Blaffende hoest, laryngotracheitis of kennelhoest

De blaffende hoest, ook wel laryngotracheitis genoemd of zoals we die beter kennen, kennelhoest is een pathologie die viraal van aard is, die zeer gemakkelijk wordt verspreid, die ook de gewoonte heeft om te verschijnen vanwege het Parainfluenza-virus of ook vanwege het type twee honden-adenovirus, dit zijn agentia die de luchtwegen verzwakken en resulteren in een gemakkelijke toegang van bacteriën die opportunistisch zijn zoals Bordetella Bronquiceptica, een infectie veroorzaken die bacterieel is en het ernstig maken van de klinische toestand van onze hond.

Aldus we kunnen zien hoe deze pathologie het ademhalingssysteem rechtstreeks beïnvloedt, waardoor er een ontsteking ontstaat die meer of minder ernstig kan worden, rekening houdend met de middelen die kunnen werken, de externe omstandigheden en de besmettingstijd die de hond nodig heeft.

We kunnen zeggen dat laryngotracheitis erg lijkt op de griep die bij mensen voorkomt. Hiermee bedoelen we een infectie die steeds vaker voorkomt bij honden, is niet ernstig en kan worden geëlimineerd met een vrij eenvoudige medische behandeling, dit is een ziekte van de bovenste luchtwegen veroorzaakt door een canine adenovirus type 2 (CAV 2), vaak geassocieerd met parainfluenzae 2, herpesvirus en reovirus, of zelfs bacteriële kiemen.

Oorzaken van kennelhoest of laryngotracheitis

De meest voorkomende is dat kennelhoest ergens zijn ontwikkeling heeft waar een groot aantal honden kan leven. Het is in deze gevallen, het zou nodig zijn om deze ziekte onder controle te houden, aangezien het meestal ingewikkeld is als we verwijzen naar een geval dat specifiek of geïsoleerd is.

Op dezelfde manier dat het gebeurt met de griep, is dit een pathologie die het wordt zowel oraal als nasaal verspreid.

Tegen de tijd dat de hond is geïnfecteerd, zijn deze virale agentia kan gedurende de eerste twee weken worden overgedragen op een andere hond en als dit in een kennel is.

Deze overdracht kan met ongeveer drie maanden worden verlengd. Op deze manier, op het moment dat de patiënt ziek is geeft pathogene kiemen af ​​via elk van de respiratoire secreties, een ander die gezond is en er dichtbij komt, heeft de mogelijkheid om ze te ontvangen en de ziekte te beginnen te ontwikkelen.

Puppy's die jonger zijn dan zes maanden, hebben veel meer kans op deze ziekte. Vooral, als we een hond adopteren die is blootgesteld aan dit soort omstandigheden van groot belang van stressOmdat het in een kooi moet zijn, is het belangrijk dat we vooral opletten en goed kijken of er de aanwezigheid is van enkele van de symptomen die we gaan uitleggen.

In kennels, kennels, dierenasielen, asielen waar veel honden zijn o.a. het kan bijna onmogelijk worden om te voorkomen dat deze infectie zich verspreidt met grote snelheid. Daarom is preventie te allen tijde de oplossing.

Symptomen van blaffende hoest of laryngotracheitis

Als de hond besmet is, zullen we dat zien begint bepaalde symptomen te krijgen die duidelijk kunnen worden geïdentificeerd.

Het meest opvallende teken van deze pathologie is de aanwezigheid van droge hoest, op zijn beurt snurkt, met grote kracht en constant, wat wordt veroorzaakt door ontstoken stembanden.

In deze gevorderde gevallen kan de hoest in het gezelschap zijn van een afscheiding ophoesten die licht is, worden op hun beurt afgezet in het ademhalingssysteem als gevolg van elk van de pathogene kiemen. Deze afgifte kan meestal worden aangezien voor licht braken of ook voor de aanwezigheid van een vreemd lichaam.

Als er een mogelijkheid is, Het wordt aanbevolen om een ​​monster te reserveren om het naar de dierenarts te kunnen brengen zo snel mogelijk zodat ze kan worden onderzocht. Op deze manier kan, naast het uitvoeren van de analyse van het fysieke uiterlijk van onze hond, een studie worden gemaakt van de vrijgekomen secretie en kan een meer geïndiceerde diagnose worden gesteld.

Het is belangrijk om in acht te nemen dat dit matige braken wordt niet veroorzaakt door maagproblemenWe moeten niet vergeten dat deze ziekte alleen effecten heeft op het ademhalingssysteem. De ontwikkeling ervan is te wijten aan een ontsteking en aan de irritatie die optreedt in de keel veroorzaakt door een droge hoest.

Zowel verval als algemene malaise, verlies van eetlust en gebrek aan energie maken deel uit van de symptomen van kennelhoest met meer frenquentie. Als we zien dat onze hond een van deze symptomen heeft, zouden we geen twijfel moeten hebben en moeten we zo snel mogelijk naar een dierenarts.

Hoewel het niettemin geen ernstige ziekte is een door de dierenarts voorgeschreven behandeling is nodig zodat het kan worden genezen en om te voorkomen dat het zich tot een groter probleem ontwikkelt.

Honden die uit kennels, kennels of in hun verschil van dierenwinkels komen, worden blootgesteld aan hoge stressomstandigheden, is het hoogstwaarschijnlijk dat kennelhoest het gevolg is van longontsteking.

Behandeling voor blaffende hoest of laryngotracheitis

In die gevallen die specifiek zijn, het belangrijkste is om de hond te isoleren die bij ons thuis ziek is, in een kamer die alleen voor hem is voor minimaal zeven dagen of zo lang als nodig is voor behandeling.

Dit is een zeer belangrijke stap naar kunnen voorkomen dat de ziekte zich verspreidt en om andere honden niet te infecteren.

Wanneer de hond al geïsoleerd is, is de gemakkelijkste manier om de controle te behouden en om kennelhoest te elimineren, antibiotica en ontstekingsremmers. Rekening houdend met de toestand van onze hond en het voortschrijden van deze ziekte, de dierenarts moet de beslissing nemen om eventuele medicatie voor te schrijvenAangezien bepaalde virale agentia kunnen ingrijpen bij de ontwikkeling van deze ziekte, kunnen we zeggen dat het praktisch onmogelijk is om duidelijk te weten wat de standaard medische behandeling voor elk geval is.

Wat wordt aanbevolen is breng onze hond naar een dierenkliniek Zodat de deskundige degene is die de aangewezen behandeling kan bepalen om de blaffende hoest te kunnen genezen.

Bij die honden dat er zowel bederf als gebrek aan eetlust aanwezig is, is het belangrijk dat we ervoor kunnen zorgen dat ze de minimale hoeveelheid water consumeren die door de specialist is voorgeschreven om dit te doen. voorkomen dat uitdroging optreedt bij onze hond, evenals om elk van de secreties die in de luchtwegen worden afgezet te kunnen verdunnen en om ventilatie te kunnen bevorderen.

Er is een vaccin dat is ontworpen om onze hond tegen deze ziekte te beschermen. Desalniettemin, dit is een vaccin dat niet in alle landen beschikbaar is en daarom kunnen we deze ziekte niet altijd voorkomen.

Medische betekenis van laryngotracheitis

- Zeer besmettelijke luchtwegaandoening bij honden.

- Honden in het algemeen ze herstellen na een paar dagen of weken.

- Samenwerking tussen verschillende pathogenen, bacterieel of viraal (multifactoriële ziekte):

• Bordetella bronchiseptica (bacteriën)
• Tast de wimpers van de luchtpijp en bronchiën aan
• Canine caninfluenza-virus (CIPF)

- Vaak geïsoleerd.

- Het tast alleen het oppervlak van het epitheel van de luchtwegen aan (neusholten, strottenhoofd, luchtpijp, bronchiën, bronchiolen) en de peribronchiale lymfeklieren.

- De infectie produceert virusdeeltjes in de vorm van aërosolen die zich snel van hond op hond verspreiden.

- Experimenteel geïnfecteerde honden met milde symptomen, in tegenstelling tot een natuurlijke infectie.

- In combinatie met B. bronchiseptica of mycoplasma's wordt een typische kennelhoest waargenomen.

- Zelfs zonder klinische symptomen worden pathologische laesies nog steeds geïdentificeerd, met name een tracheobronchitis die ongeveer 2 weken aanhoudt.

- Neutraliserende antilichamen verschijnen veel later (ten minste 10 dagen na infectie) en piektiters worden bereikt na 3-4 weken.

- Het virus kan meestal na 8-9 dagen uit de keelholte worden geïsoleerd of totdat antilichamen detecteerbaar zijn.

- Het virus lijkt niet persistent te zijn bij honden.

- Gezien bij honden met een gebrek aan immuniteit voor CAV-1.

- Het verschijnt in niet-gevaccineerde honden en puppy's ze hebben de bescherming van maternale antilichamen verloren.

- Geïsoleerd van de luchtwegen van honden.

- Het virus houdt lange tijd (enkele weken) aan.

- Ernstige tracheobronchitis in combinatie met mycoplasma en B. bronchiseptica.

- Groei in de luchtwegen en vermoedelijk in het darmkanaal.

- Uitgescheiden met respiratoire afscheidingen en ook gevonden in uitwerpselen.

- Antilichamen verschijnen eerder dan voor CPIV.

- Het virus werd 8-9 dagen na infectie geïsoleerd uit keeluitstrijkjes. Later, het virus blijft verborgen in cellen zonder mogelijke reiniging.

- Het wordt meestal meer aangetroffen bij niet-gevaccineerde honden dan bij oudere honden met een voorgeschiedenis van vaccinatie tegen hepatitis bij honden.