Rzucanie piłką to jedna z najpopularniejszych gier co robimy z naszym psem. Bawi się i męczy, długo zasypia i daje właścicielowi odpocząć. Ale wszystko to może być bardzo szkodliwe dla was obojga, jeśli stanie się obsesją.
Pogoń za piłką to ćwiczenie budzi instynkt łowiecki psa, przy czym niektóre rasy są bardziej predysponowane niż inne. Chociaż rzeczywistość jest taka, że w naturze stada podróżują na duże odległości, aby zdobyć pożywienie, co nie ma z tym nic wspólnego. emocje wywołane tą grą.
Prawdziwym niebezpieczeństwem jest to, że nasz pies wpadnie w obsesję, nieustannie żądając swojej piłki, szczekając, skacząc i innymi wezwaniami do uwagi. To może prowadzić do silnego lęku, a nawet tachykardii. Aby tak się nie stało, musimy być tymi, którzy kontrolują grę.
Z zasady musimy wiedzieć, że spacer jest niezastąpiony i że jest to naturalny sposób na zmęczenie naszego psa i zmuszenie go do ruchu. Jeśli zwykle rzucamy mu piłkę na ulicę, będziemy musieli chwilę poczekać, aż zacznie chodzić wcześniej, więc nie myślisz, że to jedyny cel jazdy.
Nie powinniśmy też rozpoczynać tej czynności, gdy pies jest zbyt zdenerwowany, ale poczekaj, aż trochę się uspokoi lub każ mu najpierw usiąść; Jest to wygodne za każdym razem, gdy rzucamy zabawkę. Dodatkowo musisz wiedzieć, że to jego właściciel decyduje o rozpoczęciu i zakończeniu gry, która nie może trwać dłużej niż 10 lub 15 minut.
Gdy skończymy grę, będzie dobrze zachowaj piłkę, aby pies nauczył się odłączać i uspokajać. Ważne jest, abyśmy nie poddawali się szczekaniu naszego zwierzaka, bez względu na to, jak denerwujące mogą one być, i abyśmy zawsze byli właścicielami sytuacji.
Halo
Mam dwuletniego Mini Pinchera, sprawa jest taka, że wychodzi na ulicę i nie nosi piłki i jak widzi psa z piłką lub jej dotyka to szanuje to, co nie jest jej
Faktem jest, że kiedy wraca do domu, ma obsesję na punkcie swojej piłki. Zanim rzucił ją i przyniósł mi teraz przez około miesiąc, rzucasz mu piłkę, a ona leci z nią w ustach biegając po ogrodzie i wąchając i potem go zostawia, dalej wącha i kiedy przypomina sobie, rzuca się w miejsce, gdzie piłka została złapana i kontynuuje z nią w ustach i nie zatrzymuje się.
Chodzi o to, że kiedy chcę, żeby przestał płakać, aż się zrelaksuję, robi się coraz trudniej, co mogę zrobić?
Cześć Clara,
Postaraj się postępować zgodnie z radą zawartą w poście, stopniowo skracając czas gry i chowając piłkę, gdy pies się nią nie bawi. Próbuje odwrócić swoją uwagę kolejną zabawką i zanim zacznie rzucać piłką, zaczekaj, aż się uspokoi, aby nie podsycać już jego niepokoju. Pomogą Ci też długie spacery z nią, bo jeśli wróci do domu zmęczona i spokojna, to nie będzie tak chętna do zabawy piłką.
Pinczer jest zwykle bardzo nerwową i aktywną rasą, więc duże dawki ćwiczeń fizycznych pomogą mu zapomnieć o swojej obsesji. Proces ten może zająć dużo czasu, ale z pewnością dzięki tym metodom i dużej cierpliwości odniesiesz sukces. Jeśli jednak zauważysz, że otyłość Twojego psa za bardzo nasila się, najlepiej zwrócić się do profesjonalnego trenera.
Przepraszam, że nie pomogłem. Odwaga i powodzenia i dzięki za komentarz. Uścisk.
Witam, mam dwu i pół letniego border collie. I naprawdę lubi bawić się piłką w pipikanie, ale jest bardzo obsesyjny i nie poprzestaje na tym, podnosi ją na nogi bez przerwy.
Chcielibyśmy usunąć jego obsesję na punkcie piłki, jeśli ją zabiorę, będzie czasem biec przeciwko samcom, to mnie martwi.
Po prostu grasz w pipican, w jakikolwiek sposób?
dzięki
Merce
Witam, adoptowałam psa, który jest skrzyżowaniem podenco i yorka (wydaje się) i ma prawdziwą obsesję na punkcie piłek, słodyczy lub wszystkiego, co można znaleźć w parkach, nie bawi się, nie biegnie ani nic… . I nie opuszczam piłki, więc mnie zabijają, bo mam kontuzję kręgosłupa, a pochylenie to widok gwiazd.
Czy ktoś wie, jak mogłem usunąć tę obsesję ??? Jestem zdesperowany, ponieważ widzę jedyne rozwiązanie, aby zabrać ją samą związaną na spacer, co uczyni ją totalnie „aspołeczną”… I nie chcę!
Witaj Yolando. Z Mundo Perros Zawsze zalecamy chodzenie naszych psów na smyczy, ponieważ w ten sposób unikamy problemów takich jak kradzież, wypadki czy zagubienie, a także pomaga nam to kontrolować to, co mogą zjeść z ziemi. Nie musi to mieć negatywnego wpływu na Twoją towarzyskość.
Z drugiej strony, jeśli Twój pies ma obsesję na punkcie piłki, najlepiej ograniczyć czas gry i nie poddawać się, gdy natarczywie prosi. Nie bawienie się z nią na ulicy to dobry pomysł, w ten sposób skupi się na chodzeniu i zrównoważy swój poziom energii. Zaleca się długie spacery, aby opanować niepokój; kiedy już się uspokoi, możesz grać z nią w piłkę.
W każdym razie, jeśli zauważysz, że ta gra wywołuje u Twojego psa wielki niepokój, najlepiej skonsultować się z weterynarzem lub pedagogiem.
Przepraszam, że nie pomogłem. Uścisk i powodzenia.