Maraming kwentong nagpapalaganap Balto, ang gawa-gawa na wolfdog na nagligtas ng buhay ng daan-daang mga tao sa Nome (Alaska). Ngayon ay naaalala siya bilang isang mahusay na bayani na nakapagdala ng pagkain at gamot sa maraming bilang ng mga batang nagdurusa sa dipterya. Maraming paggunita na nilikha sa kanyang karangalan.
Si Balto ay isang mongrel sa pagitan ng Siberian Husky at lobo na ay ipinanganak sa maliit na bayan ng Nome, noong 1923. Dalawang taon lamang ang lumipas, noong unang bahagi ng 1925, sinimulang atake ng dipterya ang mga bata sa lugar, kaya't nagsimulang humingi ng agaran ang mga ospital. Mahigit sa 1000 milya ang layo mula sa bayan, sa lungsod ng Anchorage, natagpuan ang pinakamalapit na mga bakuna, ngunit napigilan ng malalakas na bagyo ng niyebe ang transportasyon.
Walang tradisyunal na pamamaraan na makatiis sa kahila-hilakbot na mga kondisyon ng panahon, at ang bayan ay tila ganap na mapapahamak ng epidemya. Noon ay tinawag ng isa sa mga naninirahan dito Gunnan kaasen, iminungkahi na maglakbay kasama ang kanyang pangkat ng mga aso. Ang plano ay dalhin ang mga gamot sa isang sled na hinila ng higit sa 100 mga aso, kasama na Balto.
Ayon sa ilang mga bersyon, ginabayan niya ang natitirang mga aso sa lahat ng paraan, ngunit ang iba ay nagsabing talagang kinuha niya ang lugar na naiwan ng unang gabay, na sumira sa kanyang binti. Salamat sa gawain ng lahat ng pangkat na ito, naabot ng mga bakuna ang kanilang patutunguhan at itigil ang epidemya, bagaman ang pangalan ni Balto ang bumaba sa kasaysayan. At ang katotohanan na ang isang kalahating-lobo na aso ay may kakayahang isagawa ang mga utos ng isang tao ay lalong kapansin-pansin.
Ang international press ay umalingawngaw ng kwentong ito, at ilang sandali pa ay magiging ito Central Park mula sa New York isang istatwa na nakatuon sa bayani na si Balto, ang gawain ni FG Roth, na sinamahan ng isang inskripsyon na binabasa: "Paglaban - Fidelity - Intelligence". Mayroon din siyang isa pang sikat na estatwa sa kanyang bayan.
Noong 1927, ang parehong Balto at ang kanyang mga kapwa manlalakbay ay naibenta sa Cleveland Zoo, kung saan gugugolin niya ang kanyang huling taon. Namatay siya noong Marso 14, 1933, na iniiwan ang isang magandang kwento sa likuran niya. Ito ay na-embalsamo, at ngayon ay ipinapakita ito sa Cleveland Museum of Natural History. Bilang karagdagan, ang kanyang kuwento ay ginawang isang pelikula ng tatlong beses.