De industrie die is ontstaan ​​rond de voer van onze honden, Het is iets immens, omdat het een sector is die miljarden euro's per jaar verwerkt (volgens de economische pers heeft de sector zijn inkomsten sinds 42 met 2014% verhoogd, dat was meer dan 15000 miljoen euro) en dat wist een beeld te creëren rond het idee van hondenvoeding, dat, ondersteund door de dierenartspraktijk, het idee heeft veranderd dat het voeren van hondenvoer in pellets het beste is om te doen. En ik controleer het dagelijks.

Een van mijn eerste vragen op professioneel niveau als ik een leerproces met klanten begin, is: wat eet de hond, en 95% van de tijd geven mensen me hetzelfde antwoord, heel zeker van zichzelf… denk ik. Vandaag geef ik in de post Wat eet mijn hond? Het antwoord dat ik aan mijn klanten geef. Mis het niet.

Laten we onszelf in context plaatsen

Het is heel normaal dat mensen denken dat ik denk dat het is het beste wat uw hond kan eten, aangezien normaal gesproken de persoon die verantwoordelijk is voor de gezondheid van uw hond uw dierenarts is. Hij is degene die aanbeveelt dat je hem te eten geeft, denk ik, en zelfs vaak heeft hij de leiding om het aan jou te verkopen. En dat is waar ik het probleem zie.

Wanneer een dierenarts zijn carrière verlaat, heeft hij een paar jaar geïnvesteerd in het leren van diergeneeskunde, maar in die jaren van zijn carrière heeft hij geen tijd gehad om ALLES te weten over alle soorten en rassen van levende wezens die op aarde zijn. Ze zijn niet in alles experts, ze moeten zich blijven voorbereiden om zich ergens in te specialiseren. Die specialisatie komt in sommige gevallen via een masterdiploma aan een universiteit en in andere via een weekendseminar dat wordt betaald door een hondenvoerbedrijf. En zo werkt dit ...

De dierenarts wordt uitgenodigd door een commercial van een merk om een ​​seminar over hondenvoeding bij te wonen, dat behalve dat het gratis is en een diploma heeft dat is goedgekeurd door hetzelfde bedrijf (er wordt gezegd dat een van de bedrijven die er vandaag zijn van de groten), een expert is in hondenvoeding van internationale faam. Op datzelfde congres wordt hem verteld over de voordelen van het voeren van pellets voor honden en als het voorbij is, biedt het bedrijf hem de mogelijkheid om zijn volledige productlijn te verkopen ... Dit wordt voor een dierenarts die net zijn diploma heeft behaald en niet alle informatie over het onderwerp heeft die hij zou moeten, een zakelijke kans. Ik ken maar heel weinig dierenartsen die geen voer verkopen. Dit feit is een goudmijn voor voermerken en een van de meest effectieve manieren om een ​​merk te promoten, creëren en consolideren dat is gezien, aangezien met dit systeem en marketingcampagnes die meestal worden verzameld op basis van honderden miljoenen euro's per jaar, en die de neiging hebben om een ​​kwaliteit te hebben zonder enige twijfel, hebben ons als resultaat gegeven dat 96% van Hondenbezitters zijn van mening dat het kopen van voer voor hun hond de beste optie is voor hun eten.

En dit wordt uiteindelijk een dodelijke fout voor de kwaliteit van leven van onze hond... en voor uw gezondheid ...

De feitelijke situatie

Als wat de hondenvoerbedrijven op basis van industrieel voer zeggen waar zou zijn, en hun producten de nieuwste technologie op het gebied van hondenvoer waren, zijnde de recepten en formules die bijnamen krijgen als "Volledig voer" (wat zou dat in godsnaam moeten zijn?) , de beste voedingsoptie voor onze dieren ... Waarom zijn klinieken vol honden met voedselallergie en voedselstressproblemen?

Voor mij is dit een absoluut en ongelooflijk mysterie ...

Er is al een breed en bewezen verband tussen industrieel hondenvoer en verschillende pathologieën bij honden, en dit wordt gezegd door voedingsdeskundigen zoals Carlos Alberto Gutiérrez, Donald Strombeck of Jonathan Self.

Mr. Self is een bekende Britse voedingsdeskundige en columnist, oprichter van de http://honeysrealdogfood.com/, waar hij pleit voor een verbetering van de kwaliteit van leven van onze dieren door hun dieet te verbeteren.

Onlangs zei de heer Self in een programma dat uitsluitend was gewijd aan het praten over de voedingsindustrie en haar onregelmatigheden op de Britse televisie:

“De hondenvoerindustrie heeft ons van het tegendeel overtuigd. Ik geloof dat negen van de tien bezoeken aan de dierenarts het gevolg zijn van een slecht dieet van de dieren "

Deze uitspraken van het Zelf zijn niet verrassend, want hoe is het mogelijk dat dat zo is zoveel voedselgerelateerde ziekten van onze honden als ze voedsel van dergelijke kwaliteit zijn?

Het hondenvoer van de meeste bekende merken, inclusief hun anti-allergieproducten, zijn gemaakt met bijproducten van menselijke industrie​ En niet alleen in de voedingsmiddelenindustrie, maar ook in de kunstmestindustrie en de zeepindustrie. Deze bijproducten vallen onder de voedselregelgeving die van toepassing is op de diervoederindustrie, maar ondanks dat ze legaal zijn, laten ze te wensen over als het gaat om voedzaam zijn. Deze bijproducten zijn meestal granen van lage kwaliteit en restjes zoals bietenpulp, dierlijk bloed, veren, snavels, klauwen, hoeven, richels en uiteindelijk alles wat wij mensen niet eten. Dit is wat u uw hond voedt. Normaal dat hij wanhopig is op zoek naar het lekkere eten dat je eet, vooral als je hem te eten geeft, denk ik altijd.

Dit type recept dat hondenvoerbedrijven ons aanbieden, is bijna uitsluitend voor hen gemaakt om zoveel mogelijk geld te verdienen, van een basisproduct dat ze anders zouden moeten weggooien, en dat ze, door er hondenvoer van te maken, er echt goud van maken.

Maar wat is dit?

De meeste van deze voeders beweren te worden onderschreven door wetenschappelijke studies, die zijn geïnstalleerd onder het voorschrift dat honden alleseters zijn geworden door zich aan te passen aan hun nieuwe dieet, dat, hoewel het erg leuk klinkt om te zeggen, geen wetenschappelijke geldigheid heeft. Het zou een hond ongeveer 100000 jaar kosten om een ​​spijsverteringsproces te ontwikkelen waardoor het een alleseter zou worden. Industrieel voer is pas ongeveer 140 jaar oud. Ik zie het erg moeilijk.

Een andere bepalende factor bij het analyseren van de situatie is wie zijn degenen die de feed maken en welke interesses hen bewegen.

Zoals ik al zei, feed-merken verdienen veel geld (en hoe meer tijd verstrijkt, hoe meer ze verdienen), en zoals ik ook al eerder heb gezegd, besteden ze veel geld aan advertenties voor de meest effectieve die er zijn, en dat heeft voor hen een vertrouwensbeeld gecreëerd dat niet van belang is. de realiteit.

Je kunt je afvragen hoe deze merken overeenkomen met het vertrouwen dat hun consumenten in hen stellen, en de waarheid is dat het antwoord verschrikkelijk is. Wat ze doen is dat vertrouwen maximaal schenden, wat me ertoe brengt te verzekeren dat het een van de grootste verraad van het vertrouwen van een consument is, niet langer door een merk, maar door een hele industrie wereldwijd. multinationals die de hele markt beheersen.

Wie domineert deze markt?

Deze multinationals profiteren van elk type bijproduct (uiteindelijk afval) dat sommige menselijke industrieën kunnen genereren, en het op magische wijze veranderen in een zeer waardevol bezit voor hun winstrekeningen. En ik leg het je uit.

Stel je eens voor, een multinationaal voedingsbedrijf dat verschillende merken heeft die zich toeleggen op het op de markt brengen van verschillende soorten bereide kipgerechten in verschillende landen ... Hoeveel ton kippenbekken en -veren genereren ze? Hoeveel miljoen ton, het zou veel correcter zijn. Kunt u zich voorstellen hoeveel het hen moet kosten om al dat afval te beheren? Natuurlijk, afhankelijk van de huidige wetgeving in dat land, waarom zou u echter geld uitgeven aan het elimineren van dit afval als we er een manier van kunnen maken om geld te verdienen? .. . En dat hebben ze gedaan ...

Stel je voor dat ze erin geslaagd zijn om een ​​product te maken, gebaseerd op de resten van de kip (bijvoorbeeld), gemaakt met alles wat we gooien van de verwerking ervan voor onze voedingsindustrie (veren, snavel, klauwen en kuif) en na verwerking ervan vanaf nieuw en geef het een pakje, we verkopen het veel duurder per kilo van dat product dan wat een kilo kip ons kost in een normale en huidige markt. Goed het is een sterrenzaak van enorme winsten.

En dit brengt ons bij de volgende vraag ... Wanneer hebben we een multinational het beste zien doen voor de klant? ... Laat me alsjeblieft je antwoorden achter in de commentaren van dit bericht. Ik ken geen enkel geval.

Waar zijn ze van gemaakt?

Industrieel hondenvoer op basis van granen dekken ze op geen enkele manier de behoeften van de hond om zichzelf te voeden, evenals die van de voerfabrikant om te profiteren. En het is een ramp, waar je ze ook bekijkt ...

Als ze met je praten over "compleet voer voor je hond", bedriegen ze je helemaal niet ... helemaal niet.

Voedingsdeskundigen die voor merken werken, ze moeten voedingswaarden volgen die hetzelfde merk eraan oplegt, die worden gekenmerkt door de dagelijkse behoeften van honden. Of in ieder geval een aantal van hen.

Deze merken maken producten die voldoen aan de voedingsbehoeften van honden op chemisch en kunstmatig gebied​ Dit is voor mij al iets heel negatiefs. Afgezien van het recept voor het normale voer dat we in supermarkten en warenhuizen kopen, hebben ze een zeer lage luchtvochtigheid (om te voorkomen dat het voer gemakkelijk gaat rotten) en een zeer hoog drogestofgehalte. Om een ​​idee te krijgen: het natuurlijke voedsel dat we eten is 80% water en 20% droge stof, terwijl industrieel voer 90% droge stof en 10% water is. Dit heeft verschillende effecten op de hond, zoals een grote hoeveelheid ontlasting en problemen met tandsteen en tandplak, afgezien van het feit dat het spijsverteringssysteem aan meer inspanning wordt blootgesteld dan wanneer het natuurlijk voedsel zou eten, waardoor de macrobiota in de maag tijdens het proces op een minimum wordt gehouden. , waardoor u diarree krijgt als u van voedsel verandert, wat een andere factor is die merken helpt hun theorie te behouden.

Daarna is de feed een voedsel dat aan allerlei processen wordt onderworpen dat omvat desinfectie met chemische producten, hoge temperaturen, behandelingen onder druk, alles om te bereiken, meer dan een doel van voeren, een specifiek type presentatie dat is wat de consumenten verwachten. En om al het afval dat uw branche genereert, kwijt te raken, terwijl u tegelijkertijd geld van u afneemt.

Het punt dat ik wil bereiken is: hoe zijn ze erin geslaagd ons ervan te overtuigen dat een kunstmatig en overbewerkt product, gemaakt van de slechtste grondstoffen, gezonder en voedzamer is dan een goed stuk kip?

Nou, heel gemakkelijk, miljarden euro's uitgeven aan reclamecampagnes, bij het manipuleren van gegevens en vooral bij marktonderzoek om mensen te geven wat mensen willen, gemakkelijk en betaalbaar voedsel voor hun dieren, dat ze er zeker van zijn dat ze het beste doen voor hun dieren en hun leven niet ingewikkeld maken. Dat is wat ze beloven, hoewel, zoals we zien in dit bericht en in andere, zoals in de History of the Dog Feed Industry, de bedrijven die industrieel voer voor honden produceren op basis van granen, voor mij een van de grootste overtredingen van een fabrikant begaan aan een consument, aangezien ze ons een leugen verkopen in een heel mooie verpakking en toch, onder de belofte van gezond eten, onze beste vrienden vergiftigen. Wat niet wil zeggen dat er bij BARF geen andere opties zijn waarmee u het hebben van een huisdier kunt combineren met uw werk en gezinsleven. Natuurlijk is dat zo.

Waar gaan we heen met hondenvoer?

Nieuw hondenvoer

Vandaag zijn ze ontstaan nieuwe bedrijven die nieuwe productlijnen hebben gecreëerds voor voer dat echt voldoet aan de behoeften van honden. Dank de hemel.

Producten op basis van gedehydrateerd voer zoals Naku of Sumum of graanvrij en vochtig voer zoals Accana of Orijen, evenals de honderden merken uitgebalanceerde hondenvoerblikken (eigenlijk niet zoals voer), brengen een aanbod dat leek noodzakelijk voor mij, in het licht van het misbruik dat alleen als een optie bestond Ik denk dat de blikken vlees opgeblazen zijn met lucht en water dat grote oppervlakken ons bieden.

Onlangs, toen ik met een klant in een dierenwinkel sprak, begonnen de winkelmanager en ik een gesprek, en hij vertelde me wat ik al wist, dat Consumenten die beter geïnformeerd en voorbereid zijn, eisen producten zonder granen of weinig bewerkte, het ontstaan ​​van nieuwe merken met nieuwe producten en het opgeven van dit soort fabricage door de gebruikelijke merken. En is dat alle onderzoeken die ongeacht de merken zijn uitgevoerd, dezelfde resultaten geven ... honden zijn carnivoren en assimileren helemaal geen granen, wat de basis is van de samenstelling van voer. En dan hebben we het nog niet over de kwaliteit van de granen.

Kwaliteit is erg belangrijk

Net zo belangrijk als de voedingsstoffen die voedsel ons geeft, zijn de kwaliteit van die voedingsstoffen​ Als we een paar oude leren laarzen nemen, voegen we gebruikte motorolie en een handvol zaagsel toe, we kloppen en mengen het, we voeren het en brengen het naar een laboratorium en we vragen om de voedingswaarde ervan, ze zullen ons geven als een resultaat van hun analyse, die een bepaalde hoeveelheid eiwitten, mineralen, oliën, enz. Wat ze ons nooit de waarheid vertellen, is waar die eiwitten, die oliën, die mineralen vandaan komen. En dat is waar de valstrik is, geliefd publiek.

Een multinationaal voedingsbedrijf heeft verschillende branches en subsectoren. Ze hanteren miljardenaantallen en hun producten genereren afval, dat moet worden verwerkt. Welnu, in plaats van ze weg te gooien, doen ze het volgende ...

Van de kip wordt het gescheiden voor voer, dat zelfs niet kan worden gebruikt voor de kunstmest- of zeepindustrie, meestal snavel, veren, klauwen en kuif. Dit wordt omgezet in een kippenmeel, na te zijn gedesinfecteerd met een verscheidenheid aan giftige chemicaliën, voor later stel het bloot aan temperaturen van bijna 3000 graden om alle resterende chemicaliën te verwijderen en bacteriën en verkrijgt zo uw kippenmeel.

Met dit meel maken ze de voerballen, onderwerpen ze aan een ongelooflijke druk (ook iets heel gezonds) en voegen ze dan smaakstoffen, smaakfixers, stabilisatoren of conserveermiddelen toe. En dan vraag je je af waarom je hond het voer niet wil.

Daarna stopten ze het in een erg coole verpakking, met een puppy waarbij het gezicht emoties overbrengt en iedereen het koopt. Dat is al de laatste truc.

Emotionele reclame

Hoe ze het aan ons verkopen

Diervoederbedrijven geven miljarden uit aan iets dat heet Emotionele marketing, dat is degene die rechtstreeks is gericht op het verkrijgen van de aankoop door een emotie te bieden die aan het product is gekoppeld. In dit geval is het in de wereld van hondenvoer heel gemakkelijk te zien, aangezien zelfs dezelfde reclame- en marketingbureaus de hondenvoedingssector (samen met die van babyproducten) gebruiken om de grondbeginselen van deze emotionele marketing uit te leggen.

Als we voer voor onze hond kopen, wat het ook is, doen we dat vanuit de liefde die we ervoor hebben en dat we ervoor willen zorgen dat het zo goed mogelijk is. Dat brengt ons ertoe om voedsel van de hoogste kwaliteit en de beste prijs te kopen die voldoet aan de behoeften van onze beste vriend. Als we ons huisdier gelukkig zien en we zien het goed, dan denken we dat het goed met ons gaat en zo ontwikkelen we affiniteit met het merk dat ons dier voedt, het ultieme wapen van reclameprofessionals om een ​​merk te creëren en zo te kunnen Verkoop het aan onszelf. Voor welk merk we ook affiniteit hebben gecreëerd, dat geeft het merk de kans om ons te verkopen wat het ook is. Wat ook letterlijk is.

Conclusies

Zoals we in dit artikel al hebben gezien, alle gegevens die de diervoederindustrie ons geeft, via advertenties, via haar klantennetwerken met dierenartsen en winkels in de sector, via congressen, nepstudies of profiteren van ons eigen comfort wat we willen voor ons leven, wat het beste is voor honden. Maar ik sta er nogmaals op ... als het het beste is ... Waarom zijn dierenklinieken en klinieken vol met honden met voedselallergieproblemen die alleen voer eten? ... Ik wacht op het antwoord op deze vraag. Ik beloof je.