Idealny wizerunek psa do towarzystwa odpowiada małemu, wesołemu, figlarnemu pieskowi na kolanach, o delikatnym wyglądzie i pokrytym atrakcyjnym białym futrem. To jest dokładnie obraz West Highland White Terrier, piękna rasa pochodząca ze szkockich wyżyn o dużej osobowości i popularności.
cechy
Bardzo ważne jest, aby właściciele odpowiedzialnie badali jak najwięcej na temat rasy psa, którego będą mieli jako zwierzę domowe.
Niezależnie od tego, czy psy wywodzą się od wilka różne rasy mają swoje osobliwości wynikające m.in. z kraju pochodzenia, krzyżówek genetycznych, wykonanej pracy oraz przez ich przodków. Opisuje to zarówno cechy fizyczne, jak i temperamentalne.
Z tego powodu niezbędne jest posiadanie tych informacji, ponieważ ułatwi to wszelką opiekę, jaką należy zapewnić zwierzęciu, od prawidłowego odżywiania po nawyki higieniczne, edukacja, szkolenie i zapobieganie chorobom.
Westy ma bardzo szczególne cechy fizyczne tej rasy. Rozmiar jest mały, kompaktowy, z dwuwarstwową białą szatą, czuła i wyrazista twarz oraz szybki i zwinny chód.
Ich waga waha się od pięciu do dziewięciu lub ośmiu kilogramów w zależności od tego, czy jest to mężczyzna czy kobieta, ponieważ te ostatnie są zwykle lżejsze i mniejsze. Samce mierzą około 28 centymetrów od nóg do kłębu, a samice 25 centymetrów.
Głowa jest okrągła i dobrze proporcjonalna do ciała, a oczy szeroko rozstawione, mają pewien migdałowy kolor o dużej żywotności. Posiada oddzielne, małe uszy, trójkątne i zaokrąglone na końcu.
Nos jest duży i czarny. Kufa jest mocna i skrywa potężne zęby dość długo, biorąc pod uwagę fizyczne proporcje zwierzęcia.
Szeroka, muskularna szyja podpiera głowę i znajduje się między ramionami. Po nich następuje zwarte i symetryczne ciało z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Grzbiet jest prosty, a łokcie ugięte w nogachcoś, co daje dużo rozpędu podczas biegania.
Dwuwarstwowy płaszcz jest gruby i gładki. Warstwa wewnętrzna jest nieco bardziej miękka niż warstwa zewnętrzna, która nigdy nie powinna być puszysta. Włosy w uszach są krótkie i miękkie a kolor jest całkowicie biały z pewnymi odcieniami szampana na twarzy wokół kufy.
Pochodzenie rasy West Highland White Terrier
West Highland White Terrier pochodzi ze szkockich wyżyn, konkretnie z obszaru znanego jako Poltalloch.
Jego najbliższym krewnym jest Cairn terrier, czyli rasa, od której pochodzi. Te krótkie psy były używane do polowania na małą zdobycz. Ponieważ pierwotnie posiadały szatę o różnych odcieniach, często mylono je z poszyciem lub, co gorsza, z możliwą zdobyczą.
Z pewnością ta niedogodność spowodowała więcej niż jeden nieprzyjemny wypadek, ale najbardziej rozpowszechniona jest historia Pułkownik Edward Donald Malcolm.
Istnieje legenda, że pułkownik Malcolm miał ukochanego zwierzaka z czerwonawym futrem, którego przypadkowo zabił swoją strzelbą, myląc go z lisem. Inne wersje to potwierdzają pomylił go z królikiem i że pies był brązowy z jaśniejszymi plamkami. Prawda jest taka, że w obu przypadkach pies skończył martwy.
Od tego momentu pułkownik zdecydował się na przeprowadzenie selekcji genetycznej, która faworyzowała tylko białe szczenięta, gdyż w ten sposób łatwiej byłoby je rozróżnić.
Inna teoria skłania się ku stwierdzeniu, że twórcą rasy był książę Argryll. Jednak i poza pewnością, że pies zachowuje oczywiste cechy teriera i jest obecnie rasą bardzo efektowną i akceptowaną, nie ma możliwości potwierdzenia przypuszczeń co do jej pochodzenia.
Care
Little Westy to całkiem zdrowa rasa, z wyjątkiem kilku komplikacji genetycznych, które może mieć. Wymagana opieka nie różni się zbytnio normalnych dla każdej rasy.
Na początku należy rozważyć związanie samicy rasy dopiero po trzeciej rui w celu zagwarantowania dojrzałości i uniknięcia powikłań. Ze względu na swój kompaktowy rozmiar jest lepiej jest śledzić etap ciąży z weterynarzem.
Kiedy rodzą się młode odsadzenie powinno nastąpić trzy miesiące później. Szczenięta będą karmione trzy razy dziennie paszą zawierającą wszystkie niezbędne składniki odżywcze na etapie rozwoju, na którym się znajdują.
Zaleca się, gdy dorosną dwa zbilansowane posiłki w zależności od aktywności fizycznej oraz wydatek kalorii, zawsze unikając nadwagi.
W starszym wieku konieczne jest zapewnienie im diety dostarczającej składników odżywczych ukierunkowanych na regenerację komórek. Zadbana rasa jest dość długowieczna i może żyć od dwunastu do czternastu lat.
Podobnie jak wszystkie zwierzęta, konieczne jest zabieranie ich na regularne wizyty u weterynarza. Wszystkie szczepionki należy podać w odpowiednich okresach i uważaj na regularne odrobaczanie.
Należy zwrócić szczególną uwagę na uszy i oczyścić je wskazanymi produktami, aby uniknąć infekcji.
W odniesieniu do sierści wymaga również podstawowej pielęgnacji. Zasadniczo jest całkowicie rozsądne, aby właściciele woleli, aby był tak schludny, jak to tylko możliwe, aby wyróżniał się jego piękny biały kolor, ale rasa ta ma delikatną skórę i ciągłe kąpiele ją wysuszają i nie jest to zalecane.
Unikanie sęków jest codziennym zadaniem od czasu tej rasy psów należy szczotkować w kierunku włosów, codziennie lub co najmniej trzy razy w tygodniu. Zawsze unikaj wilgotnych, dlatego należy je suszyć suszarką do rąk w niskiej temperaturze z ostrożną odległością, aż do upewnienia się, że nie ma pozostałej wilgoci.
Choroby
Niedobory zdrowotne, na które narażona jest ta rasa, mają głównie podłoże genetyczne.
Głównym warunkiem, o którym należy pamiętać, jest osteopatia czaszkowo-żuchwowa co powoduje, że szczęka staje się zbyt duża w wieku od trzech do sześciu miesięcy. Po roku znika normalnie, a niektórzy weterynarze leczą go lekami.
Ze względu na skłonność genetyczną niektórych Westy z dwoma pozytywnymi rodzicami w wątrobie nieprawidłowości gromadzenia się miedzi w wątrobie, poważnie zachorować w wieku około trzech lat.
Po wystąpieniu choroby trudno ją leczyć, dlatego zaleca się wykonanie biopsji wątroby w wieku XNUMX miesięcy do skutecznie diagnozować, zapobiegać i leczyć.
Zalecenia
Charakter West Highland White Terrier jest bardzo wesoły i przyjacielski, ale to nie znaczy, że nie powinien kształcić z cierpliwością, stanowczością i dobrym traktowaniem. Od szczenięcia trzeba go uczyć towarzysko z dziećmi, ludźmi i innymi zwierzętami.
Ciekawą wskazówką ze względu na swój kolor jest to, aby w razie potrzeby wyczyścić je mokrymi ręcznikami.