Hoewel er steeds meer onderzoek wordt gedaan naar de fysiologische en psychologische kenmerken van de hond, is de waarheid dat er maar heel weinig onderzoeken zijn uitgevoerd naar het mechanisme dat ze gebruiken om te drinken Onlangs heeft een studie uitgevoerd door de Virginia State University (bekend als Virginia Tech) zich op dit onderwerp verdiept en de meest interessante conclusies getrokken.
Voor dit project analyseerden de wetenschappers de manier van drinken 19 honden van verschillende groottes en rassen Dertien daarvan werden gefilmd in hun eigen huis in de omgeving van Blacksburg (Virginia), terwijl de overige zes werden gefilmd op de universiteitscampus. Aan de hand van de verkregen beelden bestudeerden de wetenschappers zorgvuldig de bewegingen die de honden maakten toen ze het water naar hun mond brachten.
Ze zagen hoe ze, nadat ze hun tong in het water hadden gedoopt, deze snel naar boven terugtrokken en een kleine waterval naar hun mond vormden. Een deel van de vloeistof blijft in het onderste deel van de tong, waarmee ze een kleine "lepel" vormen. Maar om het ontsnappende water te vangen, de honden maak een "bijt" -beweging naar beneden, open de mond opnieuw en herhaal het proces.
«Allereerst voeren de honden een zeer versnelde beweging van de tong om een waterval te creëren; dan buigt het naar binnen om de instroom van water dat valt te vergroten; tenslotte bijten de honden net op het moment dat deze cascade plaatsvindt ”. Dit is hoe Sungwan Jung, universitair hoofddocent biomedische en werktuigbouwkunde bij Virgina Tech en coördinator van het project, het beschrijft.
En het is dat honden dat wel moeten, omdat ze niet het vermogen hebben om door de wangen te zuigen zoals mensen gebruik de tong om de vloeistof op te nemen Hetzelfde gebeurt met katten, hoewel de laatstgenoemden erin slagen het water aan hun tong te hechten, die niet volledig onderdompelt. "Voordat we aan dit onderzoek begonnen, dachten we dat beiden op dezelfde manier dronken", geeft Jung toe.