व्हॅलेंटाईन डे, ज्याला व्हॅलेंटाईन डे म्हणूनही ओळखले जाते, हा एक अतिशय संस्मरणीय दिवस आहे, जिथे प्रेमाचा सार्वत्रिक दिवस साजरा केला जातो आणि अर्थातच उत्कटतेने. व्हॅलेंटाईन डे दरम्यान, जगातील बर्‍याच स्टोअरमध्ये गुलाबी आणि लाल रंगात त्यांचे दर्शनी भाग आहेततेथे मिठाई आहेत, त्यापैकी पुष्कळशा ओठ किंवा अंतःकरणासारखे आहेत.
आता बर्‍याच काळापासून 14 फेब्रुवारी ही सर्वात खास तारखांपैकी एक बनली आहे आणि अशीही अपेक्षा होती की ज्यांचे प्रेमसंबंध आहेत अशा लोकांकडून, प्रेमाच्या असीम प्रेमाच्या प्रेमामुळे, काहींना भीती निर्माण झाली आणि धैर्याने ते ज्याच्या शीर्षस्थानी घोषित करू इच्छितात त्याच्यासमोर उभे राहिले. त्याच्या भावना त्याच्या भावना
जेव्हा आपला कुत्रा आपल्या स्वत: च्या जोडीदारापेक्षा 14 फेब्रुवारीला आपल्यासाठी अधिक करतो
जगातील प्रत्येक व्यक्तीसाठी ही तारीख काही वेगळी आहे. काहीजण वस्त्र परिधान करतात आणि जणू ते ख्रिसमस असल्यासारखे साजरे करतातदुसरीकडे, इतर जण जणू आठवड्याच्या दुसर्‍या दिवसासारख्या दिवसापर्यंत जाऊ देतात आणि असे लोक देखील आहेत जे 14 फेब्रुवारीला केवळ सहन करत नाहीत तर तिरस्कारही करतात.
त्या तारखेसाठी आपल्याकडे असलेल्या योजनांचे पर्वा न करता, ते आपल्या जोडीदारास सहलीला घेऊन जात आहे की नाही, एका खास डिनरमध्ये किंवा आपण आपल्या मित्रांसह भेटण्यास प्राधान्य दिल्यास, लक्षात ठेवा की घरी एक अतिशय विशिष्ट गोष्ट आहे, त्या महत्वाच्या दिवसाच्या योजनांची वाट पहात आहात आणि आपल्याला व्हॅलेंटाईन डे फारसा आवडत नसला तरी आपण ही तारीख त्याच्यासाठी विसरू नये.
जरी हे थोडेसे विचित्र वाटत असले तरी, आम्ही आपल्या कुत्र्याबद्दल बोलत आहोत. बर्‍याच जणांना यात काही शंका नाही त्यांच्याजवळ असलेली उत्तम कंपनी आणि शक्यता अशी आहे की आपण त्याच्यावर प्रेम करता आणि लोकांपेक्षा त्याच्यावर जास्त प्रेम करा. या कारणास्तव व्हॅलेंटाईन डे वर ते व्यक्त का केले नाही?
कुत्र्यांसाठी, त्यांचे स्वामी सर्वकाही आहेत आणि त्यांनी नेहमीच हे सिद्ध केले आहेम्हणूनच आम्ही आपल्याला कुत्रा आणि त्याच्या मालकाच्या दरम्यान प्रेम आणि प्रेमाच्या दोन कथा दर्शवू. हे महान प्राणी देऊ शकतात त्या सर्व प्रेमाचा हा एक छोटासा नमुना आहे आणि यामुळे आपल्याला नक्कीच प्रेम मिळेल आणि त्यांचे आयुष्यभर आदर होईल.
हाचिको, सर्वांचा विश्वासू कुत्रा मानला जातो
अक्षरशः प्रत्येकाला ही कथा माहित असते, परंतु नसल्यास, मला तुम्हाला हचिको नावाच्या सिनेमाबद्दल थोडेसे सांगते, प्रसिद्ध अभिनेता रिचर्ड गेरे आणि एक कुत्रा अभिनीत अकिता इनू जातीच्या.
याबद्दल आहे अगदी ख to्या अर्थाने अश्रू आणणारी खरी क्लासिक, सर्व कुत्राने त्याच्या धन्याशी दाखविलेल्या अफाट निष्ठामुळे. हा चित्रपट ख story्या कथेवर आधारित आहे, तो 1920 मध्ये जपानमध्ये घडला होता.
हाचि ज्याला त्याची ओळख होती, हिडासब्युरो येनोने दत्तक घेतलेला कुत्रा आहे, टोकियोच्या प्रख्यात विद्यापीठात शिकवणारे कृषी प्राध्यापक. दोन वर्षांच्या कालावधीत, प्राणी शिक्षकासह दररोज सकाळी शिबूया रेल्वे स्थानकाकडे जाण्यापासून शिक्षकासमवेत जात असत. स्टेशनच्या बाहेर नेहमीप्रमाणेच तो त्याची वाट पाहत बसला आणि त्या दोघांना घरी परत जा. .
तथापि, ब्रेन हेमोरेजच्या परिणामी विद्यापीठात असताना एक दिवस प्रोफेसर यूनो यांचे निधन झाले, म्हणूनच, प्राणी जेव्हा सर्व वेळ म्हणून त्याला उचलण्यासाठी गेला, तेव्हा तो सापडला नाही. त्या दिवशी शिक्षक किंवा हाची दोघेही घरी आले नाहीत.. कुत्रा रेल्वे स्थानकाबाहेरच राहिला, त्याच ठिकाणी आयुष्याच्या शेवटापर्यंत सलग 9 वर्षे शिक्षक परत येण्याची वाट पाहत होते.
यावेळी, स्टेशनच्या बाहेरील भागात रोज येणारे सर्व लोक, नेहमी त्याच ठिकाणी असणार्‍या प्राण्याने त्यांचे लक्ष वेधून घेतले, म्हणूनच हेच लोक होते ज्यांनी हचीच्या निघण्याच्या दिवसापर्यंत त्यांची काळजी घेतली आणि त्यांना खायला घातले. त्याच्या मृत्यूच्या 1934 वर्षापूर्वी 1 मध्ये त्यांनी हचिकोच्या सन्मानार्थ कांस्य बनवलेल्या पुतळ्याची उभारणी केली, त्यादिवशी कुत्रादेखील तेथे उपस्थित होता त्यांनी त्याचे उद्घाटन केले.
हचीको केवळ त्याच्या दिवसांपर्यंत सर्वात विश्वासू प्राणी बनला नाहीत्याबद्दल धन्यवाद, त्याने जवळजवळ नामशेष झालेल्या जातीची बचत केली, कारण त्यावेळी जपानी देशात जवळजवळ 30 शुद्ध जातीचे कुत्री होते. हाची आपली जाती अदृश्य होऊ न शकण्यात मदत केली आणि त्याखेरीज हे सर्व जपानमधील सर्वात प्रतीकात्मक कुत्र्यांपैकी एक बनले.
Schoep आणि जॉन, एक शुद्ध आणि बिनशर्त प्रेम
या कथांमध्ये कुत्री केवळ अशीच महान निष्ठा दर्शविणारे नसतात, त्यांचे मालक देखील हे करतात, अगदी त्यांच्या चांगल्या मित्राच्या कल्याणासाठी सर्वकाही करतात. नुकतीच आपल्या जोडीदारापासून विभक्त झालेल्या आणि आपल्या संपूर्ण आयुष्यातील सर्वात वाईट टप्प्यातून जात असलेल्या जॉन उंगर या माणसाची ही कहाणी आहे.
परिस्थिती इतकी कठोर होती की एके दिवशी त्याने मिशिगनमध्ये असलेल्या सुप्रसिद्ध लेक सुपीरियरमध्ये आपले जीवन संपविण्याचा निर्णय घेतला. जेव्हा जॉन तलावाकडे धावत आला, तेव्हा त्या वेळी 8 महिन्यांचा जुना एक कुत्रा होता. तो माणूस बुडत असल्याचे पाहताच त्याने पाण्यात उडी मारली त्याचा जीव वाचविण्यासाठी, पाण्याची भीती बाळगून.
त्यानंतरच, तेव्हापासून, शोएप नावाचा कुत्रा जॉनचा अविभाज्य मित्र बनला आणि त्यांनी बराच काळ एकत्र राहून संपवले. त्याच्या वयस्कतेच्या परिणामी, शोएपला गंभीर संधिवात झाली, ज्यामुळे त्याला झोप येत नव्हती आणि तो आंधळाही होता.
त्यांच्या स्कूपच्या कंपनीत दररोज परत येणार्‍या ठिकाणी ते प्रथम भेटले. दोघेही पाण्यात शिरले आणि त्या माणसाने त्याच्या विश्वासू मित्राला त्याच्या हातात घेतले तलावाच्या पाण्याने ते गरम पाण्याने झाकून टाकण्यासाठी अश्या प्रकारे कुत्राला आराम मिळाला तरच पाण्यात तरंगताना त्याला झोप येऊ शकते.
त्याच्या मालकाबरोबर चांगले आयुष्य जगल्यानंतर आणि जॉन त्याच्यावर इतका प्रेम करतो की प्रत्येक दिवस त्याला हे दाखवितो, हे जाणून घेतल्यावर स्कोप वयाच्या 20 व्या वर्षी मरण पावला. हन्ना नावाचा एक मित्र जॉनचा मित्र होता एका माणसाची कथा ज्याने दररोज आपल्या पाळीव प्राण्यांना तलावाकडे नेले त्याच्या वेदना कमी करण्याचा प्रयत्न करताना ही प्रतिमा पुष्कळ लोकांना माहिती होती.
निःसंशय कुत्रा माणसाचा सर्वात चांगला मित्र म्हणून ओळखला पात्र आहे. त्यांचे प्रेम आणि आपुलकी या फरफटलेल्या प्राण्यांबरोबर 14 फेब्रुवारी साजरी करण्यासाठी पुरेसे आहे. आम्ही आमच्या कुत्रींबरोबर दररोज जगतो त्या कथा सर्वात शूरवीर नसतील. फक्त कामावर कठोर आणि थकवणार्‍या दिवसानंतर घरी आल्यावरही अशी गोष्ट आहे जी आपल्याला खूप आनंदित करते.
या कारणास्तव, आपल्या विश्वासू मित्रासह पलंगावर किंवा व्हॅलेंटाईन डेच्या पलंगावर झोपवात्याला एक नवीन खेळणी द्या, त्याला फिरायला जा, त्याच्या आयुष्यातील सर्वोत्तम दिवस द्या, तो खरोखर त्यास पात्र आहे.