Soms hebben we te maken met een hond die speciale problemen heeft. We zullen ons echter realiseren dat dit voor hen nooit een belemmering is om ten volle van hun leven te genieten. In dit geval zullen we zien wat we moeten doen met de doofheid bij honden, aangezien er zelfs rassen zijn die er vatbaar voor zijn. Het is iets dat we op dit moment soms niet identificeren, en dat komt alleen voort uit het gedrag van de hond.
Als het gaat om het herkennen of de hond begint te herkennen doof zijn We moeten proberen te weten in hoeverre het reikt, dat wil zeggen, of het beide oren treft of dat het erg breed is en naar meer gaat. Over het algemeen kunnen ze naarmate ze ouder worden enig gehoor verliezen, maar het is meestal niet iets dat naar meer gaat en het is iets gewoons, maar als het hen overkomt als ze jong zijn, is het beter om te weten in hoeverre ze onze hulp nodig hebben. zich aanpassen aan de situatie.
In principe moeten we weten dat het zo isrdera kan geheel of gedeeltelijk zijn en daarbinnen kan het bilateraal zijn, wanneer het beide oren beïnvloedt, of eenzijdig als het er maar één betreft. Dit kunnen we verifiëren met een bezoek aan de dierenarts. Bovendien kan het een verworven of erfelijke doofheid zijn. We moeten ook weten dat er enkele rassen zijn die dit probleem kunnen erven, zoals de Dogo Argentino, de Jack Russell of de Dalmatiër, waarvan de laatste de hoogste incidentie heeft in termen van erfelijke doofheid.
Wanneer help de hond om te leven met deze doofheid moeten we hem bijna altijd aan de lijn dragen, omdat hij niet bij ons kan zijn als we hem bellen. Bovendien zullen we meer met hen moeten gaan communiceren door middel van gebaren dan door middel van geluiden. In beide gevallen wennen honden aan deze situatie, maar natuurlijk moeten we altijd rekening houden met doofheid om problemen, zoals het oversteken van de straat, te voorkomen. Over het algemeen gaat het erom voorzichtiger te zijn en op een andere manier met hen te leren communiceren.