Een recent experiment heeft dat aangetoond de honden waren jaloers op de eigenaar toen hij zelf een robot in de vorm van een hond observeerde, die kon blaffen en kwispelen. Dit specifieke experiment was gebaseerd op een ander waarin het dat aantoonde de kinderen waren ook jaloers op hun ouders toen ze een pop namen om hem genegenheid en zorg te geven.
De onderzoekers zijn van mening dat deze twee gevallen niet kunnen worden vergeleken met afgunst bij volwassenen, maar het kan een voorloper zijn van hetzelfde gedrag.
Studies die aantonen dat honden jaloers kunnen zijn
In een andere eerdere studie werd hondenbezitters gevraagd om het te doen. Dus als de eigenaren aandacht en genegenheid schonken aan een andere persoon of dier, de honden getriggerde gedragingen waarin ze aandacht vroegen, de persoon met hun lichaam duwen, blaffen, likken en de andere honden waren op de een of andere manier agressief voordat die aandacht zich manifesteerde, dus vanwege dit soort reacties zijn mensen geneigd te geloven dat een hond jaloers kan zijn.
We kunnen dus zeggen dat honden ook jaloers gedrag hebben ontwikkeld, net als een kind.
In feite is jaloezie de mogelijkheid om twee acties tussen mensen of objecten te vergelijken En zelfs als we het hebben over het hierboven genoemde experiment, is het mogelijk dat de hond heeft ontdekt dat het object waarvoor zijn eigenaar hem genegenheid gaf een robot of een speeltje was en dacht dat ze gek waren.
Als een persoon jaloezie kan voelen, kan dat ook het vermogen hebben om de levenloze en de levende vormen te ontdekken. Zeker? Als we het bijvoorbeeld hebben over kinderen die met hun ouders een balletje slaan, tonen ze veel plezier aan deze activiteit, mogelijk zijn ze dat ook dezelfde redenen die plezier bij onze honden opwekken bij het zoeken naar de bal. We weten dat er emoties zijn die zowel bij honden als bij mensen voorkomen, maar het is duidelijk dat spelen met de bal tussen vader en zoon heel anders is dan spelen met een hond, maar er kunnen zeer vergelijkbare gevoelens worden geuit.
Wat is het verschil in jaloers zijn tussen honden en mensen?
De meest rationele reactie zou het geweten zijn en hoewel we sommige dingen met honden kunnen delen, zoals gebaren of zelfs het begrijpen van sommige woorden, is er een grote brug die ons scheidt, zoals onze taalvaardigheid, dat is wat ons het vermogen geeft om te communiceren dat alleen kenmerkend is voor mensen.
Is het je ooit opgevallen dat iemand die jaloers is, de neiging heeft om jaloezie met woorden te uiten? En dat ze het probleemloos demonstreren? Welnu, als u zich dit heeft gerealiseerd, is dit te wijten aan de vermogen om die jaloezie uit te drukken door middel van taalkunde en gevoelens uiten, aangezien we jaloezie over het algemeen een fysieke reactie op een gevoel van onzekerheid noemen.
Dus als een hond het gevoel heeft dat de relatie met zijn verdriet misschien wat verandert, neigt hij om attitudes te genereren die hun afkeer weerspiegelen aan de situatie die zich voordoet. Meestal gebeurt dit omdat de hond herleeft negatieve herinneringen vergelijkbaar met de situatie en probeer te voorkomen dat ze zich opnieuw voordoen.
Concluderend, de hond voelt zich niet echt jaloers, wat hij daadwerkelijk manifesteert is een schokkerige reactie op een onzeker gevoel, aangezien hij voelt dat de band met zijn baasje wordt bedreigd.
Dit is hoe we kunnen beoordelen dat dieren reageren op verschillende situaties en als ze zien dat hun relatie wordt geschaad, zoeken ze naar een manier om de aandacht te trekken en om alles weer normaal te maken. En ondanks dat we dat al benadrukten honden zijn niet jaloersIn plaats daarvan hebben ze een natuurlijke instinctieve reactie, velen geloven dat ze jaloers zijn, omdat hun houding lijkt op een klein kind.