अशी अनेक प्रकरणे आहेत जी आम्हाला दर्शवितात की कुत्र्यांच्या विश्वासाची कोणतीही मर्यादा नाही. आंतरराष्ट्रीय स्तरावरील उदाहरण म्हणजे ते ग्रेफ्रीअर्स बॉबी, स्काय टेरियर जो त्याच्या मृत्यूनंतर 14 वर्षांपर्यंत त्याच्या मालकाच्या कबरेजवळ राहिला. आज, ही फॅरी एडिनबर्ग शहराची खरी प्रतिमा आहे.
बॉबी आणि जॉन ग्रेची कहाणी
जॉन ग्रे तो एक माळी होता जो 1850 च्या सुमारास एडिनबर्ग (स्कॉटलंड) येथे गेला आणि आपल्या कुटुंबाचे जीवनमान सुधारण्याची आशा बाळगून पत्नी आणि मुलासह एकत्र आले. तथापि, लांब हिवाळ्यामुळे शहरातील माती खराब झाली होती, म्हणून ग्रेने रात्रीच्या वेळी पहारेकरी म्हणून स्थानिक पोलिस दलात रुजू होण्याचे ठरवले.
ब Years्याच वर्षांनंतर या कुटुंबाने बॉबी नावाच्या मैत्रीपूर्ण स्काय टेरियरचा अवलंब केला, जॉन नोकरी करतांना दररोज रात्री रस्त्यावरुन जॉनबरोबर येत असे. दुर्दैवाने, वर्षानंतर क्षयरोगाने त्या माणसाचा मृत्यू झाला. तेव्हापासून बॉबी आपल्या पूर्वीचा सर्वात चांगला मित्र असलेल्या कबरेवर आहे.
नागरिकांची प्रतिक्रिया
जॉन ग्रेच्या दफनानंतर, तेथील रहिवाशांना असा विचार आला की हा प्राणी लवकरच किंवा नंतर थकला जाईल, परंतु लहान मुलाने अगदी अत्यंत वाईट हवामानाच्या परिस्थितीतही कबरी सोडण्यास नकार दिला. ग्रेफ्रीयर्स स्मशानभूमी तुझे घर. ते हटविणे अशक्य असल्याने, कब्रिस्तान व्यवस्थापक अखेरीस त्या प्राण्यासाठी एक निवारा बांधायचा.
नागरिकांकडून त्यांची काळजी घेण्याबरोबरच, बॉबी दररोज "ग्रेफ्रीअर्स प्लेस" रेस्टॉरंटमध्ये गेला, जो तो त्याच्या मालकाबरोबर वर्षानुवर्षे वारंवार येत असे. भोजन मिळाल्यानंतर तो पटकन स्मशानभूमीत परतला, ही एक गोष्ट पर्यटकांसाठी खरी तमाशा बनली.
1867 चा नोंदणी कायदा
1867 मध्ये एक घटना घडली जी विशेषत: शेजार्‍यांना रसिकांबद्दल असलेले प्रेम दर्शवते. त्या वर्षी एडिनबर्ग अधिका authorities्यांनी आवश्यक असलेला कायदा संमत केला शहरातील सर्व कुत्री शोधा आणि रस्त्यावर कुत्र्यांच्या वाढत्या वाढीमुळे परवान्यासाठी पैसे देणे. ज्याचे अधिकृतपणे कोणाकडे मालकीचे नसते त्यांचे सुपारीकरण केले जाईल.
हे दिले, बॉबीचा मालक मालक नसल्यामुळे स्वत: inडिनबर्गचे महापौर, सर विल्यम चेंबर्स, त्याची नोंदणी फी भरली आणि त्यास सिटी कौन्सिलची मालमत्ता घोषित केली. तेव्हापासून प्राणी त्याचे नाव आणि परवाना क्रमांकासह एक नवीन कॉलर घालत असे.
मृत्यू
किंवदंती अशी आहे की लहान स्काय टेरियर 1872 मध्ये मरण पावला जॉन ग्रेच्या थडग्याजवळ, ज्यानंतर त्याला बर्‍याच वर्षांत "ग्रेफ्रीअर्स बॉबी" म्हणून ओळखले जाईल. त्याला त्याच्या मालकाच्या शेजारच्या ठिकाणी पुरले जाऊ शकले नाही कारण स्मशानभूमी पवित्र जमीन मानली जाते, परंतु आज तो त्याच्या जिवलग मित्राच्या काही मीटर अंतरावर आहे. १ 1981 In१ मध्ये स्कॉटलंडच्या डॉग एड सोसायटीने एक लहान थडगे दगड जोडला ज्यावर आपण वाचू शकतो:
"ग्रेफ्रीअर्स बॉबी - १ January जानेवारी १14२ रोजी मरण पावला - वय १ 1872 वर्षे - त्याची निष्ठा आणि भक्ती आपल्या सर्वांसाठी धडा असू द्या".
(तुमची निष्ठा आणि भक्ती आमच्या सर्वांसाठी एक उदाहरण होवो)
बॉबीचा वारसा
बॉबीच्या मृत्यूच्या एक वर्षानंतर, त्याच्या सन्मानार्थ एक कारंजे बांधले गेले व त्या घराला घर बांधले गेले. एक पुतळा प्रसिद्ध कुत्रा, जॉर्ज चौथा ब्रिज दक्षिणेस. हे सध्या एडिनबर्गमधील एक महत्त्वाचे पर्यटन स्थळ आहे, कारण नाक स्पर्श केल्याने नशीब येते, अशी आख्यायिका आहे. याव्यतिरिक्त, एडिनबर्गच्या संग्रहालयात आम्ही तिचा हार आणि तिची प्लेट पाहू शकतो.
काही लोकांना वाटते की या कथेत कल्पनारम्य दृश्ये आहेत, विशेषत: त्यानुसार, दिलेली तारख अचूक असेल तर बॉबी सुमारे 22 वर्षे जगले. कोणत्याही परिस्थितीत, आपली कथा आहे सत्य निष्ठा उदाहरण, आणि आमच्या दिवसांवर बर्‍याच वेगवेगळ्या मार्गांनी ते आले आहे. एक उदाहरण म्हणून, चित्रपट बाहेर उभे आहेत ग्रेफ्रीअर्स बॉबी (1961, डॉन चॉफी दिग्दर्शित) आणि ग्रेफ्रीअर्स बॉबीचे अ‍ॅडव्हेंचर्स o बॉबी, स्मशानभूमी राखणारा (2006, जॉन हेंडरसन दिग्दर्शित)