नुकत्याच झालेल्या प्रयोगाने ते दाखवून दिले कुत्रे मालकाचा हेवा करीत होते जेव्हा त्याने स्वतः कुत्राच्या आकारात एक रोबोट पाहिला, जो भुंकून त्याची शेपटी उडवू शकेल. हा विशिष्ट प्रयोग दुस another्यावर आधारित होता जिथे त्याने तो दाखविला मुलांनाही त्यांच्या पालकांचा हेवा वाटू लागला जेव्हा त्यांनी बाहुली घेतली तेव्हा त्यास आपुलकी आणि काळजी दिली.
संशोधकांचा असा विचार नाही की या दोन प्रकरणांची तुलना प्रौढ हेव्याशी केली जाऊ शकते परंतु ती समान वर्तनाची पूर्वसूचना असू शकते.
कुत्रे दाखविणारे अभ्यास हेवा वाटू शकतात
मागील एका अभ्यासात, कुत्रा मालकांना ते करण्यास सांगितले गेले होते. म्हणून जेव्हा मालकांनी दुसर्‍या व्यक्तीकडे किंवा प्राण्याकडे लक्ष दिले आणि आपुलकी दिली तेव्हा कुत्री अशा वर्तनांना चालना दिली ज्यात त्यांनी लक्ष देण्याची विनंती केली, त्या व्यक्तीला त्यांच्या शरीरावर ढकलणे, भुंकणे, चाटणे आणि इतर कुत्रे या लक्ष वेधून घेण्यासाठी एकप्रकारे आक्रमक होते, म्हणून अशा प्रकारच्या प्रतिक्रियांमुळे लोक असा विश्वास करतात की कुत्राला हेवा वाटू शकतो.
म्हणून आपण असे म्हणू शकतो की कुत्र्यांनी मुलाप्रमाणेच ईर्ष्यायुक्त वर्तन देखील विकसित केले आहे.
मुळात, हेवा आहे लोक किंवा ऑब्जेक्ट्स दरम्यान दोन क्रियांची तुलना करण्याची क्षमता आणि जरी आपण वर नमूद केलेल्या प्रयोगाबद्दल बोललो तरी हे शक्य आहे की कुत्राला हे समजले असेल की त्याच्या मालकाने त्याला ज्या गोष्टीवर प्रेम केले ते रोबोट किंवा खेळण्यासारखे आहे आणि असा विश्वास आहे की ते वेडे आहेत.
आता जर एखाद्या व्यक्तीमध्ये मत्सर वाटण्याची क्षमता असेल तर निर्जीव आणि जिवंतपणा दरम्यान ओळखण्याची क्षमता देखील असू शकते. निश्चित? उदाहरणार्थ, जेव्हा आपण त्यांच्या पालकांशी बॉल खेळत असलेल्या मुलांविषयी बोलतो तेव्हा या कार्यात त्यांना खूप आनंद होतो, शक्यतो ते आहेत आमच्या कुत्र्यांमध्ये आनंद निर्माण करणारी तीच कारणे चेंडू शोधत असताना आम्हाला माहित आहे की कुत्र्यांमध्ये आणि लोकांमध्ये असे अस्तित्त्वात आहेत, परंतु हे स्पष्ट आहे की वडील आणि मुलगा यांच्यात बॉल कुत्राबरोबर खेळण्यापेक्षा अगदी वेगळा आहे, परंतु अगदी अशाच भावना व्यक्त केल्या जाऊ शकतात.
कुत्री आणि मानवांमध्ये मत्सर असणे यात काय फरक आहे?
सर्वात विवेकी प्रतिसाद म्हणजे विवेकबुद्धीचा असेल आणि आम्ही कुत्रीबरोबर काही गोष्टी सामायिक करण्यास सक्षम आहोत जरी, जेश्चर किंवा काही शब्द समजून घेतल्या तरी, एक मोठा पूल आहे जो आपल्याला विभक्त करतो, जसे की आमच्या भाषिक क्षमता, जे आपल्याला संप्रेषण करण्याची क्षमता देते जी केवळ मनुष्यांचे वैशिष्ट्य आहे.
आपण कधीही लक्षात घेतले आहे की जेव्हा एखादी व्यक्ती मत्सर करते तेव्हा ते शब्दांद्वारे ईर्ष्या व्यक्त करतात? आणि ते कोणत्याही प्रॉब्लेमशिवाय हे प्रदर्शित करतात? ठीक आहे, जर आपणास हे लक्षात आले असेल तर ते त्या मुळे आहे भाषाविज्ञानाद्वारे ईर्ष्या व्यक्त करण्याची क्षमता आणि भावना व्यक्त करणे, आम्ही सहसा असुरक्षितेच्या भावनांना शारीरिक प्रतिसाद म्हणून मत्सर असल्याचे म्हटले आहे.
म्हणून जेव्हा एखाद्या कुत्राला अशी भावना येते की तिच्या दु: खाच्या नात्यात काही बदल घडून येऊ शकतो, तेव्हा ती झुकत जाते त्यांची नापसंती दर्शविणारी वृत्ती निर्माण करण्यासाठी घडत असलेल्या परिस्थितीकडे हे सहसा घडते कारण कुत्रा नकारात्मक आठवणींना उरकतो परिस्थितीसारखेच आणि त्यांना पुन्हा होण्यापासून रोखण्याचा प्रयत्न करा.
शेवटी, कुत्राला खरोखर ईर्ष्या वाटत नाही, जे प्रत्यक्षात प्रकट होते ते आहे असुरक्षित वाटण्यासाठी गुडघा-धक्क्याने प्रतिक्रिया, कारण त्याला असे वाटते की त्याच्या मालकाशी असलेल्या बॉन्डला धोका आहे.
अशा प्रकारे आम्ही त्याचे मूल्यांकन करू शकतो की प्राणी वेगवेगळ्या परिस्थितींवर प्रतिक्रिया देतात आणि जेव्हा त्यांच्या नात्याला इजा होत असल्याचे दिसते तेव्हा ते लक्ष वेधण्याचा मार्ग शोधतात आणि प्रत्येक गोष्ट त्याच्या सामान्य मार्गाकडे परत जातात. आणि आम्ही यावर आधीपासूनच जोर दिला आहे हे असूनही कुत्रे हेवा करीत नाहीतत्याऐवजी, त्यांना एक नैसर्गिक अंतःप्रक्रियात्मक प्रतिक्रिया आहे, पुष्कळांचा असा विश्वास आहे की ते मत्सर करतात, कारण त्यांचे दृष्टीकोन लहान मुलासारखे आहे.