Hoewel de meeste honden ze blaffen om te communiceren, zijn er sommige races die andere geluiden gebruiken. Dit betekent niet dat ze ziek zijn of dat ze aan een of ander gedragsprobleem lijden, maar gewoon dat hun aard ervoor zorgt dat ze zich op deze manier uiten. Hier zijn enkele van de honden die niet of slechts heel af en toe huilen.
De Basenji. Het is een raza weinig bekend, uit Afrika, middelgroot (gewoonlijk tussen 9 en 11 kg). Het lijkt qua uiterlijk op dat van een vos, is zeer goed bestand tegen hoge temperaturen en heeft een zeer onafhankelijk karakter. Er wordt gezegd dat het erg populair was in het oude Egypte, omdat het het favoriete huisdier van de farao's was. Een van de meest bijzondere kenmerken is dat het niet blaft, maar een geluid afgeeft dat lijkt op dat van een lied of een gehuil.
De Saluki. Net als de vorige, klinkt het door gekreun en liedjes. Het is een van de oudste rassen, niet erg populair als huisdier, hoewel de waarheid is dat het kalm en vertrouwd is. Net als zijn naaste familieleden, windhonden en Afghaanse windhonden, heeft het geweldige jachtvaardigheden. Ze zijn actief en erg wendbaar, dus ze hebben grote doses lichaamsbeweging nodig.
De Siberische Husky. Oorspronkelijk afkomstig uit het noordoosten van Siberië, is dit ras bestand tegen zeer lage temperaturen dankzij zijn dichte en lange vacht. Zowel in zijn gedrag als in zijn fysieke kenmerken staat hij zeer dicht bij zijn voorvader de wolf, en ook gehuil heeft hier invloed op. En het is dat de Husky voornamelijk via deze geluiden communiceert.
The Song Dog van Nieuw-Guinea. Het is een bedreigde diersoort, die bijna uitsluitend in dierentuinen voorkomt. Het wordt echter soms als huisdier verkocht. Het uiterlijk is erg opvallend, omdat het op een vos lijkt, hoewel het ook kenmerken heeft die doen denken aan de wolf. Net als de vorige kan het niet blaffen, maar het maakt geluiden die lijken op zingen of neuriën.