La neosporoza psów Jest to choroba, która dotyka psy i często może być mylona z toksoplazmozą. Choroba wywoływana przez pasożytniczego pierwotniaka może dotknąć kilka gatunków zwierząt.
Niektóre gatunki bydła, takie jak bydło, są szczególnie podatne na zarażenie się nim i oczywiście psy. Wiek, w którym psy są najbardziej wrażliwe, to wiek szczeniąt. Należy zwracać uwagę na wszelkie objawy związane z układem nerwowo-mięśniowym zwierzęcia, takie jak trudności z chodzeniem, upadki lub częste potykanie się.
Co to jest neosporoza psów?
Neosporoza psów to choroba wywoływana przez pierwotniaka Neospora caninum. Ten pasożyt działa tylko wewnątrzkomórkowo i jest to rodzaj kokcydii, który może wpływać na różne rodzaje zwierząt. Chociaż wykryto ją po raz pierwszy u psów, zdiagnozowano ją również u bydła, a neosporoza bydła jest główną przyczyną poronień, nie jest więc wyłączną patologią psów.
Jednak badania wykazały, że obecnie Te pasożyty występują u psów, kojotów, dingo, wilka szarego, bawołu, jelenia, koni i wielbłądów. Część jego cyklu rozwojowego wymaga niektórych żywicieli, takich jak między innymi gryzonie, ptaki, przeżuwacze.
Cykl biologiczny
Kiedy pies jest zarażony neosporozą psów, eliminują pasożyta poprzez odchody, zanieczyszczając trawę lub wodę, która może być później skonsumowana przez bydło lub inne zwierzęta. Cykl powoduje zakażenie psów przez spożywanie materiału pochodzącego od zwierząt gospodarskich, dowolnego z wyżej wymienionych żywicieli pośrednich lub przez łożysko chorej matki.
Pies jest ostatecznym żywicielem pasożyta, który eliminuje ooskysty w kale. Niektóre zwierzęta funkcjonują jako żywiciele pośredni i pozwalają na rozwój pasożyta. Dzieje się tak, ponieważ konsumują zarodnikujące ooskysty, które zwykle potrzebują około 24 godzin, aby uzyskać nowy kształt.
Po spożyciu przez psa mięsa od pośrednika, umożliwi to dostęp do organizmu, który już stał się tachyzoitami i bradyzoitami, które wyeliminuje, aby po pięciu dniach rozpocząć nowy cykl. Podczas Pasożytom wewnętrznym zajmie od 19 do XNUMX dni, aby rozwinąć chorobę, która znajduje się w tkance nerwowej i siatkówce.
Diagnoza, objawy i transmisja
W przypadku zaobserwowania jakiejkolwiek zmiany nastroju i rutyny zwierzaka należy zgłosić się do lekarza weterynarii w celu wykluczenia chorób, które nie dają bardziej oczywistych objawów. Ma to na celu zapobieganie i możliwość postawienia diagnozy na czas co zwiększa szanse, że zwierzę skutecznie wyzdrowieje.
Jeśli zwierzę nie wykazuje żadnych objawów, istnieje szybki i prosty test, który wyklucza ryzyko zarażenia pasożytem, czyli badanie krwi, które pokazuje zmiany w parametrach czynności wątroby.
El pasożyt neosporozy psów atakuje tkanki ośrodkowego układu nerwowego zwierzęcia. Jest to dość poważne i powoduje objawy podobne do objawów psiej toksoplazmozy, dlatego czasami diagnozy są niejasne, ponieważ pod mikroskopem kształt obu pasożytów jest dość podobny.
Główna różnica między obiema chorobami pierwotniaków polega na tym neosporoza, wykazuje jednoznaczne oznaki uszkodzenia układu neurologicznego objawia się trudnościami motorycznymi i mięśniowymi.
U dorosłych zwierząt opisane objawy to zapalenie mięśnia sercowego, czyli zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie wielomięśniowe lub zapalenie włókien mięśniowych i skóry. Mogą również wystąpić drgawki i zmiany w zachowaniu ponieważ pies będzie smutny i straci apetyt. Jednak najbardziej niepokojącym objawem jest przyspieszona degradacja nerwowo-mięśniowa, bardzo widoczna w tylnych kończynach zwierzęcia.
Jak dotąd od czasu odkrycia pierwszego przypadku w 1984 r. Zidentyfikowano tylko trzy sposoby przenoszenia choroby. Pierwszym jest spożywanie oosquites bezpośrednio z pożywieniem lub woda zanieczyszczona odchodami zawierającymi pasożyta.
Jedzenie skażonego mięsa zarażonego żywiciela, którego pasożyt już utknął w mięśniu. Na koniec, przechodzi przez łożysko zakażonej matki. Nie udało się dokładnie określić szczegółów tej transmisji, ale faktem jest, że jest to możliwe.
Szczenięta są najbardziej wrażliwe
Szczenięta były pierwszymi, u których zdiagnozowano neosporozę psów. Niestety dla wielu piskląt ten pasożyt powodował paraliż mięśni i wysoki wskaźnik wczesnej śmiertelności. Te zwierzęta miały wrodzoną infekcję, która została spowodowana chorobą matki. Jednak objawy u szczeniąt były silne i przyspieszone z paraliżem tylnych kończyn i żuchwy.
Przyniosło im to trudności w jedzeniu i postępujące pogorszenie układu odpornościowego, które w mniej licznych przypadkach przejawiało nawet ostre zapalenie skóry. Zanikowi mięśni towarzyszy niewydolność serca, zapalenie płuc i znaczące zapalenie wątroby. U dorosłych psów choroba jest postępująca, ale nie tak inwazyjna i gwałtowna jak u szczeniąt lub starszych psów.
Leczenie szczeniąt
Jak dotąd nie ma szczepionki przeciwko neosporozie psów. Stosuje się jednak leczenie farmakologiczne oparte głównie na specjalnych antybiotykach dla psów i przeciwpierwotniakach. Leki najczęściej stosowane w celu przeciwdziałania skutkom choroby to sulfonamid, pirymetamina i klindamycyna.
Wykryty wcześnie, można go wyleczyć, o ile zwierzę jest odporne na delikatny obraz kliniczny wytwarzany przez pasożyta. Powikłania mogą wystąpić na poziomie problemów z sercem, układem oddechowym lub wątrobą. Jeśli układ odpornościowy zwierzęcia jest silny, a pasożyt nie spowodował znacznych uszkodzeń, skutki można odwrócić.
Zalecenia
Do tej pory udowodniono, że pasożyt może być przenoszony przez kilka pokoleń, jeśli samica którejkolwiek rasy psów jest zarażona, należy unikać posiadania potomstwa. Kolejnym ważnym aspektem jest kontrolowanie karmienia psów mieszkających w terenie.
Te zwierzęta z instynktem łowieckim lub które są przyzwyczajone do jedzenia surowego mięsa są bardziej narażone na zarażenie się chorobą, więc zaleca się ich edukowanie, aby spożywały tylko wskazane pożywienie iw jednym miejscu byłby pojemnikiem na jedzenie. Z tego powodu edukacja psów jest niezbędna, aby zapobiec nabawieniu się jakiejkolwiek choroby, nie tylko psiej neosporozy.