Të gjithë do të dëshironim të jetonim me një qen të ekuilibruar, por rrallë e kuptojmë se për këtë duhet të jemi të duruar dhe t'i kushtojmë disa seanca stërvitore në ditë që nga momenti i parë që miku ynë arrin në shtëpi. Nëse nuk e bëjmë ashtu, ndërsa rritet, ka më shumë të ngjarë që të kemi nevojë për këshillën e një administruesi ose ndihmën e qenve të tjerë.
Kjo është arsyeja pse metoda e tufës është një opsion që mund të jetë interesant. Por nga çfarë konsiston?
Njerëzit, sado inteligjentë të jemi, nuk janë qen. Ata e kuptojnë njëri-tjetrin shumë mirë, aq sa zbulojnë shumë më shpejt se ne se si ndihen, çfarë mendojnë dhe, përveç kësaj, ata mund të parashikojnë reagimet ose sjelljet e tyre. Kur kemi një qen me gëzof, i cili, për shembull, nuk di mirë si të lidhet me qen të tjerë, një qen i ekuilibruar do të jetë shumë i dobishëm., pasi do të shërbejë si një shembull për t'u ndjekur.
Nëse një trainer na tregon për metodën e tufës, ai do të na tregojë saktësisht për këtë, të bashkohet me një qen me probleme me të tjerët që janë të qetë. Kështu, pak nga pak, do të shohim se gëzofi ynë po fiton aftësitë e nevojshme shoqërore për të jetuar me qen të tjerë. Në këtë mënyrë, ajo që arrihet është se shëtitjet dhe koha që jemi në parqet e qenve janë shumë më të këndshme.
Tani, Duhet të kihet parasysh se teoria se qentë mund të jenë dominues ose të nënshtruar u mohua nga vetë krijuesi (mund ta shikoni videon këtu) Trueshtë e vërtetë që ata jetojnë në grupe shoqërore, të përbërë nga qen që janë shtyllat e secilit prej tyre dhe që sillen ashtu siç bëjnë prindërit tanë, por asgjë më shumë.
Pse po e them kete? Sepse metoda e tufës do të jetë vërtet e dobishme vetëm nëse traineri përdor teknika pozitive të trajnimit, kjo do të thotë, duke respektuar kafshët; përndryshe mund të bëjë problemin e sjelljes që qeni ynë mund të ketë shumë më keq.