El parwowirus psi lub parwowirus Jest to bardzo poważna choroba wirusowa psów, zwłaszcza szczeniąt i osób starszych. W szczególności wpływa na układ pokarmowy psa, powodując mikroorganizmy, które osadzają się w błonie śluzowej, która wyściela jej ściany i rozprzestrzenia się po reszcie ciała. Jeśli środki nie zostaną podjęte na czas, wirus parvo może być śmiertelny, dlatego ważne jest, aby znać jego objawy, aby jak najszybciej zwrócić się o pomoc weterynaryjną.
Choroba atakuje głównie układ pokarmowy, czerwone krwinki oraz, w najcięższych przypadkach, serce. To jest wysoce zaraźliwa, ponieważ jest przenoszona doustnie i przez kontakt z zakażonymi odchodami lub innymi skażonymi materiałami: glebą, wodą, kołnierzem itp. Przenosi się również poprzez bezpośredni kontakt z innymi zakażonymi psami lub wewnątrzmacicznymi i chociaż może być zarażony przez ludzi, pies nie jest w stanie go nam przekazać (i odwrotnie).
Wirus ten jest bardzo odporny na różne warunki środowiskowe i typowe środki czyszczące, dlatego podczas dezynfekcji skażonego materiału musimy to zrobić chlor i woda wybielająca, które są najbardziej efektywne. W przeciwnym razie parwou może żyć miesiącami przyczepiony do określonej powierzchni.
Po zarażeniu parwowirus psi ujawnia się w ciągu trzech do czterech dni. Pierwszy z twoich objawów to gorączka (40 - 41ºC), a od szóstego do dwunastego dnia w przybliżeniu możemy zobaczyć inne, takie jak:
- Zniechęcenie lub depresja
- Biegunka (zwykle krwawa).
- Pieniste wymioty i utrata apetytu.
- Uogólnione osłabienie i duszność.
- Odwodnienie spowodowane wymiotami i biegunką.
- Szaro-żółte taborety.
- Problemy sercowo-naczyniowe
Pomimo tego, że jest to bardzo rozpowszechniona choroba, wiele faktów na temat parwowirusa psów jest nadal nieznanych, dlatego jego objawy są często mylone z objawami innych patologii. Z tego powodu musimy idź do weterynarza przy najmniejszym podejrzeniu, ponieważ pies może stracić życie między 48 a 72 godzinami po pojawieniu się tych objawów. U szczeniąt młodszych niż 6 miesięcy nagła śmierć jest bardzo częsta.
Ze względu na stosunkowo niedawne odkrycie nie ma konkretnego lekarstwa dla tego wirusa. Jeśli jednak zostanie wcześnie wykryty i leczony, można go wyleczyć specjalnymi lekami na każdy z objawów. W trakcie tego procesu pies nie może mieć kontaktu z innymi osobami, konieczne jest więc dokładne zdezynfekowanie całego domu, aby ponownie go nie skurczył. Z drugiej strony często utrzymują się skutki uboczne przez całe życie.
Najlepszym sposobem walki z tą chorobą jest zapobieganie. W tym celu konieczne jest ścisłe przestrzeganie harmonogramu szczepień narzuconego przez lekarza weterynarii. Ważne jest również, abyśmy zachowali określone standardy higieny zarówno w odniesieniu do naszego zwierzaka, jak i jego otoczenia (regularnie myj jego wodę i miski na karmę, przechowuj karmę w czystym miejscu itp.). Zaleca się również unikać kontaktu z psami o nieznanym pochodzeniu.