Heupdysplasie bij honden

Heupdysplasie komt meestal voor bij honden die aan de bovengenoemde voorwaarden voldoen, maar er zijn manieren om ze te voorkomen om een ​​betere kwaliteit van leven voor huisdieren te bereiken en lijden te voorkomen. Dit artikel bevat belangrijke informatie die eigenaren kan helpen deze ziekte bij huisdieren te voorkomen of te voorkomen.

Bij het documenteren over de kenmerken en verzorging van een bepaald hondenras, valt bepaalde informatie tussen de verschillende honden altijd samen. Een woord dat continu wordt herhaald onder ziekten van genetische oorsprong, overgewicht of van middelgrote tot grote rassen is de heupdysplasie.

Concept en oorzaken van dysplasie bij honden

Heupdysplasie is de naam waaronder een erfelijke botziekte bekend is die zich kan manifesteren bij puppy's van vier tot vijf maanden oud. Ze komen ook voor bij mensen, maar dit artikel gaat alleen in op dysplasie bij honden.

Deze ziekte is degeneratief en bestaat uit de vervorming van het heupgewricht. Dit verwijst naar het bevestigingspunt van de kop van het dijbeen met de heupkom.​ De misvorming kan pijn en kreupelheid veroorzaken en wordt een serieus probleem voor het huisdier. De constante wrijving veroorzaakt slijtage van het dijbeen en de heup waardoor artrose ontstaat.

Oorzaken

Omdat het een aangeboren probleem is, is de belangrijkste oorzaak genetische overerving. Echter er zijn factoren waardoor het zelfs bij honden kan voorkomen, zonder deze aanleg en bij degenen die het wel hebben, de aandoening verergeren. Overgewicht is bijvoorbeeld een behoorlijk schadelijke factor, vooral bij puppy's. Een zittend leven en overmatige lichaamsbeweging zijn ook contraproductief, dat wil zeggen onevenwichtigheden in lichamelijke activiteit. Voedsel is een fundamentele factor want als dit niet in evenwicht is en in overeenstemming met de voedingsbehoeften van het huisdierenras, veroorzaakt het zwaarlijvigheid of een zwak skelet dat vatbaar is voor ziekten.

Gerelateerd artikel:

Tips voor het kiezen van het beste voer voor uw hond

Grote en grote rassen zijn het meest vatbaar voor heupdysplasie​ De belangrijkste reden voor deze omstandigheid is precies het gewicht en de grootte. Er moet ook rekening mee worden gehouden dat de groei van deze rassen sneller is en dat elke hormonale afwijking verhindert dat de botten de voedingsstoffen ontvangen die nodig zijn voor hun ontwikkeling, waardoor ze vatbaarder worden voor de ziekte.

Recente studies van de University of California Veterinary School hebben belangrijke resultaten opgeleverd die een verband leggen tussen vroege castratie (uitgevoerd vóór zes maanden) en heupdysplasie. Deze conclusie werd bereikt na verificatie daarvan Gecastreerde puppy's hadden 50% meer kans om de ziekte te ontwikkelen. Gewicht is een andere belangrijke factor als oorzaak van dysplasie en verwijst niet alleen naar het lichaamsgewicht van het huisdier, maar ook naar wat het kan dragen als het een functie vervult die deze vereiste heeft. De plotselinge bewegingen en slecht uitgevoerde oefeningen het zijn ook factoren die de kans op dysplasie vergroten.

Symptomen van dysplasie bij puppy's en volwassenen

Het is belangrijk om de symptomen van dysplasie te kennen, aangezien ze afhankelijk zijn van het moment waarop de ziekte zich voordoet en de ernst, de preventie- en zorgstrategieën die worden uitgevoerd. Huisdieren vóór het jaar vertonen de volgende symptomen van dysplasie, ze zitten lang en weinig lichamelijke activiteit vertonen​ Puppy's klagen vaak als ze grof worden bespeeld. Ze vermijden ook angst en onzekerheid op trappen en hun achterpoten zijn zwak en dicht bij elkaar.

Volwassen honden hebben symptomen die worden gecompliceerd door het ontstaan ​​van artrose. Over het algemeen vertonen ze echter duidelijke pijn en kreupelheid. Loopt met bewegingen vergelijkbaar met die van konijnen, dat wil zeggen met de twee achterpoten tegen elkaar of overdreven heupbewegingen.

Het toont moeilijkheden of traagheid van beweging bij koud weer en 's ochtends, spierontwikkeling in de voorste ledematen, verlies van spiermassa in de achterste ledematen en stemmingswisselingen en pijn als de heupen worden aangeraakt.

het voorkomen

De eerste aanbeveling om heupdysplasie te voorkomen, is om vóór vier maanden de PennHip-test op de pup uit te voeren. Als het nageslacht na deze periode een genetische aanleg heeft, kan het de ziekte ontwikkelen als wordt voldaan aan bepaalde omgevingsomstandigheden zoals hierboven vermeld. Een test kan ook worden gedaan binnen een paar weken na het leven van de puppy, bekend als Dysgen, test die wordt uitgevoerd op de Labrador Retriever en een betrouwbaarheid van 95% heeft.

Het is ook erg nuttig om eerlijke informatie over de ouders van de puppy te hebben. Het is belangrijk om te weten dat ouders drager kunnen zijn zonder symptomen van de aandoening te vertonen. Aan de andere kant, ouders kunnen de ziekte hebben en deze doorgeven en de pup zou drager zijn zonder er last van te hebben. Op deze manier wordt de uitvoering van de PennHip-test weer relevant.

voeden

De voedingssuggesties voor elk ras moeten worden opgevolgd, aangezien ze belangrijk zijn kies het beste voer voor deze ziekte​ Dit moet tijdens de drachtfase naar de moeder worden uitgebreid. De voedingsstoffen die het huisdier zou moeten consumeren, leveren vitamines en mineralen noodzakelijk voor hun optimale ontwikkeling. Indien nodig wordt preventief een aanvulling aanbevolen.

Vermijd ruwe spelletjes en overgewicht is erg belangrijk, vergezeld van fysieke oefeningen volgens het ras en de leeftijd van het huisdier. Een zittend leven is erg contraproductief evenals een dieet dat tot zwaarlijvigheid leidt. Het is belangrijk dat het oppervlak waarop het huisdier beweegt niet glad is, waardoor beweging moeilijk wordt en ongelukken of misvormingen tijdens de ontwikkeling mogelijk worden.

Behandelingen

Behandelingen voor heupdysplasie variëren afhankelijk van de ernst van de dysplasie. Dierenartsen bepalen dit aspect via de Norberg-hoek, waarvoor röntgenfoto's van de heup van het huisdier nodig zijn. Als de hoek groter is dan 105º heeft de hond geen dysplasie. Echter, de zwaartekracht neemt toe naarmate de hoek kleiner wordt de meest ernstige zijn die metingen onder 90º die neigen tot dislocatie.

Voor minder ernstige gevallen zijn er conservatieve behandelingen zoals chondroprotectors om de ziekte te vertragen. Pijnstillers en ontstekingsremmers kunnen ook worden gegeven om pijnsymptomen te verlichten. Heupsteunen zijn erg handig om ongemak onder controle te houden en de dosis remedies te verminderen. Gewichtscontrole met een goed dieet voor uw huisdier is essentieel om onnodige complicaties te voorkomen.

Voor de meest ernstige en complexe gevallen kan de meest effectieve oplossing worden gevonden in chirurgie en als palliatieve chirurgische behandeling valt artroplastiek op. Een andere genezende behandeling is de drievoudige bekkenosteotomie die wordt aanbevolen voor puppy's tussen zes en tien maanden. Er is ook een chirurgische heupprothese en drievoudige osteotomie voor puppy's tussen drie en vier maanden..

Na chirurgische behandelingen die zeer effectief zijn, heeft de hond bijna altijd fysiotherapie nodig en zorg om heupdysplasie te behandelen, volg strikt de veterinaire aanbevelingen. De rolstoel voor honden is erg handig zowel voor therapie als om een ​​betere kwaliteit van leven te bieden aan huisdieren die de mobiliteit van de onderste ledematen hebben verloren als gevolg van dysplasie of andere ziekten.