Όταν σκεφτόμαστε τα παράσιτα, συνήθως αναφερόμαστε σε εκείνα που βλέπουμε έξω από το κατοικίδιο ζώο μας, όπως τα τσιμπούρια. Αλλά αυτά τα παράσιτα, τα οποία ζουν στο κατοικίδιο ζώο μας και μπορούν να το επηρεάσουν, μπορούν επίσης να βρίσκονται μέσα σε αυτό. Είναι οι λιγότερο γνωστοί εντερικά παράσιτα.
Αυτά τα εντερικά παράσιτα ενδέχεται να μην ανιχνευθούν τις πρώτες στιγμές, καθώς στην αρχή δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Αλλά είναι ασθένειες που μπορούν να οδηγήσουν σε κάτι πιο σοβαρό, ειδικά εάν ο σκύλος είναι κουτάβι, γέρος ή γέρος. Επιπλέον, υπάρχει πάντα κίνδυνος μόλυνσης με άλλα ζώα και ανθρώπους.
Υπάρχουν δύο είδη παρασίτων στο έντερο, αφενός σκουλήκια και από την άλλη οι ταινίες. Μία από τις πιο κοινές μορφές μόλυνσης είναι μέσω των περιττωμάτων άλλων μολυσμένων ζώων, ειδικά όταν ο σκύλος μας κάνει κοπροφαγία. Αυτό τους αναγκάζει να εξαπλωθούν γρήγορα, αν και αν όλοι οι ιδιοκτήτες μαζέψουν τα κόπρανα, δεν θα υπήρχε πρόβλημα.
Εάν η μετάδοση είναι σύντομη, δεν παρατηρούνται συνήθως συμπτώματα. Αλλά όταν είναι πιο σοβαρό, θα υπάρχουν και άλλα συμπτώματα, όπως έμετος, διάρροια ή υπερβολική λεπτότητα. Επίσης, όταν αυτά τα σκουλήκια ή οι ταινίες είναι ήδη σε όλο το έντερο, μπορούν να φανούν καθαρά στο σκαμνί.
Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε αυτό το πρόβλημα είναι πρόληψη για πάντα. Ειδικά αν υπάρχουν παιδιά στο σπίτι, τα οποία συνήθως δεν έχουν την ίδια υγιεινή με τα κατοικίδια ζώα που κάνουμε. Πρέπει να τους δώσετε χάπια για να αφυπνίσετε μέσα, τα οποία μπορείτε να αγοράσετε στον κτηνίατρο. Με αυτόν τον τρόπο, θα είμαστε πάντα σίγουροι ότι δεν έχουν εσωτερικά παράσιτα.
Είναι κάτι πολύ απλό, αλλά μια χειρονομία που συχνά ξεχνάμε πολλές φορές. Υπάρχουν ακόμη και τρόποι να αποξήρανση εσωτερικά στους ανθρώπους, όταν πιστεύεται ότι έχουν μολυνθεί. Ή για εργαζόμενους που βρίσκονται συνεχώς με σκύλους, όπως εκείνοι των οργανισμών καλής μεταχείρισης των ζώων.