Honden lijden ook als ze lange tijd thuis blijven, als ze niet worden meegenomen voor een wandeling, zelfs niet naar het dichtstbijzijnde park, het plein of een andere plek waar ze hun best kunnen doen. fysieke behoeften (vast en vloeibaar) en tegelijkertijd betekent het dat ze hun huis tijdelijk verlaten.
Ze zijn soms verdrietig, andere keren schreeuwen of huilen ze als de deur dicht is en ze alleen worden gelaten, we kunnen ook hun onenigheid met eenzaamheid of opsluiting wanneer we ons realiseren dat hij heeft gebroken welk breekbaar ding hij ook heeft bereikt, een andere manier is dat de deur is bekrast, ze urineren en poepen ook met meer intensiteit of vaker dan normaal, zelfs de buren klagen over het gekrijs of gejammer van de hond .
Wat te doen voor deze evenementen?
Het verstandigste om te doen voordat deze trieste realiteit wordt bereikt, is de tijd van eenzaamheid bij honden tot een minimum te beperken, proberen mensen die voor honden zorgen, met ze uit te laten en te proberen. ze nemen ze mee om zichzelf te ontlasten, om te delen met andere honden, om aan andere plaatsen te snuffelen, om te rennen, om je vrij te voelen, kortom, ze maken het leven draaglijker en aangenamer, uiteindelijk wil je ze het onvermijdelijke gezelschap maken.
Er zijn geldige redenen waarom het onvermijdelijk is om deze kleine dieren met rust te laten, een daarvan is de gebrek aan iemand om voor hen te zorgen of hen gezelschap te houden terwijl de eigenaar naar het werk gaat, zijn werkdag naleeft, naar de universiteit of het studiecentrum moet of hij is geconfronteerd met een eventualiteit van sociale, sportieve of andere aard en hij moet afwezig zijn van huis.
Een andere reden is dat er is een gebrek aan centra of sites die als kinderdagverblijf fungeren hoektanden terwijl hun eigenaren om de genoemde redenen afwezig zijn.
Wat zoveel mogelijk moet worden vermeden, is dat vervallen van eenzaamheid niet meer dan 12 of 14 uur per dag overschrijden en die komen niet zo vaak voor, want je zou het risico kunnen lopen dat de honden eraan wennen om alleen te zijn en niet blij en dankbaar zijn als hun baasjes naar huis terugkeren.
En als er een geval is, dat het is overgelaten aan de zorg in een kinderdagverblijf of bij een buurman of vriend, kunnen ze uiteindelijk wennen aan die vriend of buurman door de soort steun, zorg en genegenheid die ze van hen krijgen en dit leidt ertoe dat ze eraan wennen en bijgevolg zullen ze niet meer naar huis willen.
Idealiter zouden ze alleen thuis kunnen blijven en tegelijkertijd met een soort virtuele metgezel die hen, vanuit het kantoor of vanaf de plaats waar de eigenaar is, een soort gezelschap kan bieden, hetzij door met hen te praten via een geluids- of videomechanisme waarvan zij denken dat ze dat zijn niet alleen, dat ze worden begeleid en dus op die manier tegelijkertijd onder toezicht en assistentie worden gehouden.
De eenzaamheid van deze dieren kan ons er in sommige gevallen toe leiden dat ze ongrijpbaar zijn, dat ze genegenheid afwijzen, dat ze geen voedsel willen ontvangen, dat ze terughoudend zijn, met een gebrek aan eetlust, tekenen van verdriet en ze willen alleen blijven slapen en weg in een hoek van het huis, dus in deze situatie is het raadzaam om naar de dierenarts of een specialist in het gedrag van deze dieren te gaan en op zoek te gaan naar andere alternatieven zodat de hond voelt zich geliefd en geaccepteerd door de familiegroep waartoe hij behoort.
Honden zijn net als mensen het zijn kwetsbare wezensZe vinden het leuk om te delen, in een groep te zijn, te spelen, te wandelen maar altijd in het gezelschap van iemand, hetzij tussen groepen honden of met dezelfde mensen, op zo'n manier dat ze zich beschermd, verwend, verzorgd, gevoed en boven voelen. Ze begrijpen allemaal dat u tot een gezin behoort en dat ze daarom als nog een lid van de familie zullen worden behandeld.