścicielom uniknąć tej choroby u zwierząt domowych lub jej zapobiegać.
Podczas dokumentowania cech charakterystycznych i pielęgnacji określonej rasy psów, pewne informacje między różnymi psami zawsze się pokrywają. Słowem, które jest stale powtarzane wśród chorób pochodzenia genetycznego, nadwagi lub ras średnich i dużych, jest dysplazja stawu biodrowego.
Pojęcie i przyczyny dysplazji psów
Dysplazja stawu biodrowego to nazwa, pod którą znana jest dziedziczna choroba kości, która może objawiać się u szczeniąt psów w wieku od czterech do pięciu miesięcy. Występują również u ludzi, ale w tym artykule omówimy tylko dysplazję psów.
Ta choroba ma charakter zwyrodnieniowy i polega na deformacji stawu biodrowego. Odnosi się to do punktu przyczepu głowy kości udowej z panewką biodra.. Wada może powodować ból i kulawiznę i stać się poważnym problemem dla zwierzaka. Stałe tarcie powoduje zużycie kości udowej i biodra, powodując chorobę zwyrodnieniową stawów.
Przyczyny
Będąc problemem wrodzonym, jego główną przyczyną jest dziedziczenie genetyczne. Niemniej jednak istnieją czynniki, które mogą powodować jej pojawienie się nawet u psów, bez tej predyspozycji iu tych, którzy ją mają, pogarszają stan. Na przykład nadwaga jest dość szkodliwym czynnikiem, szczególnie u szczeniąt. Siedzący tryb życia i nadmierna aktywność fizyczna również przynoszą efekt przeciwny do zamierzonego, czyli zaburzają równowagę w aktywności fizycznej. Jedzenie jest podstawowym czynnikiem ponieważ jeśli nie jest to zrównoważone i zgodne z wymaganiami żywieniowymi rasy zwierząt domowych, powoduje otyłość lub słaby szkielet podatny na choroby.
Najbardziej podatne na dysplazję stawu biodrowego są rasy duże i olbrzymie. Głównym powodem tej okoliczności jest właśnie jego waga i rozmiar. Należy również wziąć pod uwagę, że wzrost tych ras jest szybszy, a wszelkie nieprawidłowości hormonalne uniemożliwiają kościom przyjmowanie niezbędnych do ich rozwoju składników odżywczych, czyniąc je bardziej podatnymi na chorobę.
Niedawne badania przeprowadzone przez University of California Veterinary School przyniosły ważne wyniki łączące wczesną kastrację (wykonaną przed szóstym miesiącem) z dysplazją stawu biodrowego. Ten wniosek został wyciągnięty po zweryfikowaniu tego szczenięta wykastrowane były o 50% bardziej narażone na rozwój choroby. Waga jest kolejnym ważnym czynnikiem powodującym dysplazję i odnosi się nie tylko do masy ciała zwierzęcia, ale także do tego, co może unieść, jeśli spełnia funkcję, która ma to wymaganie. Plik nagłe ruchy i źle wykonane ćwiczenia są też czynnikami zwiększającymi ryzyko dysplazji.
Objawy dysplazji u szczeniąt i dorosłych
Ważne jest, aby znać objawy dysplazjiponieważ zależą one od momentu wystąpienia choroby i stopnia jej nasilenia, realizowane strategie profilaktyki i opieki. Zwierzęta przed rokiem wykazują następujące objawy dysplazji, siedzą długo i wykazują niewielką aktywność fizyczną. Szczenięta często narzekają, jeśli są szorstkie. Unikają także strachu i niepewności na schodach, a ich tylne nogi są słabe i blisko siebie.
Dorosłe psy mają objawy, które są komplikowane przez wystąpienie choroby zwyrodnieniowej stawów. Jednak na ogół wykazują wyraźny ból i kulawiznę. Działa z ruchami podobnymi do królikówto znaczy, gdy obie tylne nogi są złączone lub przesadnie porusza biodrami.
Wskazuje na trudności lub spowolnienie ruchu w chłodne dni i rano, rozwój mięśni kończyn przednich, utratę masy mięśni kończyn tylnych oraz wahania nastroju i ból przy dotknięciu bioder.
profilaktyka
Pierwszym zaleceniem, aby zapobiec dysplazji stawu biodrowego, jest wykonanie testu PennHip na szczenięciu przed upływem czterech miesięcy. Po tym okresie, jeśli potomstwo jest predysponowane genetycznie, może rozwinąć się choroba, jeśli zostaną spełnione pewne warunki środowiskowe, takie jak wymienione powyżej. Test można również przeprowadzić w ciągu kilku tygodni życia szczeniaka, znanego jako Dysgen, test, który jest przeprowadzany na Labrador Retriever i ma 95% niezawodności.
Bardzo pomocne jest również posiadanie uczciwych informacji o rodzicach szczeniaka. Ważne jest, aby wiedzieć, że rodzice mogą być nosicielami bez objawów choroby. Z drugiej strony, rodzice mogą mieć chorobę i przenosić ją dalej a szczeniak byłby nosicielem bez cierpienia. W ten sposób wykonanie testu PennHip znów staje się istotne.
karmienie
Należy przestrzegać zaleceń żywieniowych dla każdej rasy, co jest ważne wybierz najlepszą karmę na tę chorobę. Należy to rozszerzyć na matkę w okresie ciąży. Składniki odżywcze, które zwierzę powinno spożywać, dostarczą witamin i minerałów niezbędne do ich optymalnego rozwoju. W razie potrzeby profilaktycznie zalecany będzie suplement.
Unikaj ostrych zabaw, a nadwaga jest bardzo ważna w połączeniu z ćwiczeniami fizycznymi dostosowanymi do rasy i wieku zwierzęcia. Siedzący tryb życia jest bardzo szkodliwy a także dieta prowadząca do otyłości. Ważne jest, aby powierzchnia, po której porusza się zwierzę, nie była śliska, co utrudnia ruch i ułatwia wypadki lub deformacje podczas rozwoju.
Zabiegi
Leczenie dysplazji stawu biodrowego różni się w zależności od stopnia nasilenia dysplazji. Lekarze weterynarii określają ten aspekt poprzez Kąt Norberga, dla którego potrzebne są prześwietlenia biodra zwierzęcia. Jeśli kąt jest większy niż 105º, pies nie ma dysplazji. Niemniej jednak, grawitacja rośnie wraz ze spadkiem kąta najpoważniejsze są pomiary poniżej 90º, w których występuje tendencja do zwichnięcia.
W mniej poważnych przypadkach istnieją konserwatywne metody leczenia, takie jak chondroprotektory, które spowalniają chorobę. W celu złagodzenia objawów bólu można również podać leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Stabilizatory bioder są bardzo przydatne w kontrolowaniu dyskomfortu i zmniejszaniu dawki leków. Kontrolowanie wagi za pomocą odpowiedniej diety dla zwierzaka jest niezbędne, aby uniknąć niepotrzebnych komplikacji.
W najpoważniejszych i najbardziej złożonych przypadkach najskuteczniejsze rozwiązanie można znaleźć w chirurgii, a jako paliatywne leczenie chirurgiczne wyróżnia się endoprotezoplastyka. Innym leczniczym zabiegiem jest potrójna osteotomia miednicy zalecana dla szczeniąt w wieku od sześciu do dziesięciu miesięcy. Istnieje również chirurgiczna wymiana stawu biodrowego i potrójna osteotomia dla szczeniąt w wieku od trzech do czterech miesięcy..
Po bardzo skutecznych zabiegach chirurgicznych pies prawie zawsze będzie wymagał fizjoterapii i opieka w leczeniu dysplazji stawu biodrowegościśle przestrzegać zaleceń weterynaryjnych. Wózek inwalidzki dla psów jest bardzo przydatny zarówno w terapii, jak i w celu zapewnienia lepszej jakości życia zwierzętom, które utraciły ruchomość kończyn dolnych z powodu dysplazji lub innych chorób.