Mawalan ng aso namin Nawawalan ito ng isa pang miyembro ng aming pamilya, kasama ang lahat ng ito ay nagsasaad. Ito ay isang mahirap at traumatiko na sitwasyon, na kung saan ay isang malaking pagkawala ng emosyonal para sa atin. Napipilitan kaming magsimula ng isang mahihirap na proseso kung saan kailangan naming masanay sa pamumuhay nang wala ang pagkakaroon ng isa sa aming mga mahal sa buhay. Bagaman sa mga oras na ito ay tila imposible, malalampasan natin ang sitwasyon.
Ang sakit na nararamdaman namin pagkatapos pagkamatay ng aming aso Maaari itong maging mas malaki o mas malakas kaysa sa isa na sumasalakay sa amin matapos mawala ang sinumang nasa paligid natin. Dahil ito ang proseso ng paglagom ay pareho, na sumasakop sa halos parehong mga phase, mula sa pagtanggi hanggang sa pagtanggap. Maaari pa tayong makonsensya. Ang lahat ng ito ay higit o mas kumplikado depende sa mga sanhi ng pagkamatay.
Una sa lahat, at nangyayari ito pagkatapos ng anumang pangyayaring traumatiko na maaaring mangyari sa atin, kailangan natin bigyan mo kami ng oras upang umiyak at ipahayag ang aming sakit; doon lamang natin ito mapapalaya. Mahalagang aminin sa kapwa at sa ating sarili na tayo ay malungkot at mamimiss natin ang aming aso. Ang pinakamagandang bagay ay ang paglabas namin sa aming pamilya at mga kaibigan, at na hindi namin pinipigilan ang aming mga damdamin.
Ang ilang mga tao ay gumagamit ng ilang mga paraan ng pagpapahayag bilang therapy. Halimbawa, kaya natin sumulat ng isang liham sa aming alaga bilang pamamaalam, tula, bumuo ng iyong mga larawan, mag-edit ng mga video, atbp. Ang lahat ay may bisa upang maipakita ang ating emosyon. Hindi nito mapapalayo ang sakit, ngunit makakatulong ito sa amin na tanggapin ang bagong sitwasyon at makayanan ito.
Ayusin isang seremonya ng pamamaalam Maaari rin tayong makinabang sa bagay na ito. Maaari naming planuhin ang iba't ibang mga pagpipilian, na ginagabayan ang aming sarili sa pamamagitan ng kung ano ang isinasaalang-alang namin na pinakaangkop. Ito ay isang napaka personal na desisyon, kung saan mayroong iba't ibang mga kahalili. Mayroong, halimbawa, mga sementeryo para sa mga alagang hayop, na nagpapahintulot sa amin na bisitahin ang mga ito kahit kailan namin gusto.
Pagkatapos ng lahat ng ito ay nagsisimula ang mahirap na yugto ng paghango ng isang bagong gawain nang wala ang aming aso, na karaniwang sinamahan isang malakas na pakiramdam ng pagkalungkot. Normal ito, nagdusa lamang tayo ng isang hindi maibabalik na pagkawala at, tulad ng alam natin, ang ugnayan sa pagitan ng isang tao at ng kanilang aso ay labis na malakas. Tutulungan tayo nitong makausap ang mga taong dumaranas ng parehong sitwasyon; Sa Internet, nakakahanap kami ng maraming mga web page na nakatuon sa paglahok sa ganitong uri ng pag-uusap sa iba pang mga gumagamit.
Tutulungan din tayo nito panatilihin ang ilang mga gawi para sa ilang oras, tulad ng paglalakad sa parehong mga lugar at sa parehong mga oras na lumakad kami kasama ang aming aso. Unti-unti kaming magiging handa na palitan ang mga nakagawiang ito sa iba't ibang mga gawain.
Maaari tayong makaramdam ng isang kagyat na pangangailangan isama ang isa pang aso sa buhay natin Upang mapunan ang aming emosyonal na walang bisa At habang totoo na hindi natin hahayaan ang sakit na bigyan tayo ng mga alagang hinaharap, totoo rin na ang bawat hayop ay hindi maaaring palitan, at nararapat na mapagtagumpayan ang kalungkutan bago isaalang-alang na manirahan sa ibang alaga. Kung hindi man ang pinsala sa sikolohikal ay maaaring mas malaki pa.
Hindi natin dapat sisihin ang ating sarili para sa pakiramdam ng sakit, o kahit na kapag nagsimula na itong umalis. Sa pagdaan ng oras ang mga negatibong damdamin ay mananatili sa background, na pinalitan ng ang masasayang alaala sa piling ng aming aso. Ang isang mahusay na aliw ay isipin na pinaramdam natin sa hayop ang pagmamahal at kasiyahan sa tabi namin, na nasiyahan ito sa isang magandang kalidad ng buhay.
Kung napansin natin na ang oras ay hindi nagpapagaling sa ating sakit, huwag mag-atubiling maghanap ng isang propesyonal Tulungan mo kami. Karaniwan at ganap na lohikal na pumunta sa konsulta ng isang psychologist pagkatapos ng pagkamatay ng isang alaga, kaya't hindi tayo dapat mapahiya. Ang mahalaga ay maghanap ng paraan upang mapagtagumpayan ang pagkawala at magpatuloy.