We horen vaak de uitdrukking 'gewoon praten' met betrekking tot onze huisdieren, vooral honden. Maar de waarheid is dat honden net zo goed kunnen communiceren als mensen, alleen doen ze het met een taal anders. Lichaamsbewegingen en natuurlijk het geblaf, vormen er een fundamenteel onderdeel van.
Desondanks moeten we toegeven dat het soms moeilijk is om te interpreteren wat onze hond ons probeert over te brengen. Het zal gemakkelijker voor ons zijn als we de verschillende soorten geblaf en we leren ze te "vertalen". Hier zijn er een aantal:
1. Territoriaal geblaf. Een hond die zijn territorium verdedigt, blaft continu hard en wordt serieuzer naarmate hij zich meer bedreigd voelt. Dit kan tot een agressieve reactie leiden.
2. Schors van angst. Het is lang en scherp, lijkt op een gehuil, en gaat meestal gepaard met een paar stappen achteruit.
3. Blaf om te spelen. Scherp en repetitief, we zien het meestal naast een stijve en gespannen lichaamsuitdrukking. Het lijkt erg op blaffen vanwege zenuwen of angst, omdat het spel deze sensaties meestal bij de hond opwekt.
4. Klaagzangschors. Het komt veel voor bij honden die last hebben van verlatingsangst. Het bestaat uit een reeks luide blaffen die scherp worden en uiteindelijk veranderen in een soort lang, jammerlijk gehuil.
5. Dreigende schors. Het is een luide, scherpe, snelle en aanhoudende blaf, wat aangeeft dat het dier bereid is agressief te reageren als we te dichtbij komen.
6. Schors van vreugde. Dit is kort, repetitief en scherp, en gaat meestal gepaard met sprongen en draaien om zichzelf heen. Het is waarschijnlijk het soort geblaf waarmee onze hond ons begroet als we door de deur lopen.
We kunnen ook niet vergeten het gegrom, die ook waardevolle informatie geven over de stemming van ons huisdier. Een laag gegrom kan bijvoorbeeld een waarschuwing zijn voor bedreiging, terwijl een gegrom gevolgd door een hoge schors op onzekerheid duidt. Een zacht gegrom is echter een teken van ontspanning en geluk.