Dünkü konuya devam ederek, biz insanların köpekleri olumsuz duygularımıza nasıl maruz bıraktığımızla ilgili olarak, bugün buna paralel gelen bir konudan bahsedeceğiz, Duygularımızı hayvanlarımıza nasıl aktarırız?s. Çok fazla ayrıntıya girmemeye çalışacağım uzun bir konu.
Bir köpeğin kapsaması gereken 11 temel ihtiyacı gördükten ve genetik eğilimi (mümkünse) göz önüne alındığında, geriye yalnızca bir olası stres kaynağı kalır. Amerika. Daha fazlası olmadan seni terk ediyorum Duygusal düzeyde eğitim: İnsanların neden olduğu stres. Umarım beğenmişsindir.
Önceki yazıda, Duygusal düzeyde eğitim: İnsanların neden olduğu stres, Köpeğimiz ve özellikle onunla olan ilişkimiz için nasıl olumsuz duygusal yoğunluklar oluşturduğumuzdan bahsediyorum. Farkında olmadan Evcil hayvanımızla ilgili aceleci kararlar almamıza neden olan negatif enerjiler sarmalına girmeyiz.a.
Bugün, köpeğe gerginlik ve kaygıyı nasıl aktardığımızdan bahsedeceğim, bu da köpeğin, eğer korunursa, patolojik olabileceğini ve çok tehlikeli olan Kronik Sıkıntıya neden olabileceğini vurguluyor.
Büyük göre Silvia Beşerán GEDVA (onu aramanızı ve dinlemenizi tavsiye ederim, ne hakkında konuştuğunu bilir), odaklanmak ve duygularımızı köpeğe aktarmanın iki yolu vardır:
Doğrudan sürücü: Bunu açıklamak ve anlamak kolaydır. Köpeğinize bağırırsanız, ona kızarsanız, saldırgan olursanız veya onunla çok fazla duygusal yoğunlukla konuşursanız, kafasını karıştıracak, engelleyecek ve onu strese sokacaksın. Köpeğimizle her zaman sakin ve sakin bir tonda konuşmalı, kısa, kavgacı ve olumlu bir mesaj vermeliyiz. Köpeğimizle konuşmamalıyız, tekrar ediyorum. Bu onların kafasını karıştırır.
Dolaylı iletim: Duyguyu deneyimlediğimiz ve yine de onu ifade etmediğimiz zamandır. Bunu açıklaması biraz daha zor, ancak bunu kolayca yapacağım. Sokakta bir tasmalı köpeğinizle yürüdüğünüzü ve biriyle karşılaştığınızı hayal edin. O anda, yaya yüksekliğinden karşıya geçerken, köpeğinizin çok yaklaşacağını düşünürsünüz ve onu uzaklaştırmak için tasmasını çekersiniz. Köpek direniyor ve siz, hayvanınızın artık onu rahatsız eden yabancıyı ısırma ya da yalamama olasılığı olduğunu yorumluyorsunuz.Değilse, ona dokunun ve bu olasılıktan önce gerilirsiniz ve köpeğin tekrar attığından önce daha fazla fırlatırsınız, çünkü genellikle bu tür bir uyarana direnç gösteren bir hayvan olduğundan, bunu yapması normaldir. Bundan önce, köpeğin havlaması arasında daha fazla kuvvetle uzaklaşmak için geri dönersiniz, ancak onu ne azarlar, ne bağırırsınız, ne de ona öfkenizi ifade edersiniz. Durumdan hüsrana uğramış ve karamsar olarak uzaklaşırsınız. Köpeğin bunu nasıl anladığını hiç merak ettiniz mi?
Bizim hayvan bizimle neredeyse fiziksel düzeyde bağlantılı. Köpekler, sıcaklık ve kan basıncındaki değişiklikleri fark edebilir, vücut hareketlerimizi şu seviyede okuyabilirler. Akılcı (Patrick Jane) veya bizden yaklaşık 8 veya 9 metre uzakta öğrencimizin kasılmasını görün. Bununla size onun kolayca kandırılmadığını söylemek istiyorum. Belirli kanser türlerini tespit eden köpekler var.
Önceki durumda, sokakta biriyle tanıştık ve köpeğinizin bir yabancıya öngörülebilir bir yaklaşımı ve bunun ardından gelen öfkeden önce tepki verdik. Gergin olduğunda köpek bunu fark eder. Kafasında net bir fikir ortaya çıkıyor: İnsan arkadaşım gerginleşti. Benim için onunla gitmem mümkün değil. Onunla olmak zorunda. Ve harekete geçin. Yabancının bir tehdit olup olmadığını görmek için uzanır.. Ve onu tasmasından çekerek yaklaşmasını, böylece olası tehdidi incelemek için burnunu kullanmasını ve gergin bir şekilde yeniden doldurmasını engelliyorsunuz. Siz fiziksel olarak, hasta olduğunuzda köpeğinizin halihazırda ilişkilendirmiş olacağı bedensel tepkileri yaşamaya başlıyorsunuz. Ve bu, kendinizi kötü hissetmenize ve yabancının düşman olduğuna inanmanıza neden olur. Onu bu strese maruz bırakmaya devam ederseniz, muhtemelen bazıları yabancılara karşı saldırganlık geliştirmeye başlar.
Bu kadar uzağa geldik. Yarın daha fazlası. Selamlar ve köpeğinizin kalbine iyi bakın!