Evcil hayvanlarımıza, özellikle köpeklere atıfta bulunarak "sadece konuşmamız gerekiyor" ifadesini sık sık duyarız. Ancak gerçek şu ki, köpekler de insanlar kadar iletişim kurabilir, ancak bunu sadece bir dil farklı. Vücut hareketleri ve tabii ki, havlar, bunun temel bir parçasını oluşturur.
Buna rağmen, köpeğimizin bizimle iletişime geçmeye çalıştığı şeyi yorumlamanın bazen zor olduğunu kabul etmeliyiz. Bilirsek bizim için daha kolay olacak farklı havlama türleri ve onları "çevirmeyi" öğreniyoruz. Bunlardan bazıları:
1. Bölgesel havlama. Bölgesini savunan bir köpek sürekli yüksek sesle havlar yayar ve daha fazla tehdit altında hissettiği için daha ciddi hale gelir. Bu agresif bir tepkiye neden olabilir.
2. Korku kabuğu. Uzun ve keskindir, ulumayı andırır ve genellikle geriye doğru birkaç adım eşlik eder.
3. Oynamak için havlayın. Keskin ve tekrarlayan, genellikle sert ve gergin bir vücut ifadesiyle birlikte görüyoruz. Oyun genellikle köpeklerde bu hisleri oluşturduğundan, sinirler veya endişe nedeniyle havlamaya çok benzer.
4. Ağlama kabuğu. Ayrılık kaygısından muzdarip köpeklerde yaygındır. Tizleşen ve sonunda bir tür uzun, acınacak şekilde ulumaya dönüşen bir dizi yüksek sesle havlamadan oluşur.
5. Tehdit edici kabuk. Gürültülü, keskin, hızlı ve ısrarcı bir havlamadır, bu da hayvanın çok yaklaşırsak agresif tepki vermeye istekli olduğunu gösterir.
6. Sevinç kabuğu. Bu kısa, tekrarlayan ve keskindir ve genellikle kendi etrafında atlamalar ve dönüşler eşlik eder. Muhtemelen kapıdan içeri girdiğimizde köpeğimizin bizi karşıladığı havlama türüdür.
Biz de unutamayız homurtular, evcil hayvanımızın ruh hali hakkında da değerli bilgiler sağlar. Örneğin, alçak bir hırıltı bir tehdit uyarısı olabilirken, hırıltı ve ardından tiz bir havlama güvensizliği gösterir. Ancak yumuşak bir hırıltı, rahatlama ve mutluluğun bir işaretidir.