Geschiedenis van de huisdiervoedingsindustrie

Vandaag ga ik een hot topic behandelen, althans naar mijn mening. De oorsprong en geschiedenis van de hondenvoerindustrieEvenals hun productiesystemen, de plaats waar ze deze grondstoffen krijgen of waarom het hondenvoer de prijs waard is die ze hebben, zouden vragen moeten zijn die we onszelf stellen als we onze hond echt gezond willen hebben.

Zoals ik bij andere gelegenheden heb gezegd, als we geloven in de zin ¨We zijn wat we eten¨,Wat is onze hond als hij white label-voer van 20 en 20 kilo eet?​ Als ik in het onderwerp geïnteresseerd ben, begin ik te beven. Wat voedde ik mijn beste vrienden? ... en de reacties waren niet prettig ...

Ik laat je gewoon achter met deze briefing Geschiedenis van de huisdiervoedingsindustrie​ Houd vast aan de stoel die de leercurve, het gaat geweldig worden.

Herkomst van de industrie.

Het eerste merk hondenvoer

Er is een enorm verschil tussen wat wij denken dat de hondenvoerindustrie is en wat het werkelijk is, om nog maar te zwijgen van de enorme zwendel die het vertegenwoordigt voor de consument, die gelooft dat ze een uitgebalanceerd en voedzaam voer kopen dat is afgestemd op de behoeften van de behoeften. van uw dier, om echt te kopen, een onuitputtelijke bron van problemen voor hem en zijn hond.

In 1860 werd het eerste voer speciaal voor honden gemaakt is gemaakt door een Amerikaanse elektricien, James spratt die de "hondentaart" bereidde - gemaakt met tarwe, groenten en kalfsbloed. Andere bedrijven volgden en hondenvoer gebakken met granen Ze betraden de markt voor diervoeding, die voorheen werd gedomineerd door slagers.

Vanaf deze eerste decennia van bestaan ​​van het product werd al gezocht naar de maximale winstgevendheid (zoals bij alle bedrijven) en fabrikanten vinden dat het veel goedkoper en gemakkelijker is om voer op basis van granen en granen op te slaan​ Dit zorgt ervoor dat het type dieet waarop het dieet van het dier was gebaseerd, begint te veranderen van wat het echt nodig heeft, volgens een industriële norm die gekenmerkt wordt door het zoeken naar het maximaal mogelijke voordeel ten koste van wat dan ook, zelfs om de consument te misleiden.

In de jaren dertig werd droog hondenvoer geïntroduceerd, bij de vleesmaaltijd van het bedrijf Gaines
Voedsel bedrijf​ Voor bedrijven als Nabisco, Quaker Oats en General Foodsvormde de opkomende markt voor huisdierenvoeding een kans om anders nutteloze bijproducten op de markt te brengen als winstgevende bronnen van inkomsten. Dat wil zeggen, alles wat ze voorheen moesten weggooien omdat ze het op geen enkele manier op de markt konden brengen, nu was het pure winst.

Verkocht met als belangrijkste voordeel het gemak van het niet hoeven koken voor het dier, werden granen voornamelijk opgenomen in het recept voor de maaltijd in ballen, Ze creëerden een product met een zeer lange houdbaarheidsdatum, en dat door koolhydraten ook nog eens een goedkope energiebron was, hoewel totaal in strijd met de fysieke behoeften van de hond aan dierlijke eiwitten en levende enzymen voor de juiste voeding.

In 1960 beweerden voedselproducenten dat hun producten goede kwaliteit boden omdat ze gebruikten granen en vleesafvalproducten die niet geschikt waren voor menselijke consumptie, wat niet veel logisch is. Hoewel ze erkenden dat vers vlees en groenten uitstekende voedingsmiddelen waren, Voedselfabrikanten voerden aan dat katten en honden goedkoop met fabrieksafvalproducten konden worden gevoerd en toch gezond konden zijn. De exploitanten van de molen bleven een goede markt hebben voor hun graanbijproducten, terwijl de slachthuizen een markt vonden voor hun anders nutteloze vleesbijproducten en dus was iedereen tevreden. Behalve jij en je hond natuurlijk.

Compleet voedsel

In de gekke jaren 70 was het gemak van verpakt hondenvoer het eerste dat aan het publiek werd verkocht.
Het voer was veel sneller en hygiënischer dan je aan het koken te brengen en al het vuil op te ruimen van het voeren van het hondenvoer dat door hun baasjes was gekookt.
Petfoodbedrijven Ze hebben het label Complete Food uitgevonden, waarmee ze de consument vertelden dat dit voer alles bevatte wat ze nodig hadden voor hun hond, en ze begonnen de boodschap te verspreiden dat zelfgemaakt hondenvoer gevaarlijk en schadelijk voor hen was, behalve dat het duurder was. Bij het voer hoefden ze niets anders te geven, geen voedingssupplementen of vitamine-inname of iets dergelijks. Het voer was het beste, het hondenpanacee.

Carlos Alberto Gutiérrez, honden voedingsdeskundige en dierenarts, Hij vertelt ons in zijn boek over de exclusieve voedingsmiddelen die exclusief te koop zijn bij dierenartsen "De schandalige waarheden van hondenvoer".

Er worden speciale diëten geïntroduceerd die zijn samengesteld voor specifieke ziekten of problemen bij huisdieren - speciale diëten waren (en zijn nog steeds) vaak iets meer van hetzelfde voedsel in een andere verpakking.
De introductie van speciale diëten projecteerde de voeding van huisdieren als complex, en liet mensen stilzwijgend zien dat ze meer naar het advies van hun dierenarts moesten luisteren dan naar hun gezond verstand. Het kopen van hondenvoer breidde zich uit van supermarkten naar dierenklinieken.

Er is een noodzakelijke medewerker om een ​​visie te krijgen om het juiste te doen bij het kopen van pellets voor onze hond hoe voedsel dierenartsen zijn​ Ze vertellen je dat het gezondste voor de hond het voer is en je neemt het als vanzelfsprekend aan omdat het je dierenarts is die het je vertelt. Het spijt me u te moeten zeggen dat dit niet zo is. Een dierenarts is niet opgeleid tot voedingsdeskundige voor honden, zoals een oseopata, hoeft het niet te weten wat het gezondste dieet voor een mens is. Je zult alleen maar begrippen hebben.

Als we onze hond voeren, gaan we ervan uit dat onze voeding ook voor hen geschikt is, en dat is hetzelfde gebeurt met een dierenarts die geen voedingsdeskundige is voor honden.

Aan de andere kant, wanneer ik een dierenarts ontmoet en hij me hartstochtelijk de voortreffelijkheid van diergeneeskundig voer verkoopt, hoe ze het leven van de hond verlengen, hem op een evenwichtige manier voeren, enz., Enz., Stel ik hen altijd dezelfde vraag:

Als het zo gezond is, waarom eet u dan uw voer niet op?

Het antwoord op deze vraag is meestal stilte.

Nu is alles Premium

In de jaren 80, verkocht als meer voedingswaarde en met verschillende formules voor alle levensfasen, de overgrote meerderheid van 'premium' voedingsmiddelen gebruikten nog steeds de oude normen - veel granen, veel koolhydraten, weinig vlees en weinig eiwitten.

In de jaren 90 begon informatie over voer en zwarte legendes erover te verschijnen. In een tijd dat mensen zich er meer van bewust begonnen te worden dat ze aten en hoe belangrijk het is voor hun leven, raakten ze geïnteresseerd in het dieet van hun hond. Dit leidde tot voedingsmiddelen genaamd "Volkorengranen", en producenten begonnen met het promoten van specifieke ingrediënten (zoals biologische granen) dat ze geschikter waren voor mensen dan voor het verzorgen van hun honden​ En dus waren bijna alle "hele" voedingsmiddelen nog steeds gebaseerd op granen en koolhydraten en dat ze allesbehalve compleet warenVanuit het oogpunt van een hond of kat gingen ze naar markten en dierenwinkels met als motto het beste voor uw dier te zijn. Misleiding ronduit.

En hoe is de industrie nu Antonio?

Nou, het gaat min of meer hetzelfde als aan het begin van de eeuw, want hoewel de markt voor hondenvoer evolueert, hetzelfde huisdiervoer wordt nog steeds gemaakt van oververwerkte grondstoffen. De meeste conventionele huisdiervoeders van tegenwoordig bevatten nog steeds meer dan 50% granen en bijna evenveel koolhydraten. Is het voer van vandaag gezonder dan voorheen? We kunnen zeggen dat het hetzelfde is, maar met meer marketing er bovenop.

Volgens het White Paper van het merk Kampioen voedsel:

Al zijn de hedendaagse consumenten beter opgeleid en zich meer bewust van de ingrediënten van voedsel uw huisdieren - de meeste mensen zijn niet op de hoogte van belangrijke maatregelen voor voedselkwaliteit zoals de hoeveelheid koolhydraten in voer voor huisdieren, en weet niet hoe ze de kwaliteit ervan moeten bepalen eiwit of vet. Granen worden als gezond beschouwd voor mensen, en droog voedsel voor huisdieren is altijd gemaakt van granen - twee belangrijke redenen waarom consumenten granen accepteren als onderdeel van het dieet van hun huisdier. Granen zijn er altijd geweest, dus worden ze meestal niet in twijfel getrokken.

Op de vraag of granen en koolhydraten geschikt zijn voor hun honden en katten, merken de meeste consumenten dat ze geen deel uitmaken van het natuurlijke dieet voor honden of katten. Ondanks door dierenartsen aanbevolen vorderingen op de markt en 'hele diëten', is het voedsel de afgelopen 40 jaar niet echt veel veranderd. Conventioneel huisdiervoer wordt nog steeds gemaakt door dezelfde bedrijven en bevat nog steeds weinig eiwitten, veel koolhydraten en gemaakt met dezelfde hoge percentages granen (dit geldt vooral voor diëten van dierenartsen). Zoals de geschiedenis heeft aangetoond, zullen fabrikanten van diervoeding voedingsmiddelen produceren die in de eerste plaats zijn ontworpen met het oog op hun uiterlijk voor de consument. Dit gebeurt over het algemeen tegen de laagste kosten en het hoogste gemak, in plaats van een geschikter voer voor honden en katten te maken. 

Daarom gaan we door met hetzelfde of slechter dan aan het begin van de eeuw, met een dieet voor onze huisdieren op basis van granen en bijproducten van de menselijke voedingsindustrie, met veel koolhydraten en weinig vet en dierlijk eiwit. Dat toegevoegd aan de lage kwaliteit van de grondstof waaruit ze zijn verkregen, maakt de voedingswaarde van het voer voor honden (en katten) niet aan te raden vanuit voedingsoogpunt voor onze dieren, omdat het hen meer problemen zal bezorgen dan een ander ding. In een vorig artikel heb ik het over dit onderwerp, in Honden en voedselstress.

De echt alarmerende vraag is niet dat het industriële voer dat ze aan ons verkopen, vanuit elk oogpunt slecht is of dat we niet weten dat ze aan ons verkopen. De echt belangrijke vraag naar mijn mening is hoe ze ons, als voedingsbedrijven in de diersector, voor de gek houden systematisch de relatie tussen fabrikant en klant schenden door middel van marketingcampagnes die emoties gebruiken om ons te pakken te krijgen voor een zak met iets dat voedzaam zou moeten zijn voor onze hond, aangezien het is wat het in de verpakking stopt, tot 93 eu voor 15 kilo en dat toch voedingskundig gezien is het niet iets anders dat een onuitputtelijke bron van problemen voor de gezondheid van ons dier is.

En nu ik je heb verteld hoe, ga ik je vertellen wie.

Productfabrikanten

Als we naar een bak met hondenvoer kijken, zien we op de foto stukjes schoon en rood vlees, verse groenten, graankorrels of tarwe, kip ... Ik herinner me hoe ik mezelf als kind afvroeg toen ik naar de feed: En hoe is die biefstuk in deze shit terechtgekomen die niet naar vlees of kip ruikt of iets anders eetbaars?

Die afbeeldingen maken duidelijk wat producenten van hondenvoer willen, waarvan wij denken dat het is wat onze hond eet als hij hem hun product geeft. De media, door middel van goed uitgevoerde marketingcampagnes, vol met advertenties van blije honden die vrij rondlopen terwijl voerballen in de lucht zweven, zijn degenen die ons het idee hebben bijgebracht dat het beste voor onze honden is om ze te geven wat ik denk . En dat is het beeld dat voerfabrikanten willen dat u ziet en gelooft.

Volgens Eva Martin van de pagina Canine Food.com:

Wat de meeste consumenten niet weten, is dat de petfood-industrie een verlengstuk is van de menselijke voedselketen en de landbouwsector. huisdiervoer is een handige manier om slachtafval, granen die als "ongeschikt voor menselijke consumptie" worden beschouwd en soortgelijke afvalproducten die in winst worden omgezet, af te voeren. Dit afval omvat de darmen, uiers, koppen, hoeven en delen van mogelijk zieke en kankerachtige dieren.

Maar wie zijn de grote haaien in deze branche? Wie zijn de producenten van het voer van onze honden? ... wacht even, bochten komen eraan ...

Ik wend me tot Eva Martin van de pagina Alimentacion Canina.com, waar ze een zeer uitgebreid artikel over schrijft het onderwerp Gezonde voeding voor onze huisdieren?​ In dit artikel onthult hij wie de gezichten van de branche zijn:

De petfoodmarkt werd de afgelopen jaren gedomineerd door de overname van grote bedrijven door nog grotere bedrijven. Met $ 15 miljard per jaar op het spel in de VS en snel groeiende buitenlandse markten, is het geen wonder dat sommigen honger hebben naar een groter stuk van de taart.

Nestlé Purina heeft gekocht om te vormen Nestlé Purina Dierenverzorging,sommige bedrijven houden van  (Fancy Feast, Alpo, Friskies, Mighty Dog Chow, Cat Chow, Puppy Chow, Kitten Chow, Beneful, Uno, PROPLAN, delicat, HiPro, Kit'n'Kaboodle, Tender Vittles, Purina Veterinary Diets).

Del Monte slokte Heinz op (MeowMix, Gravy Train, Kibbles 'n Bits, Wagwells, 9Lives, Cycle, Skippy, Nature's Recipe en traktaties voor huisdieren Milk Bone, Pup-Peroni, Snausages, Pounce).

MasterFoods is eigenaar van Mars, Inc., dat heeft geconsumeerdKONINKLIJKE CANIN(Stamboom, Waltham's, Cesar, Sheba, Temptations, Goodlife Recept, Sensible Choice, Excel) ...

Andere grote producenten van diervoeding zijn niet goed bekend op de markt voor huisdieren, hoewel veel van hun producten voor persoonlijke verzorging ingrediënten gebruiken die zijn afgeleid van dierlijke bijproducten:

Colgate-Palmolive gekocht Hill's Science Diet (opgericht in 1939) in 1976 (Hill's Science Diet, Prescription Diets, Nature's Best).

Sommige privéfabrieken (die voedsel maken voor andere merken zoals Kroger y Wal-Mart) en co-packers (die voer produceren voor andere petfoodfabrikanten) zijn ook belangrijke spelers. Drie grote bedrijven zijn Doane dierenverzorging,Diamond en Menu Foods, die voedsel produceren voor tientallen merken.

Veel grote diervoederbedrijven in USA Het zijn dochterondernemingen van gigantische multinationals. Zakelijk gezien past diervoeding heel goed bij bedrijven die menselijke producten maken. Multinationals hebben hun koopkracht vergroot, bedrijven die voedselproducten voor menselijke consumptie maken, hebben een eigen markt om van hun afvalproducten te profiteren, en de divisies voor huisdiervoeding hebben een betrouwbaardere kapitaalbasis en, in veel gevallen, een gemakkelijke bron van ingrediënten. .

Het Pet Food Institute - de brancheorganisatie van diervoederfabrikanten, heeft het gebruik van bijproducten in diervoeding erkend als extra inkomen voor verwerkers en producenten: huisdieren, maar creëerde ook winstgevende nieuwe markten voor Amerikaanse landbouwproducten en bijproducten van vleesverpakkingen, gevogelte en andere voedingsindustrieën die voedsel bereiden voor menselijke consumptie.

Een ander gegeven waarmee rekening moet worden gehouden, zijn de lage hygiënische omstandigheden rond de industriestandaard. Hierdoor worden hele batches of hele productlijnen besmet. De FDA (Amerikaanse Food and Drugs Administration) Ik publiceer op haar website een lijst met alle merken die aan de consumptie zijn onttrokken omdat ze een gevaar vormen voor de consumptie van ons dier (Terugroepacties en opnames 05/04/2015)​ Als je naar de lijst kijkt, De redenen voor het verwijderen van deze producten zijn meestal te wijten aan bacteriële besmetting of het opnemen van allerlei elementen, van metalen elementen zoals ijzer of koper tot onbekende materialen. Ja meneer. Wat je net hebt gelezen. Aanwezigheid van onbekende materialen voor een controlebureau​ Het leek me erg sterk, ik weet niet hoe het met je zit.

Eva Martin vertelt ons in haar artikel over hondenvoeding op haar pagina:

De overgrote meerderheid van droogvoer wordt gemaakt met een machine die een extruder wordt genoemd. Ten eerste worden de materialen gemengd volgens een recept dat is gemaakt met behulp van computerprogramma's die de voedingswaarde van elk voorgesteld ingrediënt leveren. Maïsglutenmeel heeft bijvoorbeeld meer eiwitten dan tarwemeel. Omdat de extruder dezelfde hoeveelheid zetmeel en een lage luchtvochtigheid nodig heeft om goed te werken, voeren droge ingrediënten - zoals vlees- en beendermeel, meel en granen de boventoon.

De massa wordt in de schroeven van een extruder gevoerd. Het wordt onderworpen aan stoom en hoge druk, omdat het door matrijzen wordt geduwd die de vorm van het eindproduct bepalen, net als de spuitmonden die worden gebruikt bij het decoreren van cake. Terwijl de warmte naar buiten komt, wordt het onder druk staande deeg uit de extruder door een reeks snel draaiende messen in kleine stukjes gesneden. Als de massa de normale luchtdruk bereikt, zet het uit en verandert het in zijn uiteindelijke vorm. Het voedsel laat men drogen, en dan wordt het meestal bestrooid met vet of andere verbindingen om het smakelijker te maken. Gekoeld kan het worden verpakt.

Hoewel het kookproces de bacteriën in de ingrediënten doodt, kan het eindproduct meer bacteriën opnemen tijdens het daaropvolgende droog-, coating- en verpakkingsproces. Sommige deskundigen waarschuwen dat als droog voedsel nat wordt, oppervlaktebacteriën zich kunnen vermenigvuldigen en dieren ziek kunnen maken. Meng geen droogvoer met water, melk, ingeblikt voedsel of andere vloeistoffen.

Over het algemeen vragen we ons niet eens af waar het dieet van uw hond vandaan komt of hoe ze het voer maken.

Niettemin…Heb je je ooit afgevraagd hoe ze het voer van je hond maken?

Het magische recept.

Nu ga ik het hebben over hoe het is gemaakt en waar hondenvoer van wordt gemaakt. Laten we het eerst hebben over de grondstoffen waaruit deze producten zijn gemaakt.

Als ze je vertellen dat het voer van je hond kip of rundvlees bevat, stellen we ons allemaal een stuk kip of rundvlees voor zoals we het allemaal kennen. Niets is minder van de realiteit. Het is eerder om de hond, de snavel, de kuif, de veren en de poten te geven. Ik vraag me af: Welke voedingswaarde hebben deze delen van de kip? Reageer nog niet.

Terugkomend op het artikel van Eva Martin van Alimentacion Canina.com:

Honden en katten zijn carnivoren en kunnen het beste worden gedaan op basis van vlees. Het eiwit in droog voedsel (voer) is afkomstig van verschillende bronnen. Wanneer runderen, varkens, kippen, lammeren en andere dieren worden geslacht, wordt spierweefsel van het karkas geknipt voor menselijke consumptie, samen met de weinige organen die mensen graag eten, zoals tongen en likdoorns.

Ongeveer 50% van alle voedingsmiddelen van dierlijke oorsprong wordt echter niet in menselijke voeding gebruikt. Wat overblijft van het karkas - koppen, benen, botten, bloed, darmen, longen, milt, lever, ligamenten, vetresten, ongeboren baby's en elders consumeren over het algemeen geen wezens van mensen, andere producten die worden gebruikt in voedsel voor huisdieren, en dierlijk voedsel, zijn meststoffen, industriële smeermiddelen, zeep, rubber en andere producten. Deze "andere onderdelen" staan ​​bekend als "Bijproducten". De bijproducten worden gebruikt in pluimvee- en veevoeder, maar ook in voer voor huisdieren.

Het voerproductieproces is eenvoudig uit te leggen:

1. Eerst nemen ze de overgebleven delen van de menselijke voedingsindustrie en zetten ze op 3000 graden om er meel van te maken.
2. Ze extruderen het vervolgens om het die bolvorm te geven.
3. Ten slotte behandelen ze het voer met industriële chemische toevoegingen zodat uw hond ze kan eten.
4. Ze verpakken het en verkopen het u voor zoveel mogelijk geld.

Industriële toevoegingen of hoe u uw hond beetje bij beetje kunt vergiftigen

Bij Alimentacion Canina.com vertellen ze ons over additieven:

Veel chemicaliën worden aan commercieel voedsel toegevoegd om de smaak, stabiliteit, eigenschappen of het uiterlijk van voedsel te verbeteren. De componenten bieden geen enkele voedingswaarde. Sommige toevoegingen zijn onder meer emulgatoren om te voorkomen dat water en vet zich afscheiden, antioxidanten om te voorkomen dat vet ranzig wordt, en kunstmatige kleur- en smaakstoffen om het product aantrekkelijker te maken voor consumenten en smakelijker voor hun huisdieren.

Een breed scala aan toevoegingen is toegestaan ​​in diervoeder en diervoeding, vitamines en mineralen niet meegerekend. Ze worden niet allemaal daadwerkelijk in voer voor huisdieren gebruikt. Additieven kunnen specifiek zijn goedgekeurd, of ze kunnen vallen in de categorie "algemeen erkend als veilig" (GRAS).

Additieven: Antiklontermiddelen, Antiklontermiddelen, Antimicrobiële middelen Antioxidanten (kunnen natuurlijke of potentieel schadelijke) kleurstoffen zijn, Specerijen, verharders, droogmiddelen, emulgatoren, Etherische oliën, Aroma-versterkers
Bevochtigingsmiddelen, rijsmiddelen, smeermiddelen, smaakstoffen, granuleringsmiddelen en bindmiddelen, petroleumderivaten pH-controlemiddelen, Conserveringsmiddelen, Specerijen, Specerijen, stabilisatoren, zoetstoffen, textuur, verdikkingsmiddelen.

Alle commerciële dierenvoeding moet worden geconserveerd om ze vers en aantrekkelijk te houden voor onze huisdieren. Inblikken is op zichzelf een conserveringsbehandeling, dus ingeblikt voedsel heeft mogelijk weinig of geen hulp nodig. Sommige conserveermiddelen worden door leveranciers aan ingrediënten of grondstoffen toegevoegd, andere kunnen door de fabrikant worden toegevoegd.​ De Amerikaanse kustwacht eist bijvoorbeeld dat vismeel grotendeels wordt geconserveerd ethoxyquin of gelijkwaardige antioxidant.

Omdat fabrikanten ervoor moeten zorgen dat droog voedsel een lange houdbaarheid heeft (doorgaans 12 maanden) om eetbaar te blijven tot verzending en opslag, worden de vetten die in voer voor huisdieren gebruikt worden geconserveerd met synthetische of "natuurlijke" conserveermiddelen. Synthetische conserveermiddelen zijn onder meer butylhydroxyanisol (BHA) en butylhydroxytolueen (BHT), propylgallaat, propyleenglycol (ook gebruikt als een minder giftige versie van antivries voor auto's) en ethoxyquine. Voor deze antioxidanten is er weinig informatie over hun toxiciteit, veiligheid, interacties of chronisch gebruik van huisdiervoer dat elke dag kan worden gegeten voor het leven van het dier. Propyleenglycol is verboden in kattenvoer omdat het bloedarmoede veroorzaakt bij katten, maar het is nog steeds toegestaan ​​in hondenvoer.

Potentieel kankerverwekkende stoffen zoals BHA, BHT en ethoxyquine zijn toegestaan ​​op relatief lage niveaus. Het gebruik van deze chemicaliën in voer voor huisdieren is niet grondig bestudeerd en langdurige opbouw van deze stoffen kan uiteindelijk schadelijk zijn. Vanwege twijfelachtige gegevens in de oorspronkelijke studie over de veiligheid ervan, heeft de fabrikant van Ethoxyquin, Monsanto, er was een nieuwe en meer rigoureuze studie nodig. Dit werd beëindigd in 1996. Hoewel Monsanto geen significante toxiciteit vond die verband hield met "zijn eigen product", verzocht het FDA Centrum voor Diergeneeskunde in juli 1997 de fabrikanten vrijwillig het maximale niveau van ethoxyquin met de helft te verminderen, tot 75 delen per miljoen. Terwijl sommige critici van huisdiervoer en dierenartsen geloven dat ethoxyquine een belangrijke oorzaak is van ziekten, huidproblemen en onvruchtbaarheid bij honden, beweren anderen dat het het veiligste, sterkste en meest stabiele conserveermiddel voor huisdiervoer is. Ethoxyquin is goedgekeurd voor gebruik in menselijke voeding voor het conserveren van specerijen, zoals cayennepeper en chilipoeder, met een gehalte van 100 ppm - maar het zou voor zelfs de meeste specerijenliefhebbers erg moeilijk zijn om de hele dag zoveel chilipoeder te consumeren als een hond die elke dag droogvoer eet. Ethoxyquin Het is nooit getest op veiligheid bij katten. Desondanks wordt het veel gebruikt in de diergeneeskundige voeding voor honden en katten.

Veel fabrikanten van diervoeding hebben gereageerd op de bezorgdheid van de consument en gebruiken nu 'natuurlijke' conserveermiddelen zoals vitamine C (ascorbaat), vitamine E (mengsel van tocoferolen), y rozemarijn oliën, kruidnagel of andere kruiden om het vet in uw producten te behouden. De houdbaarheid is echter korter - slechts ongeveer 6 maanden.

Aan afzonderlijke ingrediënten, zoals vismeel, kunnen conserveermiddelen zijn toegevoegd voordat ze de producenten van diervoeding bereiken. Volgens de federale wetgeving moeten vetbeschermers op het etiket worden vermeld, maar diervoederbedrijven houden zich niet altijd aan deze wet. (het is mogelijk dat het vismeel wordt geconserveerd met Ethoxyquin zonder dat het wordt weerspiegeld in de ingrediënten van het product, aangezien het wordt opgenomen door de leverancier van het meel en niet door de diervoederfabriek.)

Conclusies trekken

Ik ga je nog een keer duidelijk vertellen: ik denk = vergif

Elke keer als ik een van die items zie, waar Ze vertellen ons over de voordelen van feed door pseudojournalisten van gemiddelde lengte die zich toeleggen op het kopiëren van de artikelen die ze zien van andere pseudojournalisten van gemiddelde lengte.Alsof ze papegaaien zijn, realiseer ik me dat ze zich niet bewust zijn van de schade die ze aan de samenleving en dieren toebrengen met hun trieste beroepspraktijken. Tussen hen en dierenartsen, die de verkoop van voer niet onder hun professionele taken zouden moeten hebben, hebben ze een beeld gecreëerd rond het voer, en dat is precies waar hondenvoermerken naar op zoek zijn.Zegt Purina, Hill's of Royal Canin.

Elke keer als ik iemand vraag wat hun hond eet, en ze vertellen me dat ik goed denk, en dan vertellen ze me een supermarktmerk, Ik hallucineer met de omvang van het bedrog waaraan ze ons onderwerpen.

Groeten en het volgende dat ik je breng is een hondenvoer gids.

Zorg voor je honden.