De labradoodle is geboren uit een mix tussen een Labrador Retriever en een Australische poedel, dat tot nu toe niet als officieel ras is erkend.
Deze Labradoodle is ontstaan in 1988, nadat een blinde Hawaiiaan het aan Wally Conron had gevraagd een werkhond dat ze niet zal werpen omdat haar man allergisch was. Conron voerde een reeks voorafgaande tests uit totdat hij de juiste hond vond, waar ook een bijdrage was van rassen zoals de Amerikaanse en Engelse cocker-spaniël en de Spaanse spaniel.
Hoe ziet de labradoodle eruit?
De eens genaamd "designer hond”Tegen die tijd gekomen om het gat in de relatie tussen mens en geleidehond te vullen en plaats te maken voor een unieke hond, met een interessant verhaal dat zijn oorsprong vond in Australië.
Het is meestal onvoorspelbaar vanwege het feit dat twee raszuivere dieren zijn gekruist, dus puppy's worden soms geboren met de karakteristieke kenmerken van de Labrador, haar, oren, enz. hoewel de meeste gevallen lijken meer op Poddle en wordt vaak verward met de spaniel. Wat betreft de vacht, deze zal altijd één kleur hebben, maar deze varieert tussen beige, bruin of zwart.
Ze worden gekenmerkt door weinig geur afgeven, wanneer ze met krullend haar worden geboren, laten ze het niet vallen, maar als hun uiterlijk dat van de Labrador is, laten ze meestal bepaalde hoeveelheden haar los, wat afbreuk doet aan een van hun meest gewaardeerde kwaliteiten, de hypoallergeen.
Het gebruik en karakter ervan
Dit ras is met zekerheid bedacht specifieke functies, wat hem er niet van weerhoudt een huisdier voor zijn gezin te zijn; Het heeft echter de voorkeur voor geleide-, assistentie- en werkhonden, omdat het erg honden zijn. sociaal, behoorlijk actief en intelligent, kwaliteiten die zeer worden gewaardeerd voor de activiteiten die gewoonlijk worden uitgevoerd.
Het zijn geen modieuze honden, integendeel, het zijn hulphonden en dat zijn de Labradors het zijn deskundige zwemmers en ze hebben ook een zoetekauw, die onder controle moet worden gehouden, zodat ze niet zwaarlijvig worden en hun activiteiten moeilijk worden.
De getuigenis van één persoon over hun ervaring met een Labradoodle geeft dat inderdaad aan Het is een heel vriendelijke, speelse, onuitputtelijke hond maar ook zeer bereid om te leren en te werken.
Een van de mogelijke gebreken van het ras is zijn onverzadigbare eetlust en zijn gewoonte om alles op zijn pad te willen eten, dus je moet hard werken om deze slechte gewoonte onder controle te krijgen.
Hij is een zeer goede snuffelaar en als wat zijn aandacht trekt wordt begraven zal hij onvermoeibaar zoeken tot hij het heeft, deze persoon werkt samen met zijn hond in therapieën met andere honden om verlegenheid en angst te behandelen, maar het sluit niet uit dat het met een goede training een zeer efficiënte reddingshond kan worden.
Van zijn kant, de maker van de race Wally conron, heeft een aantal recente verklaringen afgelegd waarin hij enige spijt betuigt voor het creëren van dit ras, wijst Conron erop dat dit werd bedacht met de vaste bedoeling om mensen met visuele beperkingen en allergisch voor hondenhaar te helpen, op dat moment was het niet gegarandeerd dat de pups zou blijken 100% hypoallergeen of dat ze een gezondheidsprobleem hadden omdat ze kruisingen waren.
Hij klaagde echter dat sommige hondenfokkers lukraak kruisingen hebben gemaakt, zonder aandacht te schenken aan ethiek, zonder de antecedenten te evalueren en alleen aandacht te besteden aan economische belangen, wat heeft geleid tot generaties zieke honden, met heup-, elleboog- en oogproblemen, die stuiptrekken en epileptisch zijn.
Als het je bedoeling is om een Labradoodle te kopen, aarzel dan niet om de vertrouwde fokkers te raadplegen, waar ze je alles kunnen geven noodzakelijke informatie over genealogische geschiedenis van de hond en zorg zo voor een gezonde pup die de functies vervult waarvoor hij is gemaakt.