Αν και είναι αρκετά ισχυρός τίτλος και ίσως για μερικούς υπερβολικά επειδή δεν το θεωρούν ότι έχει το μαύρη γούνα είναι ένα σύνδρομο, αυτό είναι το όνομα που του δόθηκε από τους υπεύθυνους για καταφύγια σκυλιών και καταφύγια σε εκείνα τα ζώα που έχουν εγκαταλειφθεί ή που έχουν δυσκολίες να υιοθετηθούν λόγω της γούνας αυτού του χρώματος. Σε πολλές περιπτώσεις, είναι μαύρα και μεγάλα σκυλιά όσοι πρέπει να λάβουν, στη χειρότερη περίπτωση, μια ένεση για να τους θέσουν στον ύπνο, καθώς δεν μπορούν να βρουν ανάδοχο σπίτι. Αν και δεν υπάρχει καμία εξήγηση για αυτό το γεγονός και για αυτήν τη συμπεριφορά που οδηγεί τους ανθρώπους να προτιμούν τα ελαφριά σκυλιά από τα μαύρα, έχουν αναπτυχθεί ορισμένες θεωρίες.
Μία από αυτές τις θεωρίες δηλώνει ότι τα μαύρα σκυλιά τείνουν να είναι επιθετικές φυλές, όπως Rotweillers, Dobermans ή Pitbulls. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι που επισκέπτονται ένα καταφύγιο ή ανάδοχο σπίτι συνδυάζουν αυτό το χρώμα με επιθετικότητα. Αυτός είναι ο λόγος που εάν έχουμε δύο σκύλους, ένα χρυσό ή ανοιχτό χρώμα και ένα μαύρο, επιλέγουμε το πρώτο, λόγω της σχέσης που έκανε το μυαλό μας που μας λέει ότι τα ανοιχτόχρωμα σκυλιά είναι πιο ήρεμα και λιγότερο επιθετικά οι άλλοι.
Ομοίως, για τους ειδικούς υπάρχει μια άλλη θεωρία που μιλά για το δεισιδαιμονία. Για αυτούς, η δεισιδαιμονία παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς και στο ανθρώπινο μυαλό υπάρχει η σχέση του μαύρου χρώματος με το κακή τύχη, μαγεία ή οποιοδήποτε άλλο είδος αρνητικής δραστηριότητας, οπότε τείνουμε να βλέπουμε ένα μαύρο σκυλί ως κάτι αρνητικό, ενώ βλέπουμε ένα λευκό σκυλί ως κάτι καθαρό, υπάκουο και στοργικό.
Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι το χρώμα των μαλλιών ενός ζώου δεν εξαρτάται με κανένα τρόπο από το σχήμα του χαρακτήρα του ή της συμπεριφοράς του. Ανεξάρτητα από το χρώμα του σκύλου και το μέγεθός του, έχει την ίδια πιθανότητα να είναι στοργικός και υπάκουος με ένα ανοιχτόχρωμο σκυλί, οπότε αν σκεφτόμαστε να έχουμε ένα σκυλί στο σπίτι μας, θα πρέπει να επιλέξουμε να υιοθετήσουμε και να δώσουμε στον σκύλο την ευκαιρία μαύρο ότι είναι μέρος της οικογένειάς μας.
Μου αρέσουν τα ζώα, έχουν οποιοδήποτε χρώμα γούνας. Η αλήθεια είναι ότι ίσως οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα μελαχρινά ζώα είναι πιο επιθετικά, συνδέοντας αυτό το χρώμα με τους Dobermans ή τους Rotweillers. Στην περίπτωση των γατών, υπάρχει προκατάληψη, για τη σύνδεση του χρώματος της μαύρης γάτας με την κακή τύχη ή τη μαγεία. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Τα ζώα μπορεί να είναι επιθετικά ή όχι, ανεξάρτητα από το χρώμα των μαλλιών τους. Σχεδόν πάντα ο χαρακτήρας των σκύλων καθορίζεται από τον τύπο δημιουργίας που λαμβάνουν από τους ιδιοκτήτες τους.
Marcia, έχετε απόλυτο δίκιο, εμείς οι άνθρωποι εκπαιδεύουμε το κατοικίδιό μας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Γνωρίζω πολύ μικρά λευκά σκυλιά που φαίνονται αβλαβή και είναι πιο επιθετικά από οποιοδήποτε άλλο ζώο.
Δεν κατηγορώ τα σκυλιά για το χρώμα τους. Μου αρέσουν όλα τα σκυλιά, είτε είναι μαύρα είτε άσπρα. Δυσκολεύομαι να «περιφρονηθώ» τα σκυλιά λόγω του χρώματος τους: Γ
Έχω ένα μαύρο σκυλί που είναι πολύ όμορφο 😀
Ο σκύλος μου με υπερασπίστηκε επίσης από το να κλέβω στο δρόμο, είναι ένα πολύ μαύρο retriever του Λαμπραντόρ, τζετ μαύρο, είναι μια αγάπη, πολύ στοργική μαζί μου, αλλά κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται ... Δεν ήξερα ότι υπήρχε αυτό προκατάληψη με τα μαύρα σκυλιά ... αλήθεια…
Δεν είναι έτσι. Λατρεύω τα μαύρα σκυλιά. Είχαμε ένα μαύρο σκυλί και ήταν πολύ παθητική, πολύ στοργική, για μένα ήταν σαν τη δική μου κόρη, την αγαπούσαμε πάρα πολύ, τα παιδιά μου και εγώ.
Έχω υιοθετήσει ένα μαύρο σκυλί από το δρόμο, αγαπάει όλη την οικογένεια, μόνο όταν βλέπει έναν ξένο που της γαβγίζει, αλλά δεν το δαγκώνει. Ο Rottweilers μου είπε μόνο ότι είναι επιθετικοί, οι Pitbulls είδα ένα ή δύο και ήταν ήρεμοι και οι Dobermans δεν το γνωρίζουν.