Onder de klassieke bergrassen kunnen we de zogenaamde Pyreneeën berg, dankzij zijn grote schoonheid en imposante omvang. Ook bekend als de reuzenhond van de Pyreneeën, er wordt gezegd dat het afstamt van de Tibetaanse Mastiff of de Tibetaanse Mastiff, en dat het werd gebruikt om de kudde en de eigendommen van de herders te verdedigen. Sterk en kalm, het is perfect als verdedigingshond en tegelijkertijd als huisdier.
Er wordt aangenomen dat dit ras in Europa is aangekomen met de Aziatische invasies en met de Fenicische kooplieden die zich in de Spaanse Pyreneeën vestigden. Al in de veertiende eeuw verschenen er geschriften waarin ze over deze hond spraken, en waarin wordt uitgelegd dat het werd gebruikt om de kastelen van Foix, Orthez en Carcassonne te verdedigen. Hij diende ook als roedelhond en beschermde de kuddes. Er wordt ook aangenomen dat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog samenwerkte met het Franse leger door pakketten en berichten te vervoeren.
Echter, eerder, in de zeventiende eeuw, genoot deze hond sindsdien een speciale onderscheiding Koning Lodewijk XIV kende hem de onderscheiding van Royal Dog toe Om deze reden werd het een huisdier van de aristocratie en adel. Ten slotte zou de officiële erkenning van het ras door de FCI (de grootste hondenorganisatie ter wereld) plaatsvinden in 1955.
Met betrekking tot zijn karakter, hij is gewoonlijk kalm en aanhankelijk, hoewel zijn beschermende instinct hem constant alert houdt. Hij is wantrouwend tegenover vreemden en ietwat eigenwijs, wat zijn training wat gecompliceerder maakt. Het vertoont meestal een uitgebalanceerd gedrag, hoewel je hiervoor een goede dosis lichaamsbeweging buitenshuis nodig hebt.
De Pyreneeën heeft de neiging onafhankelijk te zijn, maar hij geniet ook echt van het gezelschap van zijn gezin. Bovendien is het essentieel dat het wordt gesocialiseerd vanaf een puppy, omdat ze niet altijd goed kunnen opschieten met andere honden.