हे स्पष्ट आहे की आपल्या शरीरात आणि कुत्र्यांमधे बर्‍याच वैशिष्ट्ये आहेत आणि हेच की आम्ही सामान्यतः काही उत्तेजनांवर त्याच प्रकारे प्रतिक्रिया देतो. एक उदाहरण आहे जेव्हा आपण कंटाळलो आहोत किंवा झोपायला लागतो तेव्हा आम्ही दोन्ही जांभई घेतो, पण जांभळ्या कुत्र्यांनाही इतर अर्थ आहेत.
आणि ते असे आहे की ते आळशीपणाच्या अगदी उलट प्रतिबिंबित करू शकतात: त्यांच्यासाठी ते देखील आहे तणाव आणि अस्वस्थता व्यक्त करण्याचा एक मार्ग. नंतरच्या प्रकरणात, अनेक जांभई सलग आणि झोपेमुळे जास्त काळ टिकेल. या कारणास्तव जेव्हा हे प्राणी स्वतःला नवीन परिस्थितीत आढळतात तेव्हा ते येताना आणि हादरणे सामान्य आहे.
या सहज प्रतिक्रियेस एक आकर्षक कारण आहे, आणि ते असे आहे की जांभळण्यामुळे कुत्र्यांमध्ये हृदय गती वाढते, मेंदूला जास्त प्रमाणात रक्तपुरवठा होतो आणि फुफ्फुसांच्या ऑक्सिजनिकरणात वाढ होते, अशा प्रकारे शरीरातून कार्बन डाय ऑक्साईड नष्ट होते. या प्रक्रियेसह ते त्यांच्या उर्जेचे नूतनीकरण करतात आणि चिंताग्रस्ततेविरूद्ध लढा देतात.
गेल्या वर्षी टोकियो युनिव्हर्सिटीमध्ये झालेल्या अभ्यासात निष्कर्ष काढला गेला आहे की कुत्र्यांच्या येण्याबाबत एक अत्यंत उल्लेखनीय स्पष्टीकरण आहे. सहानुभूतीसाठी कुत्री जांभई घेतात, जेव्हा त्यांचे मालक ते करतात हे पहा. या "संक्रामक" जांभ्यास भावनिक जोड आहे कारण अनोळखी लोकांपेक्षा त्याच्या मालकांच्या जहाजावर प्रतिक्रिया म्हणून हे घडण्याची शक्यता जास्त असते.
याबद्दल आहे ज्यांच्यासह ते राहतात त्यांच्याबद्दल प्रेम दर्शविण्याचा एक तर्कहीन मार्गअसो, या प्रकारचे जांभळ त्यांच्याबद्दल वाटणा the्या सहानुभूतीने दिले आहे. आणि या प्रतिक्रियेस कारणीभूत नेमकी यंत्रणा माहित नसली तरी ती भावनिकतेसह आणि उच्च आत्मविश्वासाशी संबंधित आहे. प्राण्याला त्याच प्रकारे प्रतिसाद देण्यासाठी आपले जांभई वास्तविक असले पाहिजे ही वस्तुस्थिती अतिशय आश्चर्यकारक आहे; हावभाव खोडून काढणे सारखा प्रभाव पडत नाही.